Վրաստանի խորհրդարանի նախագահ Շալվա Պապուաշվիլին ստորագրել է ԼԳԲՏ իրավունքները սահմանափակող օրենքը։ «Ես լավ եմ հասկանում, որ այս օրենքի ստորագրումը քննադատություն կառաջացնի որոշ օտարերկրյա գործընկերների շրջանում, բայց մենք՝ վրացիներս, երբեք չենք վախեցել օտար գնահատականներից, երբ դա պահանջել են մեր հավատը, առողջ բանականությունը և երկրին հավատարմությունը»,- պարզաբանել է Պապուաշվիլին:               
 

«Ե­թե 500-հա­զա­րա­նոց պրո­ֆե­սիո­նալ բա­նակ ու­նե­նանք, ոչ ոք չի հա­մար­ձակ­վի պա­տե­րազմ սան­ձա­զեր­ծել մեր դեմ»

«Ե­թե 500-հա­զա­րա­նոց պրո­ֆե­սիո­նալ բա­նակ ու­նե­նանք, ոչ ոք չի հա­մար­ձակ­վի պա­տե­րազմ սան­ձա­զեր­ծել մեր դեմ»
01.12.2020 | 01:50

Տն­տե­սու­թյան վրա պա­տե­րազ­մի ու­նե­ցած ազ­դե­ցու­թյան, կա­ռա­վար­ման ո­լոր­տի բաց­թո­ղում­նե­րի, ճգ­նա­ժա­մա­յին ի­րա­վի­ճա­կը հաղ­թա­հա­րե­լու հնա­րա­վոր մի­ջոց­նե­րի մա­սին իր դի­տար­կում­ներն է ներ­կա­յաց­նում բիզ­նես կա­ռա­վար­ման փոր­ձա­գետ ԱՐ­ՄԵՆ Ա­ՎԵ­ՏԻ­ՍՅԱ­ՆԸ։

-Իմ խոս­քի սկզ­բում կու­զեի անդ­րա­դառ­նալ հան­րու­թյան շր­ջա­նում տի­րող բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան վի­ճա­կին և հար­ցին՝ ին­չու՞ ե­ղավ այս պա­տե­րազ­մը,- ա­սաց Ար­մեն Ա­վե­տի­սյա­նը։- ՄԱԿ-ի Անվ­տան­գու­թյան խոր­հուր­դը 1993 թվա­կա­նին Ար­ցա­խյան պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ ըն­դու­նել է չորս բա­նաձև, պա­հանջ­նե­րից մե­կը ԼՂՀ-ի սահ­ման­նե­րից դուրս գտն­վող տա­րածք­նե­րի վե­րա­դարձն էր։ Ո­րոշ ժա­մա­նակ անց` 1997-ին Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը սկ­սեց խո­սել հինգ տա­րածք­նե­րի վե­րա­դար­ձի մա­սին՝ հան­դի­պե­լով դի­մադ­րու­թյան ու մե­ղադ­րանք­նե­րի։ Ի սկզ­բա­նե բո­լորն էլ գի­տեին, որ այդ տա­րածք­նե­րը մի օր պետք է վե­րա­դարձ­վեն։ Վառ ա­պա­ցույցն է այն, որ այդ տա­րածք­նե­րում գրե­թե ո­չինչ չէր կա­ռուց­վում, չէիր կա­րող սե­փա­կա­նու­թյան կամ եր­կա­րա­ժամ­կետ վար­ձա­կա­լու­թյան ի­րա­վուն­քով հո­ղակ­տոր վերց­նել։ 2007-ին ՄԱԿ-ը՝ ի դեմս ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի, «ստի­պեց» Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին ստո­րագ­րել Մադ­րի­դյան սկզ­բունք­նե­րը, որ­տեղ նույն­պես շեշտ­ված էր՝ հինգ, հե­տո նաև եր­կու շր­ջան­նե­րի վե­րա­դար­ձի մա­սին։ Ին­չու եմ ա­սում՝ ստի­պեց, քա­նի որ այս սկզ­բունք­նե­րը ամ­բող­ջու­թյամբ հա­կա­սում էին Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի ժո­ղովր­դի և ղե­կա­վա­րու­թյան պատ­կե­րա­ցում­նե­րին: Պատ­կե­րա­ցում­նե­րը ձևա­վոր­վել էին Վազ­գեն Սարգ­սյա­նի, Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի, Սերժ Սարգ­սյա­նի և ո­րոշ երկ­րա­պահ­նե­րի քա­րոզ­չու­թյան հետևան­քով, քա­նի որ վեր­ջին­ներս պն­դում էին, որ մենք «հող չու­նենք թուր­քին տա­լու»: Ա­ռա­ջին փու­լում վե­րա­դարձ­վե­լու էին Աղ­դա­մի, Ֆի­զու­լու, Ջաբ­րա­յի­լի, Զան­գե­լա­նի և Ղու­բաթ­լուի շր­ջան­նե­րը: Հե­տա­գա­յում վե­րա­դարձ­վե­լու էին Քել­բա­ջա­րի շր­ջանն ու Լա­չի­նի շր­ջա­նի ոչ մի­ջանց­քա­յին հատ­ված­նե­րը: Ար­ցա­խին էլ տր­վե­լու էր մի­ջան­կյալ կար­գա­վի­ճակ՝ անվ­տան­գու­թյան և ինք­նա­կա­ռա­վար­ման ե­րաշ­խիք­նե­րով։ Մինչև 2011 թվա­կա­նը փորձ էր ար­վում դա գաղտ­նի պա­հել, շա­րու­նակ­վում էր փոխ­զիջ­ման չգ­նա­լու քա­րոզ­չու­թյու­նը։ 2011-ին Սերժ Սարգ­սյա­նը Կա­զա­նում ստիպ­ված էր կն­քել Մադ­րի­դյան նո­րաց­ված սկզ­բուն­քնե­րը, բայց այդ ժա­մա­նակ Ա­լիևը հրա­ժար­վեց ստո­րագ­րե­լուց՝ նոր պա­հանջ­ներ ա­ռաջ քա­շե­լով։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը նույն­պես չբա­ցատ­րեց խն­դի­րը, շա­րու­նա­կեց նույն քա­րոզ­չու­թյու­նը, դեռ մի բան էլ ամ­րապն­դեց դրանք լո­զունգ­նե­րով, ա­րա­գաց­րեց գոր­ծըն­թացն ու փո­խեց բա­նակ­ցու­թյան սկզ­բունք­նե­րը։ Այ­սօր մեզ դե­ֆակ­տո պար­տադ­րե­ցին կա­տա­րել Մադ­րի­դյան սկզ­բունք­նե­րը։ Ար­ցա­խը, ի վեր­ջո, ճա­նա­չե­լու են ԼՂՀ-ի սահ­ման­նե­րով և ստի­պե­լու են, որ Ադր­բե­ջանն իր զոր­քե­րը հա­նի Շու­շիից, Հադ­րու­թից, ըստ երևույ­թին, նաև Շա­հու­մյա­նից։
-Նո­յեմ­բե­րի 9-ին կնք­ված փաս­տա­թուղ­թը կա­յա­ցած փաստ է, բայց դրույթ­նե­րը դեռ ճշտ­վում են, քար­տե­զը հս­տակ չէ։ Իբրև բիզ­նես փոր­ձա­գետ՝ ի՞նչ հնա­րա­վոր ել­քեր եք տես­նում այս ի­րա­վի­ճա­կից, ստեղծ­ված ծանր դրու­թյու­նից հնա­րա­վո՞ր է տն­տե­սա­կան օ­գուտ­ներ քա­ղել։
