«Ես բարձել եմ, դու հավքելով արի»

Երբ մեր կյանք մտան չինական ավտոբուսները, լուրեր պտտվեցին, որ տրանսպորտը թանկանալու է: Հարցում արեցի քաղաքապետարան, ասեցին` չիք, նման բան չկա: Երբ դժգոհեցի, որ նորաթուխ ավտոբուսների երեսից մարդիկ երեկոյան ժամերին մնում են փողոցում կամ տաքսու հույսին, հավաստիացրին, որ ժամանակացույց կա, օրենք կա, մինչև ժամը 23-ը ավտոբուսները սպասարկելու են ուղևորներին: Առաջին հարցի պատասխանը ավելի ուշ տվեց համաքաղաքացիական ակցիան, մի կերպ շրջանցեցինք թանկացումը, երկրորդի պատասխանը վարորդներն են տալիս, արդեն ոչպաշտոնական, ուղևորների հետ խոսք ու զրույցի ձևով: