Վրաստանի խորհրդարանի նախագահ Շալվա Պապուաշվիլին ստորագրել է ԼԳԲՏ իրավունքները սահմանափակող օրենքը։ «Ես լավ եմ հասկանում, որ այս օրենքի ստորագրումը քննադատություն կառաջացնի որոշ օտարերկրյա գործընկերների շրջանում, բայց մենք՝ վրացիներս, երբեք չենք վախեցել օտար գնահատականներից, երբ դա պահանջել են մեր հավատը, առողջ բանականությունը և երկրին հավատարմությունը»,- պարզաբանել է Պապուաշվիլին:               
 

Կռա­պաշ­տու­թ­յու­նը քան­դեց Հա­յաս­տա­նը

Կռա­պաշ­տու­թ­յու­նը քան­դեց Հա­յաս­տա­նը
01.12.2020 | 00:57

«Ես նա­խան­ձա­վոր Աստ­ված եմ, իմ փառ­քը ու­րի­շին չեմ տա». Կտա­կա­րա­նի այս տո­ղե­րը հետևյալ միտ­քը հու­շե­ցին. «Փա­շի­նյա­նին ժո­ղո­վուր­դը որ­պես տեր ու փր­կիչ ըն­դու­նեց, հե­տո նա ին­քը Վա­տի­կա­նում հայ­տա­րա­րեց. «Ես Քրիս­տո­սի պես ե­կել եմ՝ սեր եմ քա­րո­զում»։ Ցա­վոք, հայ ժո­ղովր­դի զգա­լի հատ­վա­ծը 2018-ի մա­յի­սին իր «հա­վատ­քը» փո­խեց, մինչ­դեռ Կտա­կա­րա­նում հս­տակ աս­ված է. «Պաշ­տիր Ա­րար­չին և ոչ թե ա­րար­վա­ծին»։ Ա­րար­վա­ծին հու­սա­ցին, ա­րար­վածն էլ դա­վա­ճա­նեց։


Ճիշտ ժա­մա­նակն է արթ­նա­նա­լու և հաս­կա­նա­լու, որ ինչ­պես նախ­կի­նում, այն­պես էլ այ­սօր հայ-թուր­քա­կան պա­տե­րազ­մի ա­ռանց­քը ե­ղել և մնում է հոգևո­րը։ Ին­չու՞ հա­յին ոչն­չաց­նե­լու թուր­քի դա­րա­վոր ե­րա­զան­քը կի­սատ է մնա­ցել, ո­րով­հետև հայ մար­դը միշտ հու­սա­ցել է Ա­րար­չին։ Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան մեջ երբևէ չի ե­ղել երկ­րի ղե­կա­վար, որ ի­րեն նմա­նեց­նի կամ հա­մե­մա­տի Քրիս­տո­սի հետ և դրա­նով իսկ ծաղ­րի քրիս­տո­նեա­կան հա­վատ­քը։ Ո՞վ է, որ միշտ ձգ­տում է նմա­նեց­նել ի­րեն Քրիս­տո­սին... Ինչ­պես Կտա­կա­րա­նում է աս­վում. «Ա­կանջ ու­նե­ցո­ղը կլ­սի, աչք ու­նե­ցո­ղը կտես­նի»։


Ի՞նչ կա­տար­վեց այս 2 տա­րի 7 ամ­սում։ Իշ­խող կու­սակ­ցու­թյու­նը Գյում­րիից քայ­լե­լով ե­կավ և, ժո­ղովր­դի սր­տից ջուր խմե­լով, խո­սեց իշ­խա­նա­փո­խու­թյան անհ­րա­ժեշ­տու­թյան մա­սին։ Եվ քա­նի որ ժո­ղո­վուր­դը իս­կա­պես զզ­ված էր նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րից, մի­տինգ­նե­րում յու­րա­քան­չյուր աս­ված խոսք հա­լած յու­ղի տեղ ըն­դու­նեց, ան­գամ «մեր փր­կիչ» բնո­րո­շու­մը ժո­ղովր­դի սր­տով ե­ղավ։ Բա­րի նպա­տակ­նե­րի ան­վան տակ սկզ­բում կազ­մա­լու­ծեց և զի­նա­թա­փեց «Երկ­րա­պահ» կա­մա­վո­րա­կան միու­թյու­նը, Ար­ցախն ա­զա­տագ­րած հե­րոս­նե­րը մի գի­շեր­վա մեջ դար­ձան թա­լան­չի, ծաղր ու ծա­նա­կի ա­ռար­կա։ 2 տա­րի 7 ամ­սում կո­ռուպ­ցիո­ներ­ներ դար­ձան գիտ­նա­կան­ներ, բժիշկ­ներ, ու­սու­ցիչ­ներ, ճար­տա­րա­պետ­ներ, շի­նա­րար­ներ, բո­լո­րը, բո­լո­րը... Ար­դյո՞ք պա­տա­հա­կան էր, որ տա­րի ու կես ա­ռաջ Ա­լիևը իր հար­ցազ­րույց­նե­րից մե­կում մատ­նան­շում էր, որ Հա­յաս­տա­նում ըն­թա­ցող գոր­ծըն­թաց­նե­րը փաս­տում են, թե Հա­յաս­տա­նի բո­լոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը կո­ռում­պաց­ված են ե­ղել, և Հա­յաս­տա­նը կո­ռում­պաց­ված եր­կիր է։ Այս ա­մե­նը նա ա­սում էր՝ մատ­նան­շե­լով Հա­յաս­տա­նում ըն­թա­ցող գոր­ծըն­թաց­նե­րը։ Ար­դյո՞ք այդ գոր­ծըն­թաց­նե­րը բարձ­րաց­րին Հա­յաս­տա­նի վար­կա­նի­շը։ Գու­ցե ո­րոշ մարդ­կանց գր­պան­նե­րը ճռճ­ռան գու­մար­ներ մտան դրա­մաշ­նորհ­նե­րի տես­քով, սա­կայն այն, որ այդ ա­մե­նը գցեց Հա­յաս­տա­նի վար­կա­նի­շը մի­ջազ­գա­յին աս­պա­րե­զում, միան­շա­նակ է։


Հա­ջորդ հար­ցը, ո­րի մա­սին ար­ժե, որ մեր հա­սա­րա­կու­թյու­նը մտա­ծի՝ ին­չու՞ բո­լոր կա­ռույց­նե­րում փոխ­վե­ցին կադ­րե­րը` ղե­կա­վա­րից մինչև հա­վա­քա­րար։ Աշ­խա­տան­քից հե­ռաց­վե­ցին պե­տա­կան ծա­ռա­յո­ղի մեծ փորձ ու­նե­ցող մաս­նա­գետ­նե­րը, ով­քեր ի­րենց լուրջ ա­վանդն են ու­նե­ցել Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի զար­գաց­ման ու ամ­րապ­նդ­ման գոր­ծում։ Պա­տաս­խա­նը պարզ է. այդ կադ­րե­րը ու­նեին բա­րո­յա­կան սանդ­ղակ, ո­րից այն կողմ չէին անց­նի։ Եվ այս մարդ­կանց պետք էր փո­խա­րի­նել այն կադ­րե­րով, ով­քեր չու­նեն սր­բու­թյուն­ներ, ում հա­մար հայ­րե­նի­քը սկս­վում և վեր­ջա­նում է ԱԺ-ի դռ­նե­րի բռ­նակ­նե­րով։ Ով­քեր, ինչ­պես աս­վում է Կտա­կա­րա­նում, «Աստ­ծուն Աստ­ծու տեղ չըն­դու­նե­ցին, և Աստ­ված էլ նրանց մատ­նեց ան­հագ կր­քե­րի»։ Ո՞վ էր երբևէ տե­սել, որ ՀՀ նա­խա­գա­հը կամ վար­չա­պե­տը ԱԺ-ի բարձր ամ­բիո­նից հայ­տա­րա­րի. «Ես կանգ­նած եմ սե­ռը փո­խած այս մար­դու թի­կուն­քին»։ ՈՒ՞մ թի­կուն­քին՝ Մել դար­ձած նախ­կին ծան­րորդ(ու­հի) Մե­լի­նե Դա­լու­զյա­նի՞։ Ա­յո՛ կար ժա­մա­նակ, որ Հա­յաս­տա­նում հայ­տն­վել էր հա­մա­սե­ռա­մոլ­նե­րի ցու­ցակ, սա­կայն նախ­կին իշ­խող կու­սակ­ցու­թյու­նը չա­սաց. «Ես կանգ­նած եմ հա­մա­սե­ռա­մոլ­նե­րի թի­կուն­քին», ո­րով­հետև այդ նույն իշ­խա­նու­թյան ներ­սում չէր խրա­խուս­վում հա­մա­սե­ռա­մո­լու­թյու­նը, պահ­վում էին քրիս­տո­նեա­կան ար­ժեք­նե­րը։ Մինչ­դեռ եր­կու տա­րուց ա­վե­լի է Հա­յաս­տա­նում զարկ է տր­վում գեն­դե­րա­յին ծրագ­րե­րին, ամ­բող­ջու­թյամբ խե­ղա­թյուր­վում են հայ­րե­նիք, պա­տիվ, ըն­տա­նիք հաս­կա­ցու­թյուն­նե­րը։ Սա պա­տա­հա­կա­նու­թյու՞ն է, թե՞ հա­յին հա­յի կեր­պա­րից ու ար­ժեք­նե­րից զր­կե­լու և նոր հա­յի տե­սակ ստա­նա­լու մտած­ված քայլ։


Ա­ռա­ջին հա­յաց­քից թվում է, թե իշ­խա­նու­թյու­նը եր­կու տա­րուց ա­վե­լի պայ­քա­րում է կո­ռուպ­ցիա կոչ­ված չա­րի­քի դեմ։ Մենք մեր հոդ­ված­նե­րում բազ­միցս ա­ռա­ջար­կել ենք իշ­խա­նու­թյա­նը՝ հա­վա­քել բո­լո­րին, ներ­կա­յաց­նել հաս­տատ­ված խա­ղի նոր կա­նոն­նե­րը և այն, ինչ գո­ղաց­ված է, ա­ռանց շոուի վե­րա­դարձ­նել պետ­բյու­ջե, պատ­ժել նրանց, ով­քեր կփոր­ձեն խախ­տել խա­ղի նոր կա­նոն­նե­րը։ Ցա­վոք, որ­տեղ չկա շոու, այն­տեղ նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը ա­նե­լիք չու­նեն՝ ի­րենց սր­տով չէ։ Բնա­կա­նա­բար, որ­տեղ շոու, այն­տեղ հո­րին­վածք ու երևա­կա­յու­թյան խաբ­կանք։ Ար­դյուն­քում՝ ժո­ղովր­դի մի զգա­լի մա­սը երևա­կա­յա­կան նոր փր­կիչ ու­նե­ցավ, և նրա ա­ղոթք­նե­րը տհաճ ե­ղան Աստ­ծուն, որ սուտն ու կեղ­ծի­քը դա­ժան դա­տաս­տա­նի ար­ժա­նի հան­ցանք է հա­մա­րում։ Սու­տը քան­դեց մեր տու­նը։ Սու­տը ա­տե­լու­թյուն սեր­մա­նեց հան­րու­թյան ներ­սում։ Ստի ար­դյուն­քում հո­ղե­րը հան­ձն­վե­ցին և մինչ օրս հան­ձն­վում են ադր­բե­ջան­ցուն։ Օր ա­ռաջ պետք է արթ­նա­նալ և վերջ դնել երևա­կա­յու­թյուն­նե­րին, ստին։ Սուտ աստ­ված­նե­րը երբևէ ի զո­րու չեն ե­ղել ու չեն կա­րող ստեղ­ծա­գոր­ծել և ա­րա­րել հա­նուն զար­գաց­ման։


Ժաս­մեն ՎԻ­ԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 55371

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