Դավիթ ՎԱՆՅԱՆ. Տղե՛րք, բաց արեք դրախտի դուռը

Տղերք, բաց արեք դրախտի դուռը,

Նորերն են գալիս,
Նրանք էլ արդեն Ձեզ նման լուռ են,
Երկիրն է լալիս։
Նրանք Ձեր լույսով փառավորվեցին,
Եվ, անմահացան,
Ի՞նչ ավելացնեմ նրանց արարքին,
Տվեցին, անցան։

Դուք՝ սեգ-սասնա-սյուն, Հայոց երկինքը
Առաք Ձեր ուսին,
Աղջիկներն արդեն երգեր են երգում
Ձեր ոգու մասին,
Մայրերն են միայն սրտաչափ դարձած,
ցավից մղկտում,
Սակայն փրկեցիք Դուք հայոց համար
պատիվ ու անուն։

Տղերք՝ խոյացեղ, պատվի ապավեն,
Դուք դարձաք հերոս,
Ձեր ընդվզումից դեռ պիտի հյուսվեն
լեգենդ ու էպոս,
Ձեր անուններով փողոց ու քաղաք
Դեռ պիտի կոչենք,
Փառք Ձեր բեկումին, և Ձեր սխրանքին
արժանի լինենք։

Մեկնաբանություններ