Լույս է տեսել ընկերոջս, բարեկամիս, ԱՐԱՄ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԻ եզակի ուսումնասիրությունը «Հովհաննես Թումանյանի կենսափիլիսոփայությունը» վերնագրով։
Նրա խոհուն գրիչի շնորհիվ մեր առջև հառնվում է մի նոր Թումանյան` նոր խորքով ու նոր ապրումով։
Ալեքսանյանը լայն խճանկարով ներկայացնում է 19-րդ դարի եվրոպական փիլիսոփայական ուսանելի միտքը, որի վրա բարձրանում է Թումանյանի կենսափիլիսոփայությունը։
Կարդում ես ու զարմանում, որքան պարզ է Թումանյանը և որքան խորություններ են պարփակված այդ վճիտ եղելության մեջ։
Իրավամբ, ամենամեծ խորքերը ամենավճիտ պարզությունների մեջ են։
Փաստորեն մեր գրականագիտական միտքը հարստացավ մի արժեքավոր աշխատությամբ, որտեղ դասական փիլիսոփայությունը մեզ օգնում է խորությամբ ըմբռնելու և արժևորելու հանճարեղ գրողի գիրն ու տիեզերածավալ խոկումները։
Առաջին անգամ ես գրականագիտական գիրք կարդացի, որտեղ փիլիսոփայությունը գերակշռում է բանասիրությանը։
Լևոն ՋԱՎԱԽՅԱՆ