Աղոթարան

Ան, որ չի փնտռեր, կը խուսափի ոչ միայն ես-էն, այլ (նաև) Աստուծմէն: Ան որ կը խուսափի Աստուծմէն, մեղքերուն մէջ կը փնտռէ իր ապաստարանը ու կը թաքնուի գողի մը պէս:
Ով կը ժխտէ ճշմարիտ ես-ը, կը ժխտէ նաեւ իմաստը գեղեցկութեան: Անոր համար իրերը ցոլք չունին, անոր քայլերուն ներքեւ կայ փոսը ունայնութեան: ՈՒ ան կը նմանի Աւետարանի այն հողագործին, որ ձեռքը մաճին վրայ կը դնէ ու ետեւ կը նայի:

Ես-ը գոյութիւն է եւ իրական: Իրական է նաեւ Աստուածը այնպէս, ինչպէս իրական են սէրը, մտածումը, երազը, ինչպէս պարտէզի կանանչին վրայ խաղցող երախաներու ձայները ու իմ ձեռքիս վրայ ինկած շողը արեւին:

ՀԱՄԱՍՏԵՂ

Մեկնաբանություններ