Մեր և շատ իրավաբանական գրասենյակներում գործում է ծառայությունների ժամավճարային մեխանիզմ:
Ըստ այդ մեխանիզմի` կախված աշխատակցի հաստիքից, ստաժից, գործի բարդությունից և այլն, ժամավճարի դրույքաչափերը տարբեր են:
Երբ հաճախորդին մի պարզ ծառայություն է անհրաժեշտ, օրինակ` իրավաբանական անձի գրանցում, ապա դա արվում է առավել ցածր ժամային դրույքաչափ ունեցող աշխատակցի կողմից: Նախ` այդ աշխատակիցը դա կարող է կատարել լավագույնս, երկրորդ` արդար չի լինի նման ծառայության համար ներգրավել ամենաթանկ ժամային դրույքաչափ ունեցող աշխատակցին ու, այսպես ասած, «կլպել» հաճախորդին, երրորդ` առավել բարձր ժամային դրույքաչափով աշխատող աշխատակիցը հազար ու մի կարևոր գործ ունի անելու:
Երբ կառավարության նիստին ՀՀ պետական համակարգի ամենաթանկ վարձատրվող աշխատողներն իրենց աշխատաժամը վատնում են «կոպեկով մոյկաներում կարչերի ջրի նապոռի» ու «ինչ-որ հեռավոր գյուղի դպրոցի դասասենյակի անվանակոչման» վրա, ապա դա պետական թանկ ռեսուրսի վատնման, ժողովրդին կլպելու, էշի տեղ դնելու, ինչպես նաև իրապես կարևոր գործերը «վրաներից ցրելու» ամենացայտուն դրսևորումն են:
Վարազդատ Հարությունյան