Ամերիկյան և ընդհանրապես արևմտյան հայտնի լրատվականներում պետության անվտանգային, ռազմական և քաղաքական այլ թեմաներով փորձագետների և վերլուծաբանների դերում հանդես են գալիս հատուկ ծառայությունների նախկին ղեկավարներ, բանակի նախկին գեներալներ, նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյաներ...

Դավաճանի գլխավորությամբ Հայաստանն անում է նույն քայլերը, որոնք անում էր 1920 թ․ Առաջին Հանրապետությունը, և որոնք էլ դարձան Առաջին Հանրապետության ողբերգական վախճանի գլխավոր հիմքը։ Հայաստանը ճիշտ այնպես ինչպես 100 տարի առաջ տարածաշրջանի վրա ուրույն դերակատարում ունեցող երկրների հետ խոսելու փոխարեն, իր «փրկությունն» է որոնում 1000-ավոր կիլոմետրեր հեռավորության վրա։ Եթե 100 տարի առաջ Սևրի պայմանագիրը, ԱՄՆ մանդատն ու Վիլսոնի իրավարար վճիռն էին «փրկության փարոս» ներկայացվում, ապա այժմ դավաճանական վարչախմբի քարոզչության կողմից նմանատիպ «պատվի» է արժանացել Բայդենի հեռացող ադմինիստրացիայի հետ կնքված պայմանագիրը։

ՀՀ-ի և ԱՄՆ-ի միջև Ռազմավարական գործընկերության կանոնադրությունը ստորագրելու գործում ցուցաբերված շտապողականությունը պարզ է. այս փաստաթղթով ԱՄՆ-ը ողջույններ է հղում Ռուսաստանի և Իրանի նախագահներին, որոնք հունվարի 17-ին Մոսկվայում համապարփակ ռազմավարական գործընկերության համաձայնագիր են պատրաստվում ստորագրել։

Այսօրվա մեր գահավիժումը մի կողմից պատահական բան չէր, մյուս կողմից էլ մի օրվա բան չէր, սրա հիմքերը շատ վաղուց կային, պարզապես մեր հարաբերական հավասարակշիռ վիճակը միարժեքորեն պայմանավորված էր ռուսների շահագրգիռ ներկայությամբ։

Պիոներները մի քանի տարուց կոմերիտական էին դառնում. կարգն էր տենց։ Միակ պիոները, որ տենց էլ պիոներ մնաց մինչև պատմական մատերիալիզմի վերջին շունչը, կինո «Պիոներն» էր։ Կարմիր վզկապը վզին՝ մտավ կոմունիզմի փլատակների վրա կառուցած սուպերմարկետների դարաշրջան, բայց քրեասահմանադրական մատերիալիզմի տարիներին վզկապն էլ չփրկեց, կուլ գնաց։ Ոչ մի դարաշրջանում մատերիալիզմն էնքան մատերիալիստական չի եղել, ինչքան խորտակված կոմունիզմի վրա կառուցած կապիտալիզմի ժամանակ։ Եթե հանկարծ նկուղիդ դուռը լավ չփակես, մյուս օրը կտեսնես՝ կա՛մ սննդի օբյեկտ են դարձրել, կա՛մ առևտրի կետ։ Դե, ուրիշ ի՞նչ պիտի դառնա, երբ ավազի վրա կառուցած իդեալներից ազատված մատերիալիզմը սկսվում ա որովայնից ու վերջանում գրպանով՝ կարճատև կանգառ կատարելով ձվերի մոտակայքում։ Մյուս կինոթատրոնների մեծ մասն էլ տարբեր եկամտաբեր օբյեկտներ դարձան։ Երևանում մնաց մի երկու կինոթատրոն։ Դե, էլ ո՞վ էր կինո գնում, կինոն կինոթատրոններից դուրս էր եկել ու լցվել փողոցները։

Պարբերաբար աշխուժանում է «Ո՞վ բերեց Նիկոլին» քննարկումը: ՈՒ որքան մոտենան ընտրությունները, այնքան նման քննարկումներն առավել բուռն են դառնալու: Եվ թող տարօրինակ չթվա, հենց իշխանական պրոպագանդայի ջանքերով:

Հիմա մի տեսակ ավելորդ է թվում հայկական ներկա իրավիճակի հերթական ստույգ բնութագրումը, ախտորոշման ու «բուժամիջոցի» հետ մեկտեղ:

Այսօր ՀՀ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը և Երևանի քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը կնքել են մշակույթի ոլորտում համագործակցության հուշագիր: Կնքել են ճիշտ այն նույն վայրում, որտեղ 2023 թ. «Բնօրրան» պատմական հուշարձանների պահպանման հայկական ընկերություն ՀԿ-ի նախաձեռնությամբ տեղի ունեցավ Հայոց պատմության 7-րդ դասարանի խայտառակ ու տխրահռչակ դասագրքի վերաբերյալ քննարկումը, որի արդյունքում տասնյակ պատմաբաններ ու գիտական հիմնարկներ միասնական մասնագիտական եզրակացություն ընդունեցին, որտեղ նշվում էր հետևյալը. «2023 թ․ պ․գ․թ․ Սմբատ Հովհաննիսյանի հեղինակած «Հայոց պատմություն» առարկայի 7-րդ դասարանի դասագիրքն ունի հայեցակարգային, մեթոդաբանական, գիտականության, կրթադաստիրակչական, մանկավարժական, պատկերագրական նյութի, տեխնիկական և փորձագիտական համալիր խնդիրներ…»

Լավ ապրել, նախ և առաջ նշանակում է՝ ունենալ սեփական Հայրենիք-պետությունը և շատ սիրել այն:

Նիկոլ Փաշինյանը շարունակում է իր արտառոց մտքերով հոգեբանական ահաբեկչության ենթարկել հայերին։ Նա Ֆեյսբուքում գրել է․ «Նրանք, ովքեր մեզ քննադատում են հրապարակային լինելու մեջ, ուզում են Հայաստանում կյանքը կանգնի, ուզում են տիրի պատերազմի տրամադրությունը։ Հայաստանում կյանքը եռում է, Խաղաղությունը կառուցվում է»։