ՈՒկրաինան պետք է ներգրավի երիտասարդներին, օրինակ՝ 18-25 տարեկան, որպեսզի մասնակցեն Ռուսաստանի դեմ պատերազմին՝ հայտարարել է ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը։ Ըստ նրա՝ հաջողության գրավականը մարտի դաշտում մարդկանց ներկայությունն է, ինչպես նաև ռազմամթերքի ու զենքի առկայությունը։ «Դա շատ բարդ որոշում է, բայց մենք վստահ ենք, որ երիտասարդների ներգրավումը պայքարին անհրաժեշտ է։ Հենց այս պահին 18-25 տարեկանները պայքարին չեն մասնակցում»,- Բրյուսելում ասել է Բլինքենը:               
 

Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի

Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
06.10.2020 | 00:57

Թող զար­մա­նա­լի և զայ­րա­նա­լի չհն­չի, ե­թե բարձ­րա­ձայ­նեմ`շնոր­հա­կա­լու­թյուն, Իլ­համ Հեյ­դա­րո­վիչ, որ քո հի­մա­րու­թյամբ կա­րո­ղա­ցար միա­վո­րել մեր ազ­գը, քան­զի հա­կազ­գա­յին ու­ժե­րը հասց­րել էին հա­կադ­րել «սևին» ու «սպի­տա­կին»։


Ե­թե ան­կեղծ` «ցա­վում եմ», որ տի­կին Հա­կո­բյա­նի մու­րա­զը փո­րում մնաց` Մեհ­րի­բա­նի հետ չհասց­րեց «չայ» խմել Շու­շիում և մու­ղամ «ըմ­բոշխ­նել»: Ցա­վում եմ նաև, որ ի դերև ե­լավ նրա ա­մուս­նու «հան­ճա­րեղ» թե­զը` Ղա­րա­բա­ղի հար­ցի լու­ծու­մը պետք է ըն­դու­նե­լի լի­նի հայ ժո­ղովր­դի, Ար­ցա­խի ժո­ղովր­դի (կար­ծես ար­ցախ­ցի­նե­րը հա­յեր չեն) և ադր­բե­ջան­ցի ժո­ղո­վուրդ­նե­րի հա­մար։
Ցա­վում եմ Փա­շի­նյան ըն­տա­նի­քին, որ ան­կա­տար մնա­ցին նրանց սին ե­րա­զանք­նե­րը։ Ճիշտ է, նրանք դեռևս մանևրում են, ո­րով­հետև հույս ու­նեն, որ կի­րա­կա­նա­նան ի­րենց ճղ­ճիմ ե­րա­զանք­նե­րը: Ա­յո՛, հույս ու­նեն, այ­լա­պես պա­տե­րազ­մի հին­գե­րորդ օ­րը նրանց ըն­տա­նե­կան թերթն իր խմ­բագ­րա­կա­նում չէր գրի «Բա­նակ­ցա­յին ֆոր­մա­տը փո­խե­լու ժա­մա­նա­կը» ա­ռաջ­նոր­դո­ղը, որ­տեղ կփոր­ձեր «Օ­վեր­տո­նի պա­տու­հան» բա­ցել երկ­կողմ` Հա­յաս­տան-Թուր­քիա (իսկ ե­թե Ադր­բե­ջանն ու­զում է, ա­պա նաև Ադր­բե­ջան-Ար­ցախ) բա­նակ­ցու­թյուն­ներ անց­կաց­նե­լու նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյան առն­չու­թյամբ։


