Անկախության տարիներին դու այն քչերից էիր, որ մնացիր անկախ ու մաս չկազմեցիր իշխանավորների շքախմբին: Դու ինքդ էիր իշխանը՝ հպարտ, ինքնասածի, ինքնավայել...
Երբ ես իմ Հողում, իմ Հայրենիքում էի, ամեն ինչ լուծելի ու հաղթահարելի էր թվում, որովհետև այն հողը, որի վրա ոտքդ ես դնում, հաղորդում է այդ ինքնավստահությունը, ինքնահարգանքը, անպարտելիության զգացողությունը:
Էն, որ ես ձմերուկը կտրելիս մի քիչ խորն եմ բռնում, կլեպի սպիտակից մի քիչ դուրս ա գալիս կարմիր միջուկի հետ, էդ նրանից չի, որ քծիբ եմ։ Չէ՛, պարզապես կտրելիս հիշում եմ, թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում...
Մի անգամ Մոսկվայում խորհրդային պատգամավորների ժողովի ժամանակ ԽՍՀՄ նախագահ Գորբաչովը մի քանի անգամ անհարկի ընդհատում է Վիկտոր Համբարձումյանին և վերջինս հարցնում է.
-Ընկեր Գորբաչով, Դուք գիտե՞ք ով է եղել Անգլիայի թագավորը Նյուտոնի ժամանակ:
Դուք հնձան տեսե՞լ եք: Ես տեսել եմ, իմ պապական տան նկուղում: Հայրս ու հորեղբայրս ընտրանի խաղողը բերում, լցնում էին այնտեղ, բոբկացած մտնում էին մեջը ու սկսում էին տրորել հազարավոր ողկույզները, իսկ մենք` փոքրերս, հավաքվում էինք ծորակի մոտ և նայում էինք, թե ինչպես էր պղտոր, փրփրուն հյութը գուռից հոսում դույլերի մեջ:
Շոգագետներն ու ուշագնացաբաններն ասում են՝ տնից դուրս մի՛ եկեք, ջրագետներն ասում են՝ օրական ձեր մարմնի քաշին հավասար ջուր խմեք, հրշեջները հորդորում են դյուրավառ նյութերի մոտ բարձր չծիծաղել։ Քաղաքն արևային պաշարման ա ենթարկվել։
...Ստամբուլ, Երկրորդ աշխարհամարտին տարիներն էին: Փողոցին մեջ փոխված էին խաղերն անգամ: Պատերազմ-պատերազմ կխաղային շատերը. մեկը կըլլար գերմանացի, ուրիշ մը՝ ռուս, անգլիացի, ամերիկացի, ու կռիվը անպակաս էր միշտ:
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...