Տիկին Թոֆանայի ինքնությունը ծածկված է գաղտնիությամբ. հայտնի է, որ այս իտալացու մեկ գյուտը` «Aqua Tofana» թույնը, մի քանի հարյուր մարդու մահվան պատճառ է դարձել: Թե ինչու էին Ջուլիայի «ծառայությունները» այդքան պահանջված, և ինչպես ինկվիզիցիան 20 տարի որսաց հայտնի թունավորողին։
17-րդ դարի կեսերին թունավորումների ալիքը տարածվեց Իտալիայի խոշոր քաղաքներով։
Խորհրդավոր կերպով, այս չարագուշակ համաճարակի զոհերը բացառապես ամուսնացած տղամարդիկ էին։
Հռոմի Պապ Ալեքսանդր VII-ը հրամայեց ինկվիզիցիային հետաքննել մի շարք տարօրինակ մահեր, բայց չարի աղբյուրի հայտնաբերումն այնքան էլ հեշտ չէր. թույնը մահացածների մարմիններում հետքեր չէր թողնում, իսկ այրիները պահպանում էին ողբալի, բայց կասկածելի լռություն: Գրեթե երկու տասնամյակ ինկվիզիտորները պատերազմ էին մղում անտեսանելի և խուսափողական թշնամու դեմ, բայց միշտ հայտնվում էին նրանից մեկ քայլ հետ:
Եվ վերջապես 1659 թվականին նրանք իմացան թունավորողի անունը։ Հալածանքներից և խոշտանգումներից հետո Ջուլիա Տոֆանան խոստովանել է, որ, կոպիտ հաշվարկներով, 1633-1651 թվականներին թունավորել է մոտ 600 տղամարդու (զոհերի ստույգ թիվը կարելի է միայն ենթադրել): Այսպիսով, այս կինը դարձավ պատմության ամենաբեղմնավոր սերիական մարդասպաններից մեկը։
Էդգար ՏԵՐՏԵՐՅԱՆ