Ես հույսերով չեմ ապրում, նոր տարին նոր բան չի բերելու, եթե աշխատանք չի արվել, եթե ինքներս մեզ և մեր վարքագիծը չենք փոխել: Հետևաբար, ո՞րն է հայերիս 2025-ի թիվ մեկ անելիքը:
Միասնությու՛ն:
Միասնության և արդյունավետ պայքարի տարի դարձնենք: Շատ դժվարություններ են մեզ սպասվում, առանց միասնության և կազմակերպված պայքարի ոչնչի չենք հասնելու: Միասնաբար պետք է լուծենք հետևյալ խնդիրները:
Խնդիր 1: Մեկտեղվել՝ համաձայնել անելիքների շուրջ: Սայլը տարբեր կողմեր քաշելով՝ տեղից չենք շարժվի:
Խնդիր 2: Իրականացնել խաղաղ իշխանափոխություն:
Խնդիր 3: Միջազգային հարթակներում վերկանգնել հայկական իրավունքների պահանջները և սպասարկել դրանք:
Խնդիր 4: Զուգահեռ 3-րդ խնդրին՝ մոբիլիզացնել տնտեսական բոլոր ռեսուրսները, անցնել ճգնաժամային կառավարման: Սա ենթադրում է մարդակենտրոն քաղաքականություն բոլոր ոլորտներում. Մարդը պետք է ուժեղանա՝ պետությունն ուժեղացնելու համար: Այս ամենին կան պարզ և գործուն տեխնոլոիգիաներ:
Խնդիր 5: Զուգահեռ խնդիր 4-ին՝ զբաղվել ՀՀ պաշտպանությամբ այնպես, ինչպես կզբաղվեինք, եթե լինեինք պաշարված ամրոց:
Այսինքն, եթե 20 հազար հոգի է զբաղվում երկրի պաշտպանությամբ, ապա վստահաբար պարտվում ենք, եթե 100 հազար, փոքր հավանականություն է ստեղծվում, որ չենք պարտվի, եթե 500 հազար և ավելի, ապա շատ մեծ հավանականությամբ մենք մեր առջև դրված բոլոր խնդիրներն իրագործում ենք: Հիշեք՝ պաշտպանական համակարգը ներկա տեխնոլոգիական զարգացման շրջանում միայն զինվորը և կրակելը չէ, ավելին, զինվորն ու կրակելու կարողությունը համակարգի փոքր մասն են:
Խնդիր 6: Արցախի հայերին վերադարձնել Արցախ և ապահովել նրանց անվտանգությունը:
Այս ամենը իրատեսական է: Այս ամենի համար ունենք և՛ գիտելիք, և՛ կարողություն, և՛ ռեսուրսներ: Մեզ պակասում է միասնականությունն ու կազմակերպվածությունը:
Հովհաննես Ավետիսյան