ՈՒկրաինան պետք է ներգրավի երիտասարդներին, օրինակ՝ 18-25 տարեկան, որպեսզի մասնակցեն Ռուսաստանի դեմ պատերազմին՝ հայտարարել է ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը։ Ըստ նրա՝ հաջողության գրավականը մարտի դաշտում մարդկանց ներկայությունն է, ինչպես նաև ռազմամթերքի ու զենքի առկայությունը։ «Դա շատ բարդ որոշում է, բայց մենք վստահ ենք, որ երիտասարդների ներգրավումը պայքարին անհրաժեշտ է։ Հենց այս պահին 18-25 տարեկանները պայքարին չեն մասնակցում»,- Բրյուսելում ասել է Բլինքենը:               
 

Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին

Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
06.11.2020 | 10:18

Ա­սում են` ռուսն այ­սօր մեզ չի օգ­նում որ­պես դաշ­նակ­ցի, ո­րով­հետև Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նու­թյու­նը սո­րո­սա­կան­նե­րի ձեռ­քում է: Որ­պես­զի ար­դա­րաց­նեն ի­րենց չօգ­նե­լը սո­վե­տա­կան շար­քա­յին Ի­վա­նի մոտ, որն ա­ռանց այդ էլ շատ բա­նե­րում ճիշտ չի կողմ­նո­րոշ­վում, սկ­սում են գոր­ծո­ղու­թյան մեջ դնել այն տե­սա­հո­լո­վակ­նե­րը, որ­տեղ դեռ իշ­խա­նու­թյան չե­կած ան­բա­րո վաս­տակ­նե­րը ինչ կար­գի հայ­հո­յանք­ներ և լկ­տի խոս­քեր ա­սես, որ չեն ա­սում ռուս­նե­րի, ան­գամ երկ­րի Տի­րա­կա­լի հաս­ցեին:


Ես լավ եմ հաս­կա­նում քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, լավ եմ հաս­կա­նում նաև Տի­րա­կա­լի հո­գե­բա­նու­թյու­նը, ո­րին ա­մենևին էլ չի կա­րե­լի բնու­թագ­րել ան­բա­րո սո­րո­սա­կան­նե­րի սուտ ե­լույթ­նե­րով և ոչ էլ երկ­րի քա­ղա­քա­կա­նա­պես խակ կա­ռա­վա­րո­ղի ինչ-որ ժա­մա­նակ ու­նե­ցած դիր­քո­րո­շու­մով: Հաս­կա­նա­լի է, որ Տի­րա­կա­լը չէր կա­րող նե­րել մե­կին, ո­րը նրա ո­խե­րիմ թշ­նա­մուն հրա­վի­րում է հայ­կա­կան հան­րա­յին հե­ռուս­տա­տե­սու­թյամբ ե­լույթ ու­նե­նա­լու: Հաս­կա­նա­լի է նաև Տի­րա­կա­լի զայ­րույ­թը, երբ նրա անձ­նա­կան խնդ­րան­քը՝ չկա­լա­նա­վո­րել Քո­չա­րյա­նին, ցու­ցադ­րա­բար մերժ­վեց: Չգի­տեմ ու­րիշ­ներն ինչ­պես, բայց ես ան­ձամբ կար­ծում եմ, որ մեր­ժու­մը իսկ և իսկ նման էր ոչ որ­պես պե­տա­կան այ­րի հիմ­նա­վոր և պատ­ճա­ռա­բան­ված խոս­քի, այլ իսկ և իսկ փո­ղո­ցա­յին գյա­դա­յա­կան կամ­քի դրսևոր­ման: Այդ բո­լորն ըն­դու­նում և միա­նում եմ ռու­սա­կան կող­մին: Ես էլ եմ դա­տա­պար­տում և կա­րող եմ հաս­տատ ա­սել, որ իմ խոս­քին կմիա­նան հա­զա­րա­վոր, ե­թե ոչ մի­լիո­նա­վոր մար­դիկ:


Ես՝ որ­պես հայ մարդ, հա­մոզ­ված եմ, որ ռու­սա­կան հե­տա­խու­զու­թյու­նը գի­տեր թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան «հան­կար­ծա­կի» հար­ձակ­ման մա­սին և Տի­րա­կա­լին զե­կուց­վել էր: Հիմ­նա­վո­րեմ: Այդ ինչ­պես 2016 թվա­կա­նին Տի­րա­կալն ան­ձամբ ա­սաց Էր­դո­ղա­նին` փա­խիր, քեզ սատ­կաց­նե­լու են: Եվ հան­կարծ չգի­տեր սեպ­տեմ­բե­րի 27-ի հար­ձակ­ման մա­սին:
Ցան­կա­ցած ան­հա­տի, այդ թվում նաև տի­րա­կալ­նե­րին խորթ չէ անձ­նա­կան վրե­ժը տես­նել ի­րա­կա­նու­թյուն դար­ձած: Այս­տեղ մեծ Տի­րա­կա­լին կու­զե­նա­յի պա­տաս­խա­նել պար­սիկ մեծ բա­նաս­տեղ­ծի հայտ­նի քա­ռյա­կի խոս­քե­րով` ուղղ­ված Աստ­ծուն, ըստ Ավ. Ի­սա­հա­կյա­նի.
-Թե վատ ա­նեմ, թե վատ խո­սեմ,
Դու էլ ինձ վատ պա­տիժ տաս,
ՈՒ­րեմն ինչն է իմ ու Քո մեջ
Տար­բե­րու­թյու­նը, Աստ­ված իմ:


Ա­սել է` մի՞­թե վա­յել է մեծ Տի­րա­կա­լին իջ­նել իր բար­ձուն­քից և հա­վա­սար­վել մի քա­ղա­քա­կան խեղ­կա­տա­կի հետ: Բայց պատ­մու­թյան ի­մա­ցու­թյու­նը և այն վեր­լու­ծե­լու կա­րո­ղու­թյունն ինձ հու­շում է այլ բան: Սո­րո­սա­կան­ներն ու նրանց պա­րագ­լու­խը լավ ա­ռիթ են ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում Հա­յաս­տա­նին ռազ­մա­կան օգ­նու­թյուն չցու­ցա­բե­րե­լու հա­մար:
Եր­կու դա­րից ա­վե­լի հա­յերն ա­պա­ցու­ցել են ռուս­նե­րին ի­րենց հա­վա­տար­մու­թյու­նը` սկ­սած ցա­րե­րից մինչև հայ­րե­նա­կան մեծ պա­տե­րազ­մը: Բայց հա­նուն ճշ­մար­տու­թյան ա­սեմ նաև, որ տե­սել են ռուս կա­ռա­վա­րող­նե­րի վե­րա­բեր­մուն­քը: Ե­թե այ­սօր սո­րո­սա­կան վիժ­վածք­նե­րը Հա­յաս­տա­նում ինչ-որ ա­ռու­մով հա­ջո­ղու­թյան են հա­սել, ա­պա դա ա­մենևին էլ ռուս քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րի պրո­հայ­կա­կա­նու­թյան վրա խա­ղա­լու ար­դյուն­քը չի ե­ղել: Ռուս­նե­րի մոտ միշտ էլ դո­մի­նանտ է ե­ղել այն մտայ­նու­թյու­նը, թե` միևնույն է, հա­յե­րը այ­լընտ­րանք չու­նեն:


