«Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենք իրենցով պարծենում էին, թե արդար են, և արհամարհում էին ուրիշ շատերին։ «Երկու մարդ տաճար ելան աղոթքի կանգնելու. մեկը՝ փարիսեցի, մյուսը՝ մաքսավոր։ Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի և ինքն իրեն այս աղոթքն էր ասում. “Աստվա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպես հափշտակողները, անիրավներն ու շնացողները, և կամ ինչպես այս մաքսավորը։ Այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում և տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից”։ Իսկ մաքսավորը կանգնած էր մեկուսի և չէր իսկ կամենում իր աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը և ասում. “Աստվա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղավորիս”։ Ասում եմ ձեզ, սա՛ իջավ իր տունը արդարացած և ոչ թե մյուսը. որովհետև, ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհվի, և ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացվի»։ (Ղուկաս 18:9-14)

Եթե մեկն իր կամ իր քաղաքական թիմի կողմից իշխանության կորուստը կամ իշխանությունից հեռանալը համարում է ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ արդյունք, ապա ակամա ընդունում է, որ իր կամ իր քաղաքական թիմի վարած ներքին և արտաքին քաղաքականությունը կամ այդ քաղաքականությունը վարելու գործիքակազմը մերժելի են եղել հասարակության լայն շրջանակների համար...

Մինչև 2018-ը Վազգեն Սարգսյանի գերեզմանին չգնացած քաղաքական գործիչներն այսօր Եռաբլուրում ծաղկեպսակ են դնում՝ որպես հարգանքի տուրք: Սակայն Վազգեն Սարգսյանի հիշատակի նկատմամբ իրական հարգանքը ձևական արարողություններով չի որոշվում...

Մենք շարունակում ենք ապրել նիկոլական «ծուռ հայելիների» աշխարհում, որտեղ գոյություն ունեն միայն նրա մտասևեռումները, իսկ իրականությունն այլ բանի մասին է խոսում: Երբ Նիկոլն անընդհատ կրկնում է, թե ինքն «անհոգնել շարունակ կրկնելու է», դա հենց այնպես չի ասում, քանի որ ինքը հավատում է, որ ամեն ինչ հենց իր պատկերացումների ծիրում է:

ՈՒզենք, թե չուզենք պարտադրված ենք ո՛չ միայն լսելու, այլև կարդալու «հայտնի» տիկնոջ ո՛չ պակաս հայտնի Reels-ի գրավոր շարադրանքն առանց որևէ միջամտության: Տիկնոջ անու՞նը...

Վաղոն էլ որ չլիներ՝ ապրելը լրիվ անիմաստ էր դառնալու: Իրիկունը եկավ, որ գարունս շնորհավորի ու հենց դռների մեջ հարցրեց. - Հարևան, «խտրականությունը» ի՞նչ ա:

Հայաստանն անվտանգային մեծ մարտահրավերներ ունի, երկրի ներսում էլ չլուծված մեծ խնդիրներ կան, իսկ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող Վահագն Խաչատրյանը կամ Խաչատուրյանը օվիկանոսը կտրել, հասել է ՈՒրուգվայի Արևելյան Հանարապետություն...

Բա իմացա՞ր, Հայաստանի հպարտ քաղաքացի, քեզ հարկելու մոտիվացիան քո նկատմամբ տածած սերն է: Նախկինները քեզ չէին սիրում և բավարարվում էին ստանդարտ հարկային քաղաքականություն վարելով...

Մարտի 3-ը Ա․Մանթաշյանցի՝ հայոց բարեգործության գագաթի ծննդյան օրն է, մարդ, որն իր ողջ գիտակցական կյանքում՝ 45 տարի շարունակ, քսակը լայնորեն բաց պահեց իր ժողովրդի համար։ Առանց որևէ մեկի օգնության, մեն-մենակ, Աստվածատուր ձիրքի շնորհիվ նա դարձավ բանկատեր, կալվածատեր, նավատեր, «նավթարքա»։

Հայաստանում 100-ից ավելի գրանցված կուսակցություն կա, դրանց թիվը գնալով ավելանում է։ Այդ կուսակցությունները որտեղի՞ց են ֆինանսավորվում, գրասենյակներ, աշխատողներ պահում։ Չեմ կարծում, թե դրանք գոյատևում են անդամավճարների, նվիրատվությունների հաշվին։