Օգտագործված տարիների անկելանոց

- Ես իմ գործն արել եմ՝ ամեն ինչ տեղը տեղին՝ ամեն առավոտ քեզ արշալույս եմ նվիրել, ցերեկը՝ արև, գիշերը՝ լուսին ու աստղեր, գարուն եմ բերել, ձնծաղիկ, մանուշակ, ծաղկած բալենի․․․

- Իսկ հիմա ու՞ր ես գնում։

- Օգտագործված տարիների անկելանոց՝ մյուս տարիների մոտ։

- Երևի տխուր տեղ ա։

- Շատ, շատ տխուր տեղ ա՝ ուրվականների հրվանդան ա, մարող հիշողությունների անպտուղ անտառ։ Դու կգա՞ս ինձ տեսնելու։

- Կգամ, անպայման կգամ, ամեն օր կգամ։ Դու հետդ տանում ես իմ թանկագին էակին, իմ կյանքի ջերմությունը, ես ամեն օր կգամ, որ տեսնեմ իրան։

- Մի՛ անհանգստացի, ես աչքի լույսի պես կպահեմ իրան։ Ես քո աղոթքներից տաք, փափուկ ներքնակ եմ գործել իրա համար. կպառկի վրան ու քեզ կսպասի։

- Նախանձում եմ քեզ։ Կուզեի ե՛ս պահեի, սիրեի, խնամեի, բայց դու իրան խլեցիր ինձնից։

- Խլեցի, որ գաս, ինձ մենակ չթողնես զառամյալ, ծերունական թուլամտությամբ տառապող տարիների հետ։ Գիտե՞ս ինչ տաղտկալի ա թոշակառու տարիների հետ լինելը, ամեն օր նույն բանն են պատմում, գիշերը քնում են, առավոտն արթնանում, ու մոռանում, որ արդեն պատմել են ու նորից սկսում են նույն բանը պատմել։

- Ի՞նչ են պատմում։

- Իրանց փառահեղ անցյալը՝ մեկը պատերազմի մասին ա պատմում, մեկը՝ երկրաշարժի, մեկը՝ ջրհեղեղի․․․ Ու դու ստիպված ես ամեն օր լսել նույն զառանցանքը։ Եթե չգաս, ես կխելագարվեմ դրանց ձեռը։

- Կգամ, էնքան կգամ, որ կհոգնես ինձնից։

- Բա որ չգտնես ինձ։

- Կգտնեմ, ոտքերս կբերեն ինձ, մտքերս կբերե…․

Հենրիկ Պիպոյան

Մեկնաբանություններ