Հա­րյուր տա­րի ա­ռաջ կոր­ծան­վող Թուր­քիա­յին փր­կօ­ղակ նե­տեց Խոր­հր­դա­յին Ռու­սաս­տա­նը, կար­ծե­լով, թե Ա­թա­թուր­քը իս­կա­կան հե­ղա­փո­խա­կան է և արևել­քի մու­սուլ­ման­նե­րին դե­պի հե­ղա­փո­խու­թյուն կբե­րի: Հա­վատքն առ Ա­թա­թուրք ծանր նս­տեց հայ ժո­ղովր­դի վրա և այդ լե­նի­նյան հի­մար քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հետևանք է այ­սօր­վա հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան պա­տե­րազ­մը:
Լե­նի­նից հե­տո մեկ ան­գամ չէ, որ խոր­հր­դա­յին կա­ռա­վա­րող­նե­րը գի­տու­թյամբ թե ան­գի­տու­թյամբ նույն գետն են մտ­նում` վա­րում են նույն քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը:
Միայն Ստա­լինն է ա­սել, որ թուր­քե­րը մեզ խա­բել են և պետք է վե­րա­դարձ­նեն այդ տա­րածք­նե­րը: Բո­լոր ռուս կա­ռա­վա­րող­ներն էլ հա­մոզ­ված են ե­ղել, որ ե­թե նպաս­տեն Թուր­քիա­յի տն­տե­սու­թյան զար­գաց­մա­նը և նրան տն­տե­սա­պես կա­պեն Ռու­սաս­տա­նի հետ, ա­պա վեր­ջինս այ­լընտ­րանք չի ու­նե­նա բա­ցի Ռու­սաս­տա­նից: Բո­լո­րին է հայտ­նի, թե ին­չը փր­կեց Թուր­քիա­յին ԽՍՀՄ-ի վրա չհար­ձակ­վե­լուց: Եվ թուր­քին է հայտ­նի, թե ին­չը փր­կեց Թուր­քիա­յին ԽՍՀՄ-ի հար­ձա­կու­մից: Կար­ծես հա­րյուր տա­րի Ռու­սաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րը հե­ռու են պատ­մա­կան փաս­տե­րը հա­մադ­րե­լու, վեր­լու­ծե­լու և ճշ­մա­րիտ մտա­հանգ­ման գա­լու: Թուր­քիա­յի հար­ցում նույն, ան­հիմն, չպատ­ճա­ռա­բան­ված պրո­թուր­քա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն է վա­րում ՌԴ ներ­կա­յիս ղե­կա­վար Վլա­դի­միր Պու­տի­նը: Նա լե­նի­նյան թուր­քա­հա­ճո քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մո­նու­մեն­տալ գոր­ծիչն է Ռու­սաս­տա­նում: Ե­թե Պու­տի­նը մտա­ծում է, որ ին­քը Լե­նի­նից ա­վե­լի խե­լոք է, իսկ Էր­դո­ղանն էլ` Ա­թա­թուր­քից հի­մար, և ի­րեն կհա­ջող­վի տն­տե­սա­կան կա­պե­րի շնոր­հիվ Թուր­քիան կա­պել Ռու­սաս­տա­նի հետ, ա­պա չա­րա­չար սխալ­վում է և հա­ճախ կրկն­վող սխալ­նե­րի ար­դյուն­քում եր­բեմն ա­տամ­ներն է կրճ­տաց­նում ու նկա­տե­լի սպառ­նում, թե հար­ցը միայն պո­մի­դոր­նե­րի սանկ­ցիա­յով չի վեր­ջա­նա: Ըն­դա­մե­նը մի պահ, և խո­րա­մանկ Էր­դո­ղա­նը կա­րո­ղա­նում է (կո­պիտ չհն­չե­լու հա­մար փոր­ձում եմ հնա­րա­վոր մեղմ բա­ռը գտ­նել, չեմ կա­րո­ղա­նում) «ֆռաց­նել» Պու­տի­նին: Միայն մի բան կա­րող եմ ա­սել, որ Պու­տի­նը վատ գի­տի ռուս-թուր­քա­կան թշ­նա­ման­քի դա­րա­վոր պատ­մու­թյու­նը: Պու­տի­նը մո­ռա­նում է կամ ա­վե­լի ճիշտ չի կա­րո­ղա­նում հաս­կա­նալ, որ Թուր­քիան ու­նի բո­լոր հիմ­քե­րը ա­տե­լու Ռու­սաս­տա­նին, քան­զի Ռու­սաս­տա­նը նրա­նից խլել է Ղրի­մը, սևծո­վյան ա­փե­րը, Ան­դր­կով­կա­սը, Բալ­կան­նե­րը ու այս ա­մե­նով հան­դերձ չի հանձ­նում Ա­սա­դին: Որ­պես­զի խոսքս լի­նի ա­վե­լի հա­մո­զիչ, հի­շեմ Մա­քիա­վե­լու խոս­քը. «Որ­դի­նե­րը կա­րող են մո­ռա­նալ ի­րենց հո­րը սպա­նո­ղին, բայց եր­բեք չեն կա­րող մո­ռա­նալ ի­րենց հայ­րա­կան կալ­ված­քը գո­ղա­ցո­ղին»:


Թուր­քերն այ­սօր փոքր-ինչ հզո­րա­նա­լով, ար­դեն խո­սում են ի­րենց պա­պե­նա­կան ու­նեց­ված­քի, ա­վե­լի ճիշտ ի­րեն­ցից գո­ղաց­վա­ծի մա­սին: Վլա­դի­միր Սո­լո­վյո­վը միշտ ան­կեղ­ծո­րեն ա­սում է` Թուր­քիան թքած ու­նի Մոլ­դո­վա­յի, ՈՒկ­րաի­նա­յի վրա, բայց զս­պում է ի­րեն, որ չա­սի` ի վեր­ջո Թուր­քիան թքած ու­նի Ռու­սաս­տա­նի վրա:
Ռու­սաս­տա­նը Էր­դո­ղա­նի հա­մա­ձայ­նու­թյամբ կա­ռու­ցեց թուր­քա­կան հոս­քը և ստա­ցավ, նե­րո­ղու­թյուն, ե­րեք մա­տի կոմ­բի­նա­ցիա: Այ­սօր Թուր­քիան բա­ցա­հայտ մար­տահ­րա­վեր է նե­տել ոչ միայն քրիս­տո­նյա աշ­խար­հին, այլև նախ­կի­նում թուր­քա­կան լծից դա­րեր շա­րու­նակ տա­ռա­պած, ներ­կա­յումս աշ­խար­հիկ դար­ձած ա­րա­բա­կան տար­բեր եր­կր­նե­րի: Քրիս­տո­նյա եվ­րո­պա­կան բա­զում եր­կր­ներ այ­սօր ա­վե­լի շատ գե­յա­պաշ­տու­թյամբ, սուտ դե­մոկ­րա­տիա­յով, մար­դու ի­րա­վուն­քով են զբաղ­ված, քան …


