Ի՞նչ պատահեց նպատակին, երբ այն դարձավ ամբիցիա

Շատերը կասեն, թե պարզապես այլալեզու տարբերակն է՝ փոխառության տեսքով:

Մինչդեռ հայերիս լեզվամտածողության մեջ նպատակ բառը ասոցացվում է մեծ, բարի, նվիրական, ազգային կամ նենգ, չար, ճղճիմ հստակ բնութագրիչների հետ, իսկ ամբիցիա բառի հետ կա մեկ անմիջական ասոցացում՝ փառասիրություն, անձնական հաջողության ձգտում, և հազվադեպ է հնարավոր լինում ձևակերպել, օրինակ, նվիրական ամբիցիաներ կամ հայրենանվեր ամբիցիաներ բառակապակցությունները:

Մեծ տարբերություն կա ամբիցիոզ երիտասարդ և նպատակասլաց երիտասարդ ֆրազաների միջև: Նվիրական նպատակ լինում է, նվիրական ամբիցիա չի լինում:

Իհարկե, այստեղ էլ կվիճեն և կասեն, որ նպատակ և ամբիցիա բառերը նույն նշանակությունը չունեն: Իհարկե, չունեն, բայց համաձայնեք, որ «ամբիցիա» բառը մեր լեզվամտածողությունից դուրս է հրում հենց «նպատակ» բառին:

Այսպես է մտածելակերպ փոխվում, ինչի արդյունքում էլ նպատակասլաց մարդու հոգեբանությունը վերափոխվում է ամբիցիոզ մարդու հոգեբանության և սկսում է սնել Էգոն՝ բարձրագույն Ես-ի փոխարեն:

Էլիզա Առաքելյան

Մեկնաբանություններ