-Մենք պետք է օգ­տա­գոր­ծենք դի­վա­նա­գի­տա­կան բո­լոր լծակ­նե­րը և փոր­ձենք դրա­կան լու­ծում­ներ գտ­նել։ Փաս­տաթղ­թով գր­ված է, որ տն­տե­սա­կան և տրանս­պոր­տա­յին կա­պե­րը ա­պաշր­ջա­փակ­վում են։ ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, դի­վա­նա­գետ­նե­րը պետք է բա­նակ­ցեն, ա­ռաջ մղեն մեր շա­հե­րը՝ տրանս­պոր­տա­յին շր­ջա­փա­կու­մից դուրս գա­լու, դե­պի Ռու­սաս­տան գնաց­քի ճա­նա­պարհ ու­նե­նա­լու, տրանս­պոր­տա­յին հա­ղոր­դակ­ցու­թյան անվ­տան­գու­թյունն ա­պա­հո­վե­լու տե­սան­կյու­նից։ Ար­դյուն­քում՝ կշա­հի տն­տե­սու­թյու­նը։ Ադր­բե­ջա­նը ա­ռաջ է քա­շել Նա­խիջևան-Ադր­բե­ջան նոր ճա­նա­պար­հի հար­ցը, ի պա­տաս­խան մենք պետք է պա­հան­ջենք Հա­յաս­տան-Ռու­սաս­տան տրանս­պոր­տա­յին կա­պի ստեղ­ծու­մը: Սա ձեռն­տու է ե­ռյա­կին՝ Հա­յաս­տա­նին, Ռու­սաս­տա­նին և Ադր­բե­ջա­նին։
-Սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան ի՞նչ խն­դիր­նե­րի ա­ռաջ ենք կանգ­նե­լու հետ­պա­տե­րազ­մա­կան շր­ջա­նում, և ի՞նչ պետք է ա­նել ճգ­նա­ժա­մը հաղ­թա­հա­րե­լու հա­մար։
-Տն­տե­սու­թյունն ուղ­ղա­կի կանգ ա­ռավ պա­տե­րազ­մի օ­րե­րին։ Պե­տու­թյու­նը պետք է ռազ­մա­վա­րու­թյուն մշա­կի, որ կա­րո­ղա­նա ինչ-որ ձևով հար­վա­ծը մեղ­մել, հա­կա­ռակ դեպ­քում հետևանք­նե­րը դեռ եր­կար ժա­մա­նակ քա­ղե­լու ենք։ Իսկ հետևանք­նե­րը դեռ չենք էլ տե­սել, ա­միս­ներ հե­տո ենք բախ­վե­լու դրանց։ Պե­տու­թյու­նը, նախ և ա­ռաջ, պետք է ստանձ­նի գոր­ծա­ռույթ՝ ա­ռա­վե­լա­գունս ա­ջակ­ցե­լու Հա­յաս­տա­նում գոր­ծա­րա­րու­թյան զար­գաց­մա­նը։ Սա­կայն այս պա­հին չեմ տես­նում, որ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ինչ-որ բա­ներ նա­խա­ձեռ­նի, հա­կաճգ­նա­ժա­մա­յին քայ­լեր ձեռ­նար­կի։ Օգ­նու­թյու­նը, որ տր­վում է պա­տե­րազ­մից տու­ժած­նե­րին, հա­կաճգ­նա­ժա­մա­յին ռազ­մա­վա­րու­թյան հետ ոչ մի կապ չու­նի։ Մենք հար­ցազ­րույց­նե­րից մե­կում խո­սել ենք դրա մա­սին, է­լի եմ ու­զում կրկ­նել՝ միայն բիզ­նեսն է, որ կա­րո­ղա­նում է ար­ժեք ստեղ­ծել, այ­սօր պե­տու­թյունն ա­մեն ինչ պետք ա­նի, որ բիզ­նե­սը սկ­սի ար­ժեք ստեղ­ծել։ Դրա ար­դյուն­քում կա­վե­լա­նան աշ­խա­տա­տե­ղե­րը, հար­կե­րը՝ ինչ-որ չա­փով մեղ­մե­լով ճգ­նա­ժա­մը։
