Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 

MADE IN TURKEY (մաս 17-րդ)

MADE IN TURKEY (մաս 17-րդ)
11.04.2023 | 22:09
(սկիզբը՝ այստեղ)
(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին հինգ՝ 2018-2023 թթ., տարիների պատմությունը)
ԳԼՈՒԽ ՏԱՍՆՎԵՑԵՐՈՐԴ
(կամ` ինչ է լինում հետո, երբ ապականության ոգին չի՛ տիրապետում ակադեմիկոս Տրապեզնիկովի սահմանծ չափանիշ-բայերից և ո՛չ մեկին)
ՄԻՋԱՆԿՅԱԼ
Նախորդ դարի 70-ականներից շրջանառության մեջ դրվեց բավականին ուշագրավ «բայական կառավարում` իմանալ, ցանկանալ, կարողանալ, հասցնել» թեզը:
Հասարակական-քաղաքական «Литературная газета» (№20, 1970 թ.) շաբաթաթերթի մեկնաբան, լրագրության լեգենդ Ալեքսանդր Բորինը ՌԴ ԳԱ կառավարման պրոբլեմների այն տարիներին` համամիութենական ինստիտուտի տնօրեն, ակադեմիկոս Վ. Ա. Տրապեզնիկովին խնդրում է անդրադառնալ իր իսկ առաջադրած ժամանակակից գիտության ակտուալ այդ խնդրին:
Պատասխանը հակիրճ էր.
«Հիշատակված «բայական կառավարումը»` վկայակոչված չորս բայերով հանդերձ, կարևոր չափանիշ է ո՛չ միայն տվյալ անձի, այլ նաև տվյալ կառույցի աշխատանքը ճիշտ գնահատելու համար»:
Ըստ ակադեմիկոսի, եթե կառավարողը չի տիրապետում հիշատակված` «իմանալ, ցանկանալ, կարողանալ, հասցնել» բայերից թեկուզ և մեկին, ուրեմն անհամատեղելի են նա և զբաղեցրած պաշտոնը:
Վ. Տրապեզնիկովի դրույթ-հիմնավորումներին ծանոթանալուց հետո, դժվար չէ կռահել, թե ի՛նչ է լինում, երբ ո՛չ մի կերպ չներդաշնակվող, պերմանենտ դիմակայության մեջ գտնվող «կառույց-անձ» ոչ հարմոնիկ «դուետը» երկիրն է և նրա ղեկավարը:
Ա՛յն «ղեկավարը», որը ո՛չ թե մեկ, այլ հիշատակված չորս բայերին միաժամանակ չի տիրապետում:
«Ղեկավար», որի առաջին իսկ քայլերը, միմյանց հակասող վտանգավոր արտահայտությունները, բացահայտ դավաճանական բանաձևումներն ի սկզբանե «ճչում»-փաստում են` բարդույթներ չունեցող սույն ցուցանքը բերվել է տարածաշրջանն անլուծելի քաոսի մեջ ներքաշելու և արմատական-աշխարհաքաղաքական փոփոխությունների սկիզբն ազդարարելու նպատակով:
Ինչը և հուշում է` տրոյական այս ձիու միջոցով ո՛չ թե զուտ Արցախի ու արցախցիների հարցը, այլ Հայաստանի վերջնական կործանման ծրագիրն է հաղթական ֆինիշ հասցվելու:
Տեղին է մեկ անգամ ևս վկայակոչել ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի` 2021-ի փետրվարի 15-ին «ԱրմՆյուզի» հեռուստաեթերից հնչեցրած հետահայաց խոստովանությունը.