Ա­սա­ծիս վառ ա­պա­ցույցն է Նա­վալ­նին: Մի վիժ­ված­քի հա­մար Եվ­րո­պան մտմ­տում է սանկ­ցիա­ներ կի­րա­ռել Ռու­սաս­տա­նի նկատ­մամբ, բայց դեմ է քվեար­կում մի տե­ռո­րիստ պե­տու­թյան դեմ սանկ­ցիա­ներ կի­րա­ռե­լուն, ո­րով­հետև ո­մանք Եվ­րո­պա­յում սի­րով ակն­կա­լում են, որ Թուր­քիա­յի մի­ջո­ցով կա­րե­լի է ար­ջի կա­շին քեր­թել: Ինչ­պի­սի՜ հի­մա­րու­թյուն:
Նույն ար­ջը, ձմե­ռա­յին քուն մտած, մտա­ծում է` ինչ­պես թուր­քին ի­րեն եղ­բայր դարձ­նի, մո­ռա­նա­լով, որ Թուր­քիա­յի հա­մար աշ­խար­հում թիվ մեկ թշ­նա­մին արջն է: Տե­սեք, թե ուր է հա­սել ռու­սա­կան աչ­քա­կա­պու­թյու­նը: Երբ թուր­քը Սուրբ տա­ճա­րը մզ­կիթ դարձ­րեց, Ռու­սաս­տա­նի մա­մու­լի խոս­նա­կը հու­մո­րի տվեց, ա­սե­լով, թե ռուս տու­րիստ­նե­րը Սուրբ տա­ճար մտ­նե­լու հա­մար այլևս չեն վճա­րի: Ի՜նչ ա­նուն տաս պե­տա­կան այդ այ­րին, ո­րը հու­մո­րի է վե­րա­ծում ուղ­ղա­փառ ե­կե­ղե­ցու սր­բու­թյուն­նե­րից մե­կը, երբ թուրքն այն մզ­կի­թի է վե­րա­ծում: Այ­սօր կար­ծես աշ­խար­հը հի­շեց­նում է 1938 թվա­կա­նի Մյուն­խե­նը: Անգ­լիան և Ֆրան­սիան Մյուն­խե­նում ա­ճուր­դի հա­նե­ցին Չե­խիան:
Այ­սօր թուրք Հիտ­լե­րից վա­խե­նում են բո­լո­րը, այդ թվում նաև մեզ հու­սա­լի թվա­ցող հարևան­նե­րը՝ Ռու­սաս­տանն ու Ի­րա­նը: Բա­նը հա­սել է այն­տեղ, որ Ի­րա­նը ակ­նար­կում է ղա­րա­բա­ղյան հար­ցի կար­գա­վո­րում­նե­րում ներգ­րա­վել նաև Թուր­քիա­յին: Ռու­սաս­տա­նը բա­ցա­հայտ հայ­տա­րա­րում է, որ ին­քը պար­տա­վո­րու­թյուն ու­նի միայն Հա­յաս­տա­նի նկատ­մամբ: Ըն­դու­նենք դուք ճիշտ եք, պա­րոն Պու­տին: Բայց այս­տեղ թույլ տվեք հարց­նեմ. երբ քո սահ­ման­նե­րի մոտ բնա­վոր­վում է ՆԱ­ՏՕ-ն ա­հա­բե­կիչ­նե­րի հս­կա­յա­կան բա­նա­կով, ի՞նչ գնա­հա­տա­կան կտաս նրանց պա­րագլ­խին՝ Թուր­քիա­յին: Այ­սօր Պու­տինն ա­վե­լի քան եր­ջա­նիկ է, մտա­ծե­լով, որ ՆԱ­ՏՕ-ն կանգ­նած է փլուզ­ման եզ­րին, և Թուր­քիան սի­րով կգա դե­պի Ռու­սաս­տան, ի­հար­կե Ռու­սաս­տա­նի կող­մից հա­մա­պա­տաս­խան զիջ­ման դի­մաց: Թե ո­րը կլի­նի այդ զիջ­ման գի­նը, պար­զից էլ պարզ է:


