Մի քանի ժամից։ Կրկին կտրտմեմ,
Անուրախ կզգամ տարիս մեծացած։
Մարմինս երևի չզգա տարիքս,
Տարիքս՝ որը եկավ չուշացած։
Ինչքա՞ն եմ ապրել, որքա՜ն երազել,
Շա՞տ է դա, թե՞ քիչ։ Ի՞նչ եմ արարել.
Տուն, տեղ եմ դրել, զավակներ ծնել,
Ծառ չէ, ծառեր եմ բյուրավոր տնկել...
Բայց թե փնտրածս երբեք չգտա,
Չգտա ճիշտը արդար և վսեմ։
Միգուցե ճիշտն է՞լ չի լինում, չկա,
Միգուցե ճիշտն է՞լ է պատրանք մի նսեմ։
Ուրախ չեմ բնավ, չշնորհավորեք,
Չհասա ճշտին ես այսքան տարում,
Չհանդիպեցի արդարին երբեք,
Չհանդիպեցի հաղթական բարուն...
Մեխակ ՍԱՅԱԴՅԱՆ