Լուրջ հարցադրմանը՝ ապուշ ու մանկամիտ պատասխաններ

Անցած շաբաթ Վարդան Օսկանյանը բովանդակային ու լուրջ առաջարկ արեց: Նա, հիմնվելով միջազգային նախադեպային իրավունքի վրա, պնդում է, որ անհրաժեշտ է բանակցային գործընթացում ներառել Արցախի ինքնավարության հարցը (որն իրապես ընկալելի կլինի միջազգային հանրության համար, քանի որ ԼՂԻմ-ն ունեցել է այդպիսի ինքնավարություն), որը, Ադրբեջանի կողմից մերժվելու պարագայում, ավտոմատ հանգեցնելու է արտաքին ինքնավարության հարցի բարձրացմանը (Հայաստանին միանալու եղանակով):

Ընդ որում, Օսկանյանն իր առաջարկն ամրացրեց անձամբ այս նախագիծն իրականացնելու պատրաստակամությամբ:

Ինչպե՞ս արձագանքեց իշխանությունն այս առաջարկին: Նա Հովիկ Աղազարյանի շուրթերով ասաց, որ Օսկանյանի առաջարկը չի կարելի ընդունել, քանի որ նրա մազերը միշտ խառն են եղել (սրանից «լուրջ հակափաստարկ» չի եղել):

Կոչ եմ անում քաղաքագետ, իրավաբան և լրագրող ընկերներիս այս առաջարկի շուրջ շարունակել քննարկումները բոլոր հնարավոր հարթակներում ու թույլ չտալ, որպեսզի այս թեման կորի ինֆորմացիոն աղբի մեջ:

«Բա դուք ի՞նչ լուծում եք առաջարկում» կամ «ո՞րն է ձեր օրակարգը» նիկոլական հարցադրումներին ի պատասխան պետք է այս առաջարկով հարցադրում անողին կանգնեցնել փաստի առաջ:

Լրագրողները պետք է հանգիստ չտան իշխանականներին ու ստիպեն բովանդակային պատասխան տալ (առանց Օսկանյանի սանրվածքի ու նախկին լինելու մասին ապուշ ու մանկամիտ պատասխանների):

Իրավաբաններն ու քաղաքագետները պետք է հարստացնեն այս թեզը լրացուցիչ հիմնավորումներով:

Հ.Գ. Մոտ մեկ ամիս առաջ «Ազատությանը» տված հարցազրույցում նիկոլը, ի պատասխան լրագրողի հարցին, ասաց, որ «նշաձողն այնքան բարձր էր, որ էլ բարձրացնելու տեղ չկար, հիմա իջացրել ենք, որ բարձրացնելու տեղ լինի» (ներեցեք այս մարազմը վերարտադրելու համար):

Ըհը, դե հիմա բարձրացրա, զադերժկան ինչու՞ մնա:

Վարազդատ Հարությունյան

Մեկնաբանություններ