-Ինչ­պե՞ս պետք է ա­ջակ­ցել բիզ­նե­սին։ Կա՞ն հս­տակ մե­խա­նիզմ­ներ, գոր­ծի­քա­կազմ։
-Գո­յու­թյուն ու­նեն տար­բեր գոր­ծի­քա­կազ­մեր, ո­րոն­ցով պե­տու­թյու­նը հա­մա­գոր­ծակ­ցում է գոր­ծա­րար­նե­րի հետ ու ստեղ­ծում հա­մա­տեղ ար­ժեք։ Պարզ օ­րի­նակ­ներ բե­րեմ. ի­ջեց­նում է պատ­վեր­ներ, սուբ­սի­դա­վո­րում հս­տակ ուղ­ղու­թյուն­ներ, հե­տաձ­գում վճա­րում­նե­րը, ստեղ­ծում ար­տադ­րու­թյուն, մե­նաշ­նոր­հում է ո­րոշ ո­լորտ­ներ, գնում ապ­րանք­ներ։ Վերց­նենք գյու­ղատն­տե­սու­թյու­նը. կա­թի ար­տադ­րու­թյունն այս պա­հին քիչ է, ա­մա­ռա­յին ա­միս­նե­րին՝ շատ: Գո­յու­թյուն ու­նեն գոր­ծիք­ներ, ո­րոն­ցով կա­րե­լի է մեղ­մել այս տար­բե­րու­թյու­նը։ Պե­տու­թյու­նը, ա­ջակ­ցե­լու նպա­տա­կով, կա­րող է ար­տադր­վող հա­վե­լյալ կա­թը գնել փո­շու, պան­րի կամ կա­րա­գի տես­քով և պա­հես­տա­վո­րել։ Երբ պա­հան­ջար­կը բարձ­րա­նա, վա­ճա­ռել ու մի բան էլ շա­հույթ ու­նե­նալ։ Կամ հե­տաձ­գել ո­ռոգ­ման ջրի հա­մար նա­խա­տես­ված 200 հա­զար դրա­մը։ Ա­ջակ­ցել ՏՏ ո­լոր­տին, պատ­վեր­ներ ի­ջեց­նել, օ­րի­նակ, ռազ­մար­դյու­նա­բե­րու­թյան ո­լոր­տի հա­մար։ Գոր­ծի­քա­կազ­մը շատ պարզ է, հե­ծա­նիվ չենք հնա­րում, և կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պետք է հնա­րա­վո­րինս ա­ջակ­ցի գոր­ծա­րա­րու­թյա­նը։ ՈՒ­րիշ կերպ դուրս չենք կա­րող գալ ստեղծ­ված տն­տե­սա­կան ծանր վի­ճա­կից։ Գեր­մա­նա­ցի­նե­րը Մար­շա­լի պլա­նի շնոր­հիվ 7 տա­րում կա­ռու­ցե­ցին եր­կի­րը և դուրս ե­կան ճգ­նա­ժա­մից: Օ­րի­նակ­ներ շատ կան պատ­մու­թյան մեջ:
-Գու­ցե մշակ­վու՞մ է հա­կաճգ­նա­ժա­մա­յին ի­րա­վի­ճա­կը հաղ­թա­հա­րե­լու ռազ­մա­վա­րու­թյուն։
-Պաշ­տո­նա­կան ոչ մի տե­ղե­կու­թյուն չկա այդ մա­սին։ Փա­շի­նյա­նը երկ­րում ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կը հաղ­թա­հա­րե­լու 15 կետ է ներ­կա­յաց­րել, սա­կայն հա­կաճգ­նա­ժա­մա­յին հս­տակ ո­չինչ չտե­սա դրա­նում։ Կա­ռա­վա­րու­թյան ան­դամ­նե­րը փոխ­վում են, ինչն իր հեր­թին լուրջ ցն­ցում է երկ­րի հա­մար։ Բո­լորս հաս­կա­նում ենք, որ նոր ուժ է պետք։ Ժո­ղո­վուր­դը վար­չա­պե­տին ա­սում է՝ հե­ռա­ցիր, բայց նույն ժա­մա­նակ չի ու­զում, որ 17 կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը վե­րա­դառ­նան։ Փաս­տո­րեն, ան­կա­խու­թյան 29 տա­րի­նե­րի ըն­թաց­քում հա­սանք մի ի­րա­վի­ճա­կի, որ նո­րից պար­տադր­ված ենք չա­րյաց փոք­րա­գույնն ընտ­րե­լու: Ա­հա­վոր և ցա­վա­լի փաստ:
-Փոր­ձե՞լ եք ա­ռա­ջարկ­ներ ներ­կա­յաց­նել, ե­թե ի­հար­կե ո­լոր­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի խոս­քը տեղ հաս­նում է։ Ի վեր­ջո, մինչ պա­տե­րազմն էլ խն­դիր­ներ կա­յին կա­ռա­վար­ման ո­լոր­տում, բազ­միցս անդ­րա­դար­ձել եք դրանց, այդ թվում՝ մեզ տված հար­ցազ­րույց­նե­րում։
-Ես եր­կու ան­գամ գրել եմ Փա­շի­նյա­նին, ծրա­գիր եմ ներ­կա­յաց­րել, բայց ոչ մի ար­ձա­գանք չի ե­ղել։ Հի­մա ինքս չէի ու­զե­նա հա­մա­գոր­ծակ­ցե­լու փորձ ա­նել, ո­րով­հետև չեմ հաս­կա­նում՝ այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թուն­ներն ինչ են ու­զում։ Բա­ցի այդ, կաս­կա­ծում եմ, որ վար­չա­պե­տի թի­մը կա­րող է մեզ այս ի­րա­վի­ճա­կից հա­նել:
-Ծրա­գիրն ի­րա­գոր­ծե­լու այլ ե­ղա­նակ­ներ կա՞ն։
-Ներ­կա­յումս թիմ ենք ձևա­վոր­վում։ Հիմ­նա­կա­նում հրա­վի­րում ենք այն մարդ­կանց, ո­րոնք փոր­ձա­ռու մաս­նա­գետ­ներ են ի­րենց ո­լոր­տում և երբևէ ներգ­րավ­ված չեն ե­ղել կո­ռուպ­ցիոն գոր­ծարք­նե­րում։ Նպա­տակ ու­նենք մինչև 2021-ի մար­տը հիմ­նել կու­սակ­ցու­թյուն՝ հիմն­ված սո­ցիալ-քրիս­տո­նեա­կան գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյան վրա։ Պա­տե­րազ­մից հե­տո Գեր­մա­նիա­յի զար­գաց­մա­նը նպաս­տել է կա­ռա­վար­ման այս ձևը։ Մենք էլ իբրև հետ­պա­տե­րազ­մյան եր­կիր, կա­րիք ու­նենք ստեղ­ծե­լու սո­ցիալ-շու­կա­յա­կան տն­տե­սու­թյուն, ո­րում սո­ցիա­լա­կան և բիզ­նես զար­գաց­ման ծրագ­րե­րը, պե­տու­թյուն-բիզ­նես հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան շր­ջա­նակ­նե­րը շատ լայն են։ Այ­սինքն, մեր երկ­րի զար­գաց­ման հա­մար եր­կու ան­կյու­նա­քար ենք վերց­նե­լու՝ սո­ցիա­լա­կան ա­պա­հո­վու­թյան հար­ցը, գոր­ծա­րա­րու­թյան ան­նա­խա­դեպ զար­գա­ցու­մը։ Այս ա­ռու­մով ծրա­գիր ենք մշա­կում, շու­տով կտ­պագ­րենք ու կսկ­սենք զբաղ­վել կու­սակ­ցու­թյան հիմ­նադր­ման հար­ցե­րով։ Կու­սակ­ցու­թյու­նը կոչ­վե­լու է «Սո­ցիալ-քրիս­տո­նեա­կան վե­րած­նունդ»։
