Ավերված ու սուրբ…
իմ անքնության մենամոլ պահին՝
նորից պարտասուն, խորաններիդ մոտ իջնում եմ ծնկի.
չգտնելով նոր, առավել զտված կամ խրթին լեզու,
Քեզ խոնարհվում եմ զուլալ ստվերով
մռայլ խցերում ծնկներին ապրած մեր նախնիների:
Երկնքի տակ, երկրի վրա - մի Հայրենիք,
Աշխարհի մեջ, աշխարհից դուրս՝ օր դռնփակ,
Մի առավոտ, որ ապրում է տանիքի տակ,
Մի հիշատակ, մի հոգնած տանկ, ու՝ մի տանիք։
Քանի որ վերջին շրջանում Ադրբեջանի բռնապետ ղեկավարը խոսում է չափազանց շատ, և մեծ քանակի նյութեր են կուտակվում, ցանկանում եմ ուղղակի պարբերաբար ելույթներից որոշ հետաքրքիր հատվածներ տեղադրել, որոնք սովորաբար կորում են լրահոսում։