Մենք ուզում ենք մեծացնել կայացած ու հարուստ երեխաներ, ոչինչ, որ այդ երեխաները անհայրենիք մնան...
Քանի դեռ ընտանիքում, էն ամենանեղ ու ներընտանեկան զրույցի մեջ, ծնողը խորհուրդ տալուց շրջանցում է պետականն ու ազգայինը, մենք ունենալու ենք սերունդ, որը թալանում է, արտագաղթում է, պղտորում է օդն ու ջուրը հանուն իր փոքրիկ անձնական շահի:
Եվ միայն երկրի հոգիները, որոնք տանում են իրենց ուսերին անտանելին, կարող են բեկել այս ընթացքը, ճզմել իրերի տրամաբանությունը և կերտել նոր իրականություն, որն այսօրվա հետ աղերս անգամ ունենալ չի կարող:
Գեղամ Օհանյան