«Ես սրանց չեմ պարտվել: Ես պարտվել եմ սրանց հետևում կանգնած հզոր ուժերին»:
Հետևությու՞նը:
«Տրոյական ձիուն», ըստ անհրաժեշտի ձաղկելը և արդեն իսկ գործողության մեջ դրված հրեշավոր ծրագրի «հաղթական երթին» խոչընդոտելը` «Հեռացի՛ր», «Դավաճա՛ն» կամ «Աննիկոլ Հայաստան» կարգախոսներով, անմիտ ճառերով, քայլելով ու լապտերավառությամբ չեն լուծվելու:
Խնդրի հանգուցալուծումը գործողության լուրջ և ծախսատար միջոցներ ու ռեսուրսներ է ենթադրում:
Որովհետև Հայաստանի ու հայի գլխավոր թշնամին ո՛չ թե «երիտհայերից» բաղկացած խամաճիկներն են (նրանք ընդամենը կամակատար-իրագործողներ են, որ դավաճանության դիմաց վաղուց ստացել են տերերի ճոխ սեղաններից իրենց շպրտված կռճոն- «պարգևավճարները»), այլ սրանց թիկունքում կանգնած հզոր ուժերը, որոնք աշխարհի քարտեզը փորձում են վերաձևել ըստ իրենց ուզածի ու ճաշակի:
Ասել է` ներկայիս «Սարդարապատն» ու դրան կոչող զանգերի կանչերն առաջիկայում ո՛չ թե Արցախի, այլ հանուն Հայաստանի փրկության են ղողանջելու:
Այն Հայաստանի, որի անբաժանելի մասն են Արցախն ու արցախահայությունը:
Այդ ամենը, սակայն, հետո:
Իսկ մինչ այդ «հետո»-ն ի՜նչ հեղեղներ, փոթորիկներ ու ողբերգություններ են լինելու հայոց աշխարհում:
Մինչ այդ «հետո»-ն դեռևս պետք է լրանա «տրոյական» ձիու կառավարման 100 օրը:
ՄԻ ՈՒՐՎԱԿԱՆ Է ՇՐՋՈՒՄ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ` ՎՍՏԱՀՈՒԹՅԱՆ ԴԵՖԻՑԻՏԻ ՈՒՐՎԱԿԱՆԸ
Երկրում չվերահսկվող բրոունյան շարժում է:
Բոլոր ոլորտներում:
«Իրավիճակ է փոխվել» արտահայտությամբ են փորձում արդարացնել սկիզբ առած քաոսը:
Պարզվում է` մեծ խառնակչության քսու ոգին ոչնչից գլուխ չի հանում:
«Նախկինների» թալանի դեմ «սրբազան հալածանք» մղող «սրբազան կովը» խճճվել է:
Չկան խոստացված բարեփոխումները, չկան ներդրումներ ու ներդրողներ, չկա առաջընթաց, ոչինչ չկա:
Կա միայն վստահության դեֆիցիտ:
Կան քանդվող-փոշիացվող կուռ համակարգեր:
Կան նաև բանականությունը կորցրածների գնդեր, որ դարձել են պետական քարոզչամեքենայի զոհը:
Այն քարոզչամեքենայի, որն անիվների հզոր թրթուրների տակ ճզմում-ոչնչացնում է ասես թմրանյութերից ընդարմացածների բանականությունը, ինքնուրույն մտածելու-վերլուծելու կարողությունը:
Հետհեղափոխական Հայաստանում իշխանությունը բռնազավթելուց հետո էլ չի կտրվում վաղուց արդեն ձանձրացրած «սինյոր Պոմիդորի» ճղճղոցը:
Ծղրտրոցներով, լուտանք-հայհոյախոսություններով և անվանի լեզվաբան գիտնականների հանցավոր թողտվությամբ, նա անպատիժ շարունակում է գլխատել ոսկեղենիկ հայերենը, մորթել հայ խոսքը, բառ ու բանը:
Ազգի, ու նրա ինքնության արմատներին դաժանաբար խփող «թավշյա» հատվածն իր «ճաշակը», փողոցային «բառամթերքն» է պարտադրում հայ հանրությանը։ Ցածրակարգ, իրենց բնութագրմամբ՝ «քրեական ենթամշակույթին» հատուկ արտահայտություններն ու բնորոշումները և՛ «տրոյականի» «ուղիղ եթեր»-ներն են ողողում, և՛ երկրի թիվ մեկ ամբիոնից գոյության իրավունք ստանում, և՛ հեռուստաեթերից են բնակարաններ ներխուժում։
Իսկ ապականող-ասպատակող` բոլոր առումներով, հեղեղին դիմակայող «ձեռքը» բացակայում է, չկա ու չկա։
Ըստ ՀՀ սահմանադրության, որի պահպանման երաշխավորը երկրի նախագահն է, ՀՀ պետական լեզուն հայերենն է: Բա՞յց…
Բայց ինչպես անվանի լեզվաբան գիտնականներն են պապանձվել, այնպես էլ Արմեն Սարգսյանը:
Ո՛չ ոք փորձ չի անում սանձելու հայհոյախոս լեզուն և կանխելու ասպատակությունները մեր սրբության սրբոցի` հայոց լեզվի դեմ:
Ըստ ժողովրդի` «լեզուն ոսկոր չունի»: Ասել է` վարչապետ կարգվածը, ո՛չ միայն անկարող է հրաժարվելու իր զազրախոս լեզվից, այլև աղտեղախոսում է հանուն հասարակախավի, որը և նրա հիմնական հենարանն է:
Հիպնոսի մեջ բոլորն են հանդուրժում, որ մի առանձնյակ, իր ախտավոր ծագմանը հավատարիմ` սկզբունք դարձնի «Նպատակն արդարացնում է միջոցները» հանցավոր բանաձևումը և մի ամբողջ երկիր միջոցի վերածած արշավի դեպի կեղտոտ նպատակների իրականացում:
Թույլ են տալիս, որ ոչնչացնի կայացած բոլոր կառույցները, աշխատող մեխանիզմներն ու կյանքը վերածի քաոսի, ժամանակակից Սոդոմ-Գոմորի:
Տեսնում, բայց չեն նկատում, որ սույն խաչագողը զուրկ է ստեղծելու, արարելու գենից:
Զգում, բայց չեն կռահում, որ այս «գոյն» էությամբ ոչնչացնող է, քանդող, ավերող: Որ սա երկիրը ձգտում է վերածել ավերակների, ինքն էլ կարգվել «ավերակաց թագավոր»:
Բոլոր ժամանակների թուրք մարդակերները, այդ թվում և սուլթան Համիդն ու երիտթուրքերը, հարյուրամյակներ շարունակ փնտրեցին, բայց այդպես էլ չգտան իրենց նպատակային թիրախին` անվերջ մորթվող, բայց չվերացող մի ժողովրդի, վերջնականապես ստորացնող-զինաթափող, որպես ազգ ոչնչացնող այն միակ պատիժը, որին ինքն իրեն արժանացրեց հայ էթնոսի «դը՜մփ-դը՜մփ հու՜ու՜ու՜…»-ացած հատվածն իշխանության բերելով ապականության հզոր ոգուն:
Այն ախտավոր ոգուն, որը ստելուց, հայհոյախոսելուց, ձեռքն ընկածն ամենակուլ երախը խոթելուց և օղի կոնծելուց զատ, պարզապես, չի՛ տիրապետում ակադեմիկոս Տրապեզնիկովի սահմանծ չափանիշ-բայերից և ո՛չ մեկին:
Իսկ հետո՞:
Հետո լինում է այն, որ չարիքի հզոր ոգին մեկտեղում է ունեցած ռեսուրսը:
Հավաքում, ի մի է բերում ձեռքի տակ եղած «сброд»-ին, և ստեղծում իր` «բանակից փախածների» կառավարությունը:
«Կախարդական փայտիկով» իշխանական լծակների առջև հայտնվում են երեկվա պորտաբույծ, ծակվող, գործ տվող, «ա»-ն «բ»-ից չզանազանող, առանց դավանանքի ու ազգության հակահասարակական –հակահիգիենիկ էլեմենտները, որոնց համար փետրվարը, օրինակ 31 օր ունի, իսկ, դիցուք, տարին 48 ամիս:
Որոնց համար հայրենիքն ու հայրենատիրություն-հայրենասիրությունը փուչիկ են, վտանգավոր գաղափարներ:
Գրչի մի հարվածով Սորոսի` իշխանավոր դարձած ծակաչք ճտերը դիֆիրամբներ են ձոնում իրենց «ոսկե հորթին» և նրա յուրաքանչյուր քայլ ու բառ համարում «աննախադեպ»:
ՍՏՈՒԳՈՂԱԿԱՆ ՀԱՐՑԵՐ ՏԱՍՆՎԵՑԵՐՈՐԴ ԳԼԽԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ
1. Ի՞նչ բայեր է ներառնում ակադեմիկոս Վ. Ա. Տրապեզնիկովի հանրահայտ թեզը:
2. Ի՞նչ է լինում, երբ ո՛չ մի կերպ չներդաշնակվող, պերմանենտ դիմակայության մեջ գտնվող «կառույց-անձ» ոչ հարմոնիկ «դուետը» երկիրն է և նրա ղեկավարը:
3. Տրոյական քնձռոտ ձիու միջոցով ի՞նչ ծրագիր են փորձում հասցնել հաղթական ֆինիշ:
4. 2021-ի փետրվարի 15-ին «ԱրմՆյուզի» հեռուստաեթերից հետահայաց ի՞նչ խոստովանություն արեց ՀՀ երրորդ նախագահը:
5. Ո՞վ է ՀՀ սահմանադրության պահպանման երաշխավորը:
6. Ո՞վ է Հայաստանի ու հայի գլխավոր թշնամին:
7. Ներկայիս «Սարդարապատն» ու դրան կոչող զանգերի կանչերն առաջիկայում հանուն ինչի՞ են ղողանջելու:
8. ՈՒ՞մ ուրվականն է շրջում Հայաստանում:
9. Թերուս, գռեհիկ, սեռական հարցերում շեղված «թավիշներն» ի՞նչ են պարտադրում հայ հանրությանը:
Փիրուզա ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ
Ծաղրանկարը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)
Դիտվել է՝ 45439

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