Ես՝ որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի (ո՛չ հպարտ, այլ որ­պես պատ­վար­ժան քա­ղա­քա­ցի), հար­ցադ­րում եմ. դուք` այր ու կին, նման դիր­քո­րոշ­ման հան­գել եք մի­մյանց հետ խոր­հր­դակ­ցե­լո՞վ, թե՞ հարց­րել եք զոհ­ված­նե­րին` կռ­վի դաշ­տում հա­նուն հայ­րե­նի­քի նա­հա­տակ­ված տղա­նե­րին, ո­րոն­ցից շա­տե­րի քսանն ան­գամ չէր բո­լո­րել: Հարց­րե՞լ եք նրանց ծնող­նե­րին, կամ այ­սօր կե­նաց-մա­հու կռ­վի ե­լած հա­զա­րա­վոր­նե­րին։
Դու՛, Նի­կոլ Փա­շի­նյան, քո ան­հե­ռա­տես քա­ղա­քա­կա­նու­թյամբ, քո ազ­գա­կոր­ծան քա­ղա­քա­կա­նու­թյամբ եր­կի­րը հասց­րիր պա­տե­րազ­մի և այ­սօր փոր­ձում ես է­ժան պրծ­նել։
Տի­կին Հա­կո­բյան, Facebook-ից ա­րագ ջն­ջիր «Во имя мира» հի­մա­րու­թյունդ, լավ կա­նես ընդ­հան­րա­պես լռես: Նաև ճիշտ կա­նես շշն­ջաս ա­մուս­նուդ ա­կան­ջին (ինչ­պես Է­մի­նե խա­նու­մին էիր խոր­հուրդ տա­լիս գի­շե­րը շշն­ջալ Էր­դո­ղա­նի ա­կան­ջին), որ մեր հաղ­թա­նա­կի դեպ­քում, ին­չին բա­ցա­ռա­պես չեմ կաս­կա­ծում, ա­մու­սինդ կանգ­նե­լու է...


Չէ՛, ես Նի­կոլ Փա­շի­նյան չեմ, որ ա­սեմ` Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նը ռազ­մա­կան հան­ցա­գործ է և նրան պետք է դա­տի մի­ջազ­գա­յին ռազ­մա­կան տրի­բու­նա­լը։ Այ­սօր, երբ Ա­լիևը խախ­տում է ան­գամ մի­ջազ­գա­յին օ­րենք­նե­րով ամ­րագր­ված պա­տե­րազ­մի կա­նոն­նե­րը, ա­մու­սինդ լռում է և չի տա­լիս պա­տե­րազ­մի մեծ հան­ցա­գոր­ծի ի­րա­վա­կան ու ար­ժա­նի գնա­հա­տա­կա­նը։ Հույս ու­նեմ, որ պա­տե­րազ­մի հա­ջող ա­վար­տից հե­տո Անդ­րա­նիկ Քո­չա­րյա­նը սր­տի տագ­նա­պից չի տու­ժի, և մի նոր հանձ­նա­ժո­ղով կս­տեղծ­վի Փա­շի­նյա­նի ա­րարք­նե­րին գնա­հա­տա­կան տա­լու հա­մար։ Ա­սում եմ` հաղ­թա­նա­կից հե­տո ոչ մի սո­րո­սա­կան վիժ­վածք չի պրծ­նե­լու մեր ժո­ղովր­դի ար­դար դա­տավճ­ռից։
Իսկ հի­մա ա­վե­լի հան­գա­մա­նա­լից։ Նախ հի­շեմ «հան­ճա­րեղ» ԼՏՊ-ին, ո­րը 1994-ին Հա­յաս­տա­նը դարձ­րեց հրա­դա­դա­րի եր­րորդ մաս­նա­կից, հե­տո միայն խոս­քը տամ հիա­նա­լի դի­վա­նա­գետ Կա­զի­մի­րո­վին։
-Ինձ զան­գա­հա­րեց Հեյ­դար Ա­լիևը և ա­սաց` հրա­դա­դա­րի ար­ձա­նագ­րու­թյու­նը թող ստո­րագ­րի նաև Հա­յաս­տա­նը։ Իմ պա­տաս­խա­նը հս­տակ էր` Հա­յաս­տա­նը կոնֆ­լիկ­տի կողմ չէ, ին­չու՞ պի­տի ստո­րագ­րի։ Նա ա­սաց՝ ես կհա­մո­զեմ Լևոն Հա­կո­բի­չին:
Ա­յո, Հեյ­դա­րը հա­մո­զել է ԼՏՊ-ին և Հա­յաս­տա­նը, ա­կա­մա­յից, էն օր­վա­նից ներ­քաշ­վել է պա­տե­րազ­մի մեջ։ Այ­սօր ԼՏՊ-ի ա­րած­նե­րից դեռ չպր­ծած, նրա հո­գե­զա­վա­կը մեզ փոր­ձում է պար­տադ­րել բա­նակ­ցու­թյուն­ներ նաև… Թուր­քիա­յի հետ։
Լսի՛ր, Նի­կոլ, քեզ խոր­հուրդ կտամ՝ մի խառն­վիր ռազ­մա­կան որևէ պլա­նի ի­րա­կա­նաց­ման ըն­թաց­քին։ Փա՜ռք Աստ­ծո, մեր ռազ­մա­կան միտ­քը միշտ էլ փայ­լել է և այդ հար­ցում ռազ­մա­կան գոր­ծից չհաս­կա­ցող­նե­րի խոր­հր­դի կա­րի­քը չու­նի։ Քեզ հաս­նում է միայն մի բան՝ լռել և սպա­սել գա­լիք ռազ­մա­կան ան­վե­րա­պահ հա­ջո­ղու­թյա­նը։


Եվս մի դե­տալ ար­ձա­նագ­րեմ։ Պետ­րո­սի մոտ հար­ցազ­րույ­ցի ըն­թաց­քում ԼՏՊ-ն ի­րեն հա­տուկ ցի­նիզ­մով ա­սաց` տղա եք, մի տվեք։
Ես էլ փաս­տեմ`ժո­ղո­վուրդն այ­սօր կռ­վի դաշ­տում ի­րոք ցույց է տա­լիս իր ան­պարտ ո­գին, ԼՏՊ-ի ջգ­րու ար­ձա­նագ­րում, որ «տղա» է։
Միան­շա­նակ, տղա է: Քան­զի այ­սօր մենք կռ­վում ենք ոչ միայն 10-մի­լիո­նա­նոց Ադր­բե­ջա­նի, այլև 80-մի­լիո­նա­նոց Թուր­քիա­յի և հա­վե­լեմ` նաև Իս­րա­յե­լի դեմ։ Եվ, ինչ­պես տես­նում ես, վատ չենք կռ­վում, ա­սել է` տղա ենք:
Մենք, ըն­դա­մե­նը ե­րեք մի­լիոն, կռ­վում ենք Թուր­քիա­յի հետ: Այն Թուր­քիա­յի, որ սկզ­բից հենց այն­պես, պար­զա­պես քրիս­տո­նյա աշ­խար­հի ե­րե­սին թքե­լով, փոր­ձեց ճշ­տել` ինչ­պի­սին կլի­նի նրա ար­ձա­գան­քը, ե­թե Սուրբ Սո­ֆիա­յի քրիս­տո­նեա­կան տա­ճա­րը վե­րա­ծի մզ­կի­թի։ Իսկ քրիս­տո­նյա աշ­խար­հը միայն գռմ­ռաց և ոչ ա­վե­լին։