-Ան­ցած ե­րե­սուն տա­րի­նե­րին շու­տով կգու­մար­վեն է­լի տա­րի­ներ։ Այ­սօր ա­ռա­վել ևս սխալ­նե­րը կրկ­նե­լու ի­րա­վունք չու­նենք։ Ո՞րն է ի­րա­պես նոր Հա­յաս­տա­նի Ձեր տես­լա­կա­նը։
-Ա­ռաջ­նա­հերթ՝ պետք է նոր մա­կար­դա­կի վրա բարձ­րաց­նել ռազ­մար­դյու­նա­բե­րու­թյու­նը, ու­նե­նալ 5-6-րդ սերն­դի զին­տեխ­նի­կա։ Այ­սօր մենք հա­մոզ­վե­ցինք, որ ոչ թե մարդն է կռ­վում զեն­քով, այլ կռ­վում են սար­քա­վո­րում­նե­րը՝ հան­ձինս բարձր տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի։ Պե­տու­թյունն այդ ա­ռու­մով պետք է քայ­լեր ա­նի, որ ոչ միայն զար­գաց­նենք ռազ­մա­կան տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը, այլև ար­տադ­րող լի­նենք, ին­չու ոչ՝ նաև վա­ճա­ռող։ Բա­ցի այդ, հի­մա խո­սում ենք աշ­խար­հա­զոր ու­նե­նա­լու մա­սին։ Կա­րող ենք կի­րա­ռել Շվե­ցա­րիա­յի օ­րի­նա­կը, ըստ ո­րի, ցան­կա­ցած տղա­մարդ, որ զի­նա­պարտ է, պետք է ծա­ռա­յի 6 ամ­սից մեկ տա­րի, այդ ըն­թաց­քում սո­վո­րի ռազ­մա­կան որևէ մաս­նա­գի­տու­թյուն, ծա­ռա­յու­թյունն ա­վար­տե­լուց հե­տո տա­րին եր­կու ան­գամ մաս­նակ­ցի զո­րա­վար­ժու­թյուն­նե­րի։ Կա­նայք նույն­պես կա­րող են մաս­նակ­ցել ծրագ­րին, բայց կա­մո­վին, ոչ պար­տադ­րա­բար։ Յու­րա­քան­չյու­րը պետք է ի­մա­նա՝ պա­տե­րազ­մի դեպ­քում ուր է գնում, որ­տե­ղից է զենք ստա­նում, որն է իր գոր­ծա­ռույ­թը, ով է իր հրա­մա­նա­տա­րը, դիր­քը որ­տեղ է։ Այս կերպ ձևա­վոր­վում է աշ­խար­հա­զո­րը ու դառ­նում ենք ազգ-բա­նակ։ Մենք թշ­նա­մի­նե­րի մեջ ենք ապ­րում, այլ տար­բե­րակ չու­նենք։ Ե­թե Շվե­ցիա­րիա­յի նման 500-հա­զա­րա­նոց (մինչև 2003-ը) պրո­ֆե­սիո­նալ բա­նակ ու­նե­նանք, ոչ ոք չի հա­մար­ձակ­վի պա­տե­րազմ սան­ձա­զեր­ծել մեր դեմ։
-Ձեր ա­սա­ծը կապ­ված է մեծ գու­մար­նե­րի հետ։ Շատ հետ չգ­նանք. օ­րերս քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ 2020 թ. ա­մա­նո­րյան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի հա­մար նա­խա­տես­ված 100 մլն դրամն ուղղ­վե­լու է Ստե­փա­նա­կեր­տի վե­րա­կան­գն­մա­նը։ Ա­կա­մա հետ­հաշ­վարկ ես ա­նում՝ ան­տե­ղի ծախս­ված մի­լիոն­նե­րի։ Թե­կուզ և ու­շա­ցու­մով պե՞տք է վե­րա­նա­յենք մեր ծախ­սե­րը։