Ե­թե Պարս­կաս­տանն ու Ռու­սաս­տա­նը ի­րենց տա­նը զո­հի մն­ջա­խաղ են խա­ղում և աչ­քի տա­կով նա­յում են մեզ, ա­պա ին­չու մենք էլ մեր խա­ղը չխա­ղանք, չբա­նակ­ցենք թուր­քի հետ, նրան զի­ջե­լով Մեղ­րին դե­պի ծով ել­քի և Ղա­րա­բա­ղի դի­մաց: Այդ միտ­քը ֆբ-ում գրե­լու հա­մար ինձ ֆեյս­բու­քը զր­կել է մեկ ա­միս հան­դես գա­լու ի­րա­վուն­քից: Իբր ես քա­րո­զում եմ պա­տե­րազմ և վի­րա­վո­րում թուրք ազ­գին: Բայց ֆբ-ն լռում է, երբ Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գա­հը հա­յե­րին հա­մե­մա­տում է շնե­րի հետ, ո­րին հիա­նա­լի է պա­տաս­խա­նել ռուս փոր­ձա­գետ Ժի­լի­նը, ա­սե­լով, որ դու շատ հե­ռու ես այդ շնե­րին հաս­նե­լուց, նրանք շատ ազն­վա­գույն կեն­դա­նի­ներ են: Զի­ջենք Մեղ­րին, թող թուր­քը մտ­նի Ադր­բե­ջան և այն­տե­ղից ի­րա­կա­նաց­նի իր դա­րա­վոր ե­րա­զան­քը՝ Մեծ Թու­րա­նի գա­ղա­փա­րը: Թող մաս­նատ­վի Ի­րա­նը, Թուր­քիան թող ստեղ­ծի 200-մի­լիո­նա­նոց թուր­քա­կան բա­նակ և գր­կա­խառն­վի ի­րեն միշտ յոլ­դաշ հոր­ջոր­ջող Պու­տի­նի հետ: Ե­թե մենք ելք ենք ու­նե­նում դե­պի ծով, այդ դեպ­քում ռու­սա­կան 102-րդ ռազ­մա­բա­զա­յի կա­րի­քը բնավ չու­նենք: Թող թուր­քե­րը, պար­սիկ­նե­րը (չեմ ա­սում ի­րան­ցի­նե­րը) և ռուս­նե­րը Կաս­պից ծո­վում, Հյու­սի­սա­յին Կով­կա­սում, Թուր­քես­տա­նի եր­կր­նե­րում, նաև հե­ռա­վոր Յա­կու­տիա­յում, ինչ­պես նաև հյու­սի­սա­յին Ի­րա­նում պար­զեն ի­րենց հա­շիվ­նե­րը, ո­րից հե­տո հզո­րա­ցած կանգ­նեն Չի­նաս­տա­նի սահ­մա­նի մոտ և ա­սեն`ույ­ղուր եղ­բայր­ներ, մենք ե­կել ենք: Իսկ Բալ­կան­նե­րում գտն­վող մի քա­նի մի­լիոն քա­ջա­րի մու­սուլ­ման­նե­րի կու­ղար­կեն Եվ­րո­պա­յում կա­յուն ամ­րա­ցած ի­րենց իս­լամ եղ­բայր­նե­րին ա­զա­տագ­րե­լու ա­նօ­րեն քրիս­տո­նյա­նե­րից:


Հու­սով եմ` «Ի­րա­տե­սի» խե­լա­միտ ըն­թեր­ցո­ղը լր­ջո­րեն չըն­դու­նեց այս «ծրա­գի­րը», ինչ­պես ա­մե­նա­գետ ու մեր թշ­նա­մի­նե­րի նկատ­մամբ խիստ պատ­վախն­դիր «ֆեյս­բու­քը»։ Ես ըն­դա­մե­նը ցան­կա­ցա մեկ ան­գամ ևս շեշ­տել, թե ինչ­պի­սի ան­հե­թեթ մտ­քեր կա­րող է ծնել մեր ռազ­մա­վա­րա­կան դաշ­նակ­ցի ան­հե­ռա­տես քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը հա­յե­րիս հան­դեպ։


Սոկ­րատ ՀՈՎ­ՍԵ­ՓՅԱՆ

Հ.Գ. 1 Երբ հոդ­վա­ծը վեր­ջաց­րել էի, հան­կարծ ի­մա­ցա, որ 2021 թվա­կա­նի պետ­բյու­ջեում 19 մի­լիարդ դրամ է նա­խա­տես­ված պարգևավ­ճար­նե­րի հա­մար: Նո­րե­րը քն­նա­դա­տում են հնե­րին երկ­րի, բա­նա­կի բյու­ջեն լա­փե­լու մեջ: Հա­վերժ ա­նեծք թա­լա­նող­նե­րի գեր­դաս­տան­նե­րին: Բայց ի՜նչ ա­սես մեր օ­րե­րի կա­ռա­վա­րող­նե­րին, ո­րոնք ի­րենց լա­փա­մա­նի ե­ղա­ծը հան­կարծ չպա­կա­սե­լու հա­մար 19 մի­լիարդ դրա­մով ա­վե­լաց­նում են 2021 թվա­կա­նի պարգևավ­ճար­նե­րի գու­մա­րի չա­փը: Այ­սօր իմ հա­մա­գյու­ղա­ցին, և ին­չու միայն իմ, հա­մա­րյա ո­չինչ չս­տա­նա­լով իր հո­ղին հանձ­նած քր­տին­քի ակն­կա­լի­քից` ծաղ­կա­կա­ղամ­բը կի­լոգ­րա­մը 40 դրամ, խա­ղո­ղը` 80, բադ­րի­ջա­նը` ե­ղած-չե­ղա­ծը թա­փում է, ինչ­պես ժո­ղո­վուրդն է ա­սում` շան մսի գնով ու ոչ մի կերպ չի կա­րո­ղա­նում մու­ծել հար­կե­րը, բայց հա­նուն բա­նա­կի իր վեր­ջին կո­պե­կը չէ, դրամն է տա­լիս, այն էլ ան­տր­տունջ: Մեր գյու­ղը` Այ­գես­տա­նը, հա­նուն այդ ֆոն­դի հա­վա­քել և մու­ծել է ութ հա­րյուր հա­զար դրամ, չհաշ­ված այն ըն­թա­ցիկ օգ­նու­թյուն­նե­րը, որ ու­ղար­կել է ճա­կատ: Չորս ավ­տո­մե­քե­նա, յու­րա­քան­չյու­րը մի­նի­մում 3 մի­լիոն դրա­մի սնունդ, ծխա­խոտ, սուրճ և այլ ապ­րանք­ներ բար­ձած: Ի՜նչ ա­նուն տաս այդ «դար­մաեդ­նե­րին», ո­րոնք կո­յաբ­զե­զի նման միայն սե­փա­կան կոյն են ա­ռաջ տա­նում: Ա­սեք, պա­րո­նայք կո­յաբ­զեզ­ներ, դուք ին­չո՞վ եք տար­բեր­վում «նախ­կին թա­լան­չի­նե­րից»: Հա­վա­տա­ցե՛ք, դուք ձեր վար­քագ­ծով թեթևաց­նում եք նախ­կին­նե­րին ուղղ­ված ժո­ղովր­դա­կան ցա­սու­մով լց­ված ա­նեծ­քի չա­փա­բա­ժի­նը: Հա­վա­տա­ցե՛ք, Տե­րը ձեզ չի նե­րի: Ձեր վար­քա­գի­ծը կա­րե­լի է բնու­թագ­րել` խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին: Ան­գամ այս պայ­ման­նե­րում մենք հաղ­թե­լու ենք:
Ո՛չ մի ան­բա­րո­յա­կան չի կա­րո­ղա­նա խա­թա­րել մեր ազ­գի միաս­նու­թյու­նը:


Հ.Գ. 2 Միշտ էլ հա­մոզ­ված եմ ե­ղել, այ­սօր ա­ռա­վել ևս, որ շատ քա­ղա­քա­կան, պե­տա­կան գոր­ծիչ­ներ վատ գի­տեն ի­րենց ան­ցյա­լի պատ­մու­թյու­նը: Ըն­դա­մե­նը ոչ հե­ռու ան­ցյա­լից: 1918-ին Սար­դա­րա­պա­տի ճա­կա­տա­մար­տից հե­տո թուրք Վե­հիբ փա­շան ա­սել է` հե­րիֆ­նե­րը գեշ կկռ­վեին: Այ­սօր այն հե­րիֆ­նե­րի հե­րիֆ թոռ­նե­րը ոչ թե գեշ են կռ­վում, այլ լա­ցաց­նում են թուր­քի մո­րը և ա­պա­ցու­ցում աշ­խար­հին, որ հայ զին­վո­րը աշ­խար­հի լա­վա­գույն մար­տիկն է: Հա­վերժ փառք հայ զին­վո­րին:

Դիտվել է՝ 64136

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