Կու­զե­նա­յի այդ գռմ­ռո­ցից հի­շեց­նել աշ­խար­հի մե­ծա­գույն ուղ­ղա­փառ պե­տու­թյան նա­խա­գա­հի մա­մու­լի խոս­նա­կի խոս­քե­րը` մենք ու­րախ ենք, որ ռուս տու­րիստ­ներն այ­սու­հետ կմտ­նեն մզ­կի­թի վե­րած­ված Ա­յա Սո­ֆիա­յի տա­ճար և չեն վճա­րի մուտ­քի հա­մար։ Ի՜նչ պա­տաս­խա­նես նման է­շու­թյա­նը։ Չգի­տեմ: Ստաց­վում է` կարևորն այն չէ, որ պղծ­վում են քրիս­տո­նեա­կան ար­ժեք­նե­րը, այլ այն, որ ռուս տու­րիստ­նե­րը չեն վճա­րի մուտ­քի հա­մար։ Էր­դո­ղա­նը, տես­նե­լով քրիս­տո­նեա­կան Եվ­րո­պա­յի խուլ լռու­թյու­նը, ինքն ի­րեն ա­սաց` ա­ռա­ջին ա­վան­տյու­րաս հա­ջող ան­ցավ, և… դի­մեց հեր­թա­կան ա­վան­տյու­րա­յին։ Փոր­ձեց տի­րա­նալ են­թադ­րյալ գա­զով հա­րուստ Մի­ջերկ­րա­կան ծո­վի Լո­զա­նի պայ­մա­նագ­րով ի­րեն չպատ­կա­նող ա­ռափ­նյա ջրե­րին (Թուր­քիա­յին է պատ­կա­նում 41 հա­զար քա­ռա­կու­սի կի­լո­մետր ծո­վա­յին տա­րածք), սկ­սեց ա­պօ­րի­նի երկ­րա­բա­նա­կան աշ­խա­տանք­ներ կա­տա­րել իր տա­րած­քից դուրս, Կիպ­րո­սին և Հու­նաս­տա­նին պատ­կա­նող տա­րածք­նե­րում։ Հու­նաս­տանն ու Կիպ­րոսն ա­սա­ցին՝ ոչ։ Նրանց սա­տա­րե­ցին Ի­տա­լիան, Ֆրան­սիան, ան­գամ իս­լամ դա­վա­նող Ե­գիպ­տո­սը։ Տես­նե­լով իր առջև խո­յա­ցած պա­տը, Թուր­քիան տե­ղի տվեց։ Բայց քա­նի որ Էր­դո­ղա­նը Հիտ­լե­րի հո­գե­կերտ­ված­քով անձ­նա­վո­րու­թյուն է, մտա­ծեց հեր­թա­կան ա­վան­տյու­րան։ Էր­դո­ղանն ի­րե­նից ոչ պա­կաս շե­ղում ու­նե­ցող թուրք ադր­բե­ջան­ցու հետ Նա­խիջևա­նում անց­կաց­րեց հեր­թա­կան զո­րա­խա­ղե­րը։ Դրա նպա­տա­կը մեկն էր՝ զին­տեխ­նի­կան թող­նել Ադր­բե­ջա­նին։ Ա­ռանց Էր­դո­ղա­նի սա­տար­ման, Ա­լիևը չէր գնա Ղա­րա­բա­ղում նոր պա­տե­րազ­մի։ Ա­ռանց պա­տե­րազմ հայ­տա­րա­րե­լու, թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան ոհ­մա­կը սկ­սեց անս­պա­սե­լի գն­դա­կո­ծել Ար­ցա­խի ողջ տա­րած­քը, ե­րա­զե­լով հեր­թա­կան բլիցկ­րի­գը։ Բայց, ինչ­պես կա­սեր դա­սա­կա­նը, խիա­րը թարս բուս­նեց։


Շատ եր­կր­ներ մեր­կաց­րին թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մին, թե­պետ այս ան­գամ էլ նրանք փոր­ձե­ցին թուր­քա­վա­րի չք­մե­ղա­նալ գո­ռա­լով, թե Հա­յաս­տանն է նա­խա­հար­ձակ ե­ղել։ Հա­յաս­տա­նին պաշտ­պա­նող­նե­րի մեջ էա­կան էր բա­րե­կամ Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գա­հի դիր­քո­րո­շու­մը։ Կար­ծես այս ան­գամ Ֆրան­սիան պատ­րաստ էր ան­գամ իր ա­րյու­նը տա­լու հա­յի ա­զա­տու­թյան հա­մար։
Բա­րե­կամ եր­կի­րը փոր­ձում էր խու­սա­նա­վել ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում, բայց եր­կար մանևրել կար­ծես չէր հա­ջող­վում: Հա­նուն ճշ­մար­տու­թյան, նաև պետք է ա­սել` հայ ժո­ղո­վուր­դը կռ­վի դաշ­տում զգում էր հարևան երկ­րի շուն­չը։
1988 թվա­կա­նին Լատ­վիա­յի հե­ռուս­տա­տե­սու­թյան հա­մար ֆիլմ էր նկա­րա­հան­վում «Հա­յաս­տա­նը ան­կա­խու­թյան ճա­նա­պար­հին» վեր­նագ­րով։ Տո­ղե­րիս հե­ղի­նա­կը ա­սել էր, որ­տեղ հայ ժո­ղո­վուր­դը կանգ­նել-կռ­վել է` հաղ­թել է, որ­տեղ հույ­սը դրել է ու­րի­շի վրա` նրան քարշ են տվել սպան­դա­նոց։ Այս պա­տե­րազ­մի հինգ օ­րե­րը ցույց տվե­ցին ա­սա­ծիս ողջ ճշ­մար­տու­թյու­նը։ Հն­գօ­րյա պա­տե­րազ­մի ար­դյունք­նե­րից ել­նե­լով փոխ­վեց աշ­խար­հի վե­րա­բեր­մուն­քը մեր նկատ­մամբ։ Հի­րա­վի, աշ­խար­հի օ­րենքն է՝ հաշ­վի են նս­տում հաղ­թո­ղի հետ։ Ի­մա` ուժն է ծնում ի­րա­վունք: Եվ այ­սօր հաղ­թո­ղին կանգ­նեց­նե­լը առն­վազն հան­ցա­գոր­ծու­թյուն է։ Մենք չենք կա­րող թույլ տալ, որ ևս մի քա­նի տա­րի հե­տո Ա­լիևի նման վիժ­վածք­նե­րը հեր­թա­կան ան­գամ մե­զա­նից խլեն մեր հե­րոս զա­վակ­նե­րի կյան­քե­րը։ Հա­յի ա­րյու­նը այլևս ջուր չէ։ Պատ­կե­րաց­նում եմ, ե­թե լի­նեինք Ռու­սաս­տա­նի կազ­մում և բռնկ­վեր հեր­թա­կան ռուս-թուր­քա­կան պա­տե­րազմ և վեր­ջում նրանց միջև կնք­վեր հաշ­տու­թյան պայ­մա­նա­գիր, հա­վա­նա­բար, այս ան­գամ Մեղ­րին կզի­ջեին թուր­քին։ Խնդ­րում եմ եր­բեք չշ­փո­թել ռուս ժո­ղովր­դին նրա ոչ ռուս կա­ռա­վա­րող­նե­րի հետ: Հա­րյուր տա­րուց ա­վե­լի ռուս­նե­րը մեզ միշտ ծա­խել են։ Ա­մե­նաս­տոր ռուս-թուր­քա­կան գոր­ծար­քը ե­ղել է 1921 թվա­կա­նին։ Ղա­րա­բա­ղի այ­սօր­վա պա­տե­րազ­մը այդ գոր­ծար­քի հետևանքն է։ Վեր­ջերս հոդ­ված­նե­րիցս մե­կում գրել էի` Վո­լո­դյա Պու­տին, դու Լե­նի­նից խե­լոք չես։ Ե­թե Ա­թա­թուր­քը խա­բեց Լե­նի­նին, ա­պա հաս­տատ Էր­դո­ղա­նը քեզ կխա­բի։ Ես ճիշտ եմ։ Այ­սօր մի­լիար­դա­վոր դո­լար­ներ ար­ժե­ցող թուր­քա­կան խոս­քը ա­սա­ծիս վառ ա­պա­ցույցն է։


Այ­սօր Ղա­րա­բա­ղում հա­յը կռ­վում է ոչ միայն իր ան­կա­խու­թյան հա­մար։ Ղա­րա­բա­ղում մենք պաշտ­պա­նում ենք իս­լա­մա­կան Ի­րա­նի տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյու­նը, կան­խում ենք Թուր­քիա­յի պան­թուր­քա­կան ծրագ­րե­րը, ո­րը հե­ռա­հար ձևով ուղղ­ված է Ռու­սաս­տա­նի, ե­թե կու­զեք, ան­գամ Չի­նաս­տա­նի դեմ։ Ռու­սա­կան այն­պի­սի քա­ղա­քա­գետ­ներ, ինչ­պի­սիք են Մար­կո­վը, Կո­րոտ­չեն­կո­նը և սրանց նման ի­դիոտ­նե­րը, ռու­սա­կան ռեալ շա­հը գի­տակ­ցե­լուց հե­ռու են։ Որ­քան էլ Ռու­սաս­տա­նը լի­նի զեն­քով հզոր, նա ա­վե­լին չի կա­րող լի­նել, քան ԽՍՀՄ-ը։ Տե­սանք՝ ինչ ե­ղավ ԽՍՀՄ-ի հետ։


Եր­կու հա­րյուր տա­րուց ա­վե­լի է, բայց ռուս պե­տա­կան գոր­ծիչ­ներն այդ­պես էլ չհաս­կա­ցան, թե Ան­դր­կով­կա­սում ով ով է։ Ինչ կա­րող ես ա­սել։ Ռու­սա­կան կարծ­րա­տի­պե­րը ջար­դե­լը դժ­վար է։ Այ­սօր­վա պա­տե­րազ­մը կրոն­նե­րի պա­տե­րազմ չէ։ Այ­սօր­վա պա­տե­րազ­մը սա­տա­նա­յի և քրիս­տո­նեա­կան ար­ժեք­նե­րի պա­տե­րազմ է, այ­սօր­վա պա­տե­րազ­մը ի­մաս­տուն Մար­գա­րեի ազ­նիվ զա­վակ­նե­րի, ո­րոնք գի­տակ­ցում են քրիս­տո­նյա հարևան­նե­րի հետ հաշտ ու խա­ղաղ ապ­րե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը, և իս­լա­մը հա­նուն ի­րենց քա­ղա­քա­կան ստոր շա­հե­րի օգ­տա­գոր­ծող­նե­րի միջև է։ Պար­սիկ­նե­րը և ոչ միայն նրանք, Մար­գա­րեի զա­վակ­ներն են, ո­րոնց պատ­րաստ են կուլ տա­լու իս­լամ տե­ռո­րիստ­նե­րի, ծայ­րա­հե­ղա­կան­նե­րի ա­ռաջ­նորդ Էր­դո­ղանն ու նրա շնիկ­նե­րը։ Այ­սօր Ղա­րա­բա­ղում մի բուռ հայ ժո­ղո­վուր­դը կռ­վում է նաև այդ տե­ռո­րիստ­նե­րի դեմ։ Ռու­սաս­տա­նը, որ­տեղ օ­րեն­քից դուրս է հայ­տա­րար­ված իս­լա­մա­կան այդ կազ­մա­կեր­պու­թյու­նը, դժ­վա­րա­նում եմ ա­սել, ին­չու չու­նի հս­տակ դիր­քո­րո­շում։
Վլա­դի­մի՛ր Պու­տին, Ա­լիևը քեզ բա­րե­կամ չէ։
Ա­լեք­սա՛նդր Լու­կա­շեն­կո, Մեհ­րի­բա­նը գու­ցե և լավն է (ես չգի­տեմ, իմ ճա­շա­կով չէ), բայց քո ծանր օ­րե­րին հա­զա­րա­վոր հա­յեր քեզ են պաշտ­պա­նել։ Խնդ­րում եմ, գո­նե մեկ ան­գամ սափ­րիր բե­ղերդ և նրանց մի­ջով մի նա­յիր աշ­խար­հին։
Այ­սօր շատ ազ­նիվ մու­սուլ­ման­ներ մեր կող­քին են։ Իսկ դու՞։

Սոկ­րատ ՀՈՎ­ՍԵ­ՓՅԱՆ

Հ.Գ.1. Այ­սօր մենք Յա­վո­րո­վի հայտ­նի բա­նաս­տեղ­ծու­թյան խեղճ ու կրակ, թախ­ծա­լի աչ­քե­րով հա­յե­րը չենք։ Այ­սօր կռ­վի թունդ պա­հին մահն աչ­քի ա­ռաջ ա­ռած հպար­տո­րեն «Քո­չա­րի» պա­րող­ներ ենք, ո­րոնց մա­սին այն­պես վե­հո­րեն ժա­մա­նա­կին նշել է նաև Մեծ Հու­լիոս Կե­սա­րը։ Ե­թե Բեռ­լի­նում պա­րել ենք Քո­չա­րի, ու­րեմն հաս­տատ Բաք­վում էլ կպա­րենք։ Բաք­վի չգո­յու­թյու­նը և՛ ռու­սին է ձեռն­տու, և՛ Թեհ­րա­նին, և՛ այն­տեղ ապ­րող շատ-շատ ճնշ­ված ժո­ղո­վուրդ­նե­րի։

Հ. Գ.2. Ցա­վում եմ, որ այ­սօր մեր թշ­նա­մու հետ է հրեա­կան պե­տու­թյու­նը։ Որ­քան էլ ա­նըն­դու­նե­լի լի­նի հար­ցադ­րումս, բայց չեմ կա­րող չա­սել` երևի այ­սօր­վա ջհու­դի վար­քա­գիծն է պատ­ճառ ե­ղել, որ նրանք տե­սել են Հո­լո­քոս­տը։ Գու­ցե ջհուդն այդ դեպ­քում հարց­նի, իսկ հա­յի մեղ­քը ո՞րն էր, որ տե­սավ Մեծ ե­ղեռն։ Ա­սեմ, մեզ ոչն­չաց­րել են, որ­պես­զի մեր իսկ հայ­րե­նի­քում ստեղ­ծեն ի­րենց պե­տու­թյու­նը… Մեզ չեն ոչն­չաց­րել մեր ազ­գի բա­ցա­սա­կան ո­րակ­նե­րի հա­մար։ Ե­թե չեմ սխալ­վում, Էն­վերն է ա­սել, որ «հա­յե­րը հա­վա­տա­րիմ «միլ­լաթ» են, ին­չը չեմ կա­րող ա­սել հրեա­նե­րի մա­սին»։
Վեր­ջերս Facebook-ում կար­դա­ցի մի հրեա­յի խոս­քը, թե մենք՝ հրեա­ներս, միշտ քան­դող, ա­վե­րող ենք ե­ղել։
Այ­սօր հրեա­նե­րը ոչն­չաց­նում են մի ողջ ժո­ղո­վուրդ, ո­րի ա­նունն է պա­ղես­տին­ցի։ Մե՞նք ում ենք ոչն­չաց­նում։ Մենք հրեա ժո­ղովր­դի դեմ երբևէ դա­վեր չենք հյու­սել, իսկ նրա՞նք… Ղա­րա­բա­ղում մեր տար­վե­լիք հաղ­թա­նա­կը հաղ­թա­նակ է նաև սիո­նիս­տա­կան Իս­րա­յե­լի դեմ։ Ա­սել և ա­սում եմ` Իս­րա­յել պե­տու­թյու­նը եր­բեք հա­յե­րիս բա­րե­կամ չի կա­րող լի­նել։

Դիտվել է՝ 65308

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