-Միան­շա­նակ, այս պա­րա­գա­յում շատ կենտ­րո­նաց­ված ու թի­րա­խա­յին պետք է աշ­խա­տենք։ Մեր ծրագ­րում, օ­րի­նակ, դի­տար­կել ենք ա­ռաջ­նա­յին ո­լորտ­նե­րը, ո­րոնք անհ­րա­ժեշտ են կեն­սու­նա­կու­թյան հա­մար և կա­րող են լի­նել մր­ցու­նակ։ Կեն­սու­նա­կու­թյան հա­մար անհ­րա­ժեշտ ո­լորտ­ներն են՝ ռազ­մար­դյու­նա­բե­րու­թյուն, կր­թու­թյուն, ա­ռող­ջա­պա­հու­թյուն, բնա­կան գի­տու­թյուն­ներ, բարձր տեխ­նո­լո­գիա­ներ, զբո­սաշր­ջու­թյուն, հան­քար­դյու­նա­բե­րու­թյուն, գյու­ղա­տն­տե­սու­թյուն։ Նշ­ված ո­լորտ­նե­րը կա­րող են ծա­ռա­յել նաև բիզ­նե­սի զար­գաց­մա­նը։ Ե­թե մեր ՀՆԱ-ն ա­վե­լա­նում է, կա­րող ենք ա­մեն ինչ էլ ա­նել՝ տո­նա­կա­տա­րու­թյուն­ներ, թան­կար­ժեք տո­նա­ծա­ռեր, բայց քա­նի դեռ մեր երկ­րի ՀՆԱ-ն «բա­նա­նա­յին» երկ­րի ՀՆԱ է, չեմ կար­ծում, թե պետք է 200 կամ 100 մի­լիոն ծախ­սել Նոր տար­վա մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի հա­մար։ Շատ հա­մեստ կա­րե­լի է այդ ա­մեն ինչն ա­նել։ Օ­րի­նակ, ես այս տա­րի ո­րո­շել եմ Նոր տար­վա հա­մար նա­խա­տես­ված գու­մա­րը տրա­մադ­րել պա­տե­րազ­մից տու­ժած որևէ ըն­տա­նի­քի. նույ­նը կա­րող են ա­նել մեր բո­լոր հայ­րե­նա­կից­նե­րը։
-Ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում կա­րո՞ղ ենք խո­սել մշա­կույ­թի զար­գաց­ման կարևո­րու­թյան մա­սին։
-Մշա­կույթն է՛լ ա­վե­լի է պետք զար­գաց­նել։ Մեր ծրագ­րում ա­ռան­ձին կետ ենք հատ­կաց­րել մշա­կույ­թին և, ընդ­հա­նրա­պես, մտա­վոր սե­փա­կա­նու­թյու­նը։ Ե­թե կա­րո­ղա­նանք մեր մտա­վոր սե­փա­կա­նու­թյան հար­ցերն օ­րեն­սդ­րո­րեն այն­պես լու­ծել, որ ստեղ­ծա­գոր­ծողն իր մտա­վոր սե­փա­կա­նու­թյունն ինչ-որ ձևով ա­պա­հո­վագ­րի ու դրա­նից գու­մար աշ­խա­տի, մշա­կույ­թը կզար­գա­նա, ե­թե չկա­րո­ղա­նանք, հոբ­բիի մա­կար­դա­կից այն կողմ դժ­վար կլի­նի անց­նել։


Զրու­ցեց
Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԸ

Դիտվել է՝ 62850

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