Հաջողացրինք էլի «փշալար» քաշել

«Ախպար» ասացինք, մեզնից չափառեցինք, կոմունիզմի «վեհ գործը» չվստահեցինք, մեզ հատուկ բռիությամբ ոտնակոխ արինք նրանց ռոմանտիկ հայրենասիրությունը: Մի խոսքով, թքեցինք մեր եղբայրների հոգու մեջ: Նույն հողի վրա ապրելով՝ հաջողացրինք էլի «փշալար» քաշել մեր միջև ու նրանց սարքել երկրորդ սորտի խորհրդային քաղաքացի: Ազգավնաս մի փշալար էլ ավելի վաղ էինք քաշել:

Քսաներկու թվականին հապճեպ փոխեցինք դասական մեր ուղղագրությունը, որ ո´չ մենք հասկանանք իրենց գրածը, ո´չ էլ նրանք՝ մերը, որ հայ մարդիկ միլիոններով վերջնականապես բաժանվեն Հայրենիքից, օտարանան, կորչեն ... Դժբախտաբար, և´ ժողովուրդը, և´ իշխանությունները, և´ նույնիսկ մտավորականությունը մի «փշալար» էլ այսօր են քաշում մեր և Ադրբեջանից փախած համարյա կես միլիոն մեր քույր ու եղբայրների միջև:

Անսի՞րտ ենք, թե՞ անխելք:

Ո´չ համբերություն, ո´չ հասկացողություն, ո՜չ էլ ...

Ասենք, ամոթ է գուրգուրելուց խոսելը կամ նրբանկատությունից ...

Մի պոչ էլ սրանց ենք կպցնում:

Սոս Սարգսյան. «Չորուկ ճյուղեր»

Արմեն Հովասափյանի ֆեյսբուքյան էջ

Մեկնաբանություններ