Հե՜յ նավավար, խիզախ տղա,
ի՞նչ սրտով ես ծով մտել.
վարդ շուրթերին ափում ծնծղա
արդյո՞ք երգ ես պահ տվել:
Անուշ համբույր ունե՞ս մտքում,
թե անհուշ ես դու ինձ պես.
-Ա՜խ, ուռկանս ջուրն եմ նետում
ու միշտ դատարկ քաշում՝ տես:
Իսկ հեռևի ալիքը սև
ահարկու՜ է թափ առնում...
նա լավ գիտե ՝ ո՞վ է անսեր,
ու՞մ է Տերը պահպանում:
Հե՜յ պատանի, սիրուն նավազ,
կյանքդ ծովին թե կապես,
պիտի պահես օրենքն անանց.
-Առանց սիրո ծով չելնես:
15.06.2003 թվ.,Աստուրան
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