Պարբերաբար աշխուժանում է «Ո՞վ բերեց Նիկոլին» քննարկումը: ՈՒ որքան մոտենան ընտրությունները, այնքան նման քննարկումներն առավել բուռն են դառնալու: Եվ թող տարօրինակ չթվա, հենց իշխանական պրոպագանդայի ջանքերով:

Լավ ապրել, նախ և առաջ նշանակում է՝ ունենալ սեփական Հայրենիք-պետությունը և շատ սիրել այն:

Ապրում ենք մի ժամանակահատված, երբ Արցախյան ազատամարտի մութ և ցուրտ տարիները երանությամբ ենք հիշում:

Ծակ ոսկորով անկուշտ գեղցի համբալի համար լավ ապրելն ասոցացվում է միայն կուշտ փոր ունենալու ու եզի պես բանելու հետ։ Ու նրան չեն օգնի ո՛չ արհեստական բանականությունը, ո՛չ էլ, առավել ևս, բնականը...

Ավինյան Տիգրանն ասում է, որ տրանսպորտից օգտվելիս, ինքն էլ է «բանկային քարտով վճարում կատարելու ժամանակ խնդիր ունեցել», սակայն ...

Կոշկակարին բախտի բերմամբ թագավոր են դարձնում, նա չի զբաղվում պետության գործերով, գահին նստած՝ ձանձրանում է։

Երբ ՈՒկրաինայում բանը հասել է նրան, որ ճակատի առանձին հատվածներում լեհ, բրիտանացի, հոլանդացի և այլ «տերօբորոնշիկները» պաշտպանվում են հյուսիսկորեացի «շտուրմովիկներից», երբ Ռուսաստանի ու Իրանի կողմից շպրտված Սիրիայում իշխանությունը վերցրած մարդիկ և թուրքական «գենշտաբը» ամերիկացիների կողմից շպրտված սիրիական քրդերի դեմ բացեիբաց համատեղ գործողություն են սկսում, իսկ կողքի քրդերը՝ Իրաքյան Քուրդիստանի իշխանությունները, ոնց որ թե, թուրքերի հետ էդ հարցում թիմ են, երբ Համասի և Հզբոլահի քոքը տալուց հետո Իսրայելը արաբական մնացյալ աշխարհի կողմից շպրտված Գազայում իր հարցերը ամենահինկտակարանյան ձևով է փորձում լուծել, երբ կողքի երկրի գլխավորն ասում է, թե միջանցքն ուժով է վերցնելու, իր հայրենակիցներին բերելու է այստեղ ապրելու, մենք էլ էստեղից-էնտեղից բերած զենքը պիտի հետ ուղարկենք, ու երբ այս ամենը տեղի է ունենում Ամերիկայի ընտրված նախագահի Պանամային, Կանադային ու Դանիային ներկայացվող տարածքային ու նմանօրինակ այլ պահանջների ֆոնին, ահավոր ուզում եմ հավատալ, որ այս անգամ ինչ-որ hրաշքով պլստալու ենք:

Նորմալ կյանքով ապրող և, մանավանդ զարգացող հասարակություններում տգիտությունը թուլության նշան է, որը մարդիկ աշխատում են թաքցնել։

Անցյալ տարեվերջին կայացած դրամահավաքի արդյունքները «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի տնօրեն Հայկակ Արշամյանը Պետրոս Ղազարյանի մոտ ամփոփելիս, առանձնահատուկ հրճվանքով հայտարարեց, որ դրամահավաքի արդյունքում հավաքագրվել է 15,302,500 ԱՄՆ դոլար, որը, ըստ Արշամյանի, վերջին 10 տարիների հավաքագրված ամենաբարձր ցուցանիշն է: Պետրոս Ղազարյանը մոռացավ ասել, որ այդքան գումար Ադրբեջանում մեկ օրում կաշառք են տալիս միմյանց և չհետաքրքրվեց, թե այդ գումարով ռազմավարական նշանակության ի՞նչ մանկապարտեզ կարելի է կառուցել` հանած հիմնադրամի աշխատակիցների աշխատավարձն ու տրանսպորտային ծախսերը:

Ես այս 113 հազարանոց հեծանիվից գնել եմ Փեթակից ընդամենը 1 հատ 55 000 դրամով, , բա որ ասեի 6500 հատ տուր, փաստորեն այս հատավաճառ գնի տարբերությունը 6500 հատ անգամ 58 000 դրամ, որը հավասար է 377 միլիոն դրամի, որը 947 հազար դոլլար է։