Տառապանքի մարդը

Աստծո կանչը

Դեկտեմբերի 4

Նրա տեսքը ավելի անարգ էր ու նսեմ, քան բոլոր

մարդկանց որդիներինը: Նա հարվածների ենթակա

մի մարդ եղավ, որ ցավերին համբերել գիտեր. իր

երեսը դարձնելով արհամարվեց ու բանի տեղ չդրվեց

(Ես., ԾԳ. 3):

Գիտեմ` որ այս բառերը խփում են քնքուշ լարերին այն սրտերի, որոնք տրամադիր են գեղեցիկը լսելու: Այս ցավը ցույց է տալիս, որ այդ սիրտը ճանաչում է կարիքները տառապանքի Մարդու: Որ նա արհամարելի ոչինչ չի տեսնում Մեկի մեջ, որին աշխարհը անտեսեց: Որ մարդու սիրտը ճանաչում է, ի վերջո, այն մեծ տարբերությունը, որ կա երկնքի արժեքների և երկրի արժեքների միջև: Համբավը ու ծափահարությունները տրվում են աշխարհի մեծերին, իսկ արհամարհանքն ու մերժումը` Աստծո Որդուն:

Իմ աշակերտները պիտի կարողանան անտեսել աշխարհի չափանիշները և առաջնորդվել միայն երկնքի արժեչափերով: Բնավ մի փնտրեք մարդկանց գովեստը, ոչ էլ ջանացեք տեսնվել կամ հաշվի առնվել մարդկանց կողմից: Մարդկանց գովեստները ձեզ համար չեն: Դուք հետևեք արհամարված Քրիստոսին: Ահավասիկ ամբոխը հայհոյում, քարեր է նետում, ծաղրում ու հեգնում է, սակայն այդ լուռ ու մունջ քարկոծվող փոքրիկ խմբի մեջ կա մի ճշմարիտ երջանկություն ու ուրախություն, որի արժեքն անարգող խառնիճաղանջը երբեք չի հասկանա:

Դուք հետևեք քարկոծվող ու ծաղրանքի ենթարկվող այդ փոքրիկ խմբին, որը ըստ ամենայնի, բաղկացած է աննշան, ծիծաղելի ու արհամարհելի մարդկանցից:

Այնուհանդերձ, դուք դրանցից մեկը եղեք, որ կարողանաք զգալ Աստծո վեհությունը, ներկայությունը Նրա, ով արհամարվեց ու մերժվեց մարդկանցից:

Ծափահարությունները կամ ճակատը պճնող ծաղկեպսակը` կնսեմացնեն, անշուշտ, այդ վեհությունը:

Երբ զրկվում եք մարդկային ամեն տեսակ օգնությունից, մոտեցեք, շատ ավելի մոտ եկեք տառապանքի Մարդուն: Զգացեք Իմ ձեռքի սիրալիր հպումը ձեր ձեռքին. լուռ, բայց հավատարմությունից մղված այդ շարժումը:

Ես վիշտը ճանաչեցի:

Չկա ցավող մի սիրտ, որի հետ Իմ սիրտը չցավի:

«Արհամարվեց ու բանի տեղ չդրվեց»:

Մեկնաբանություններ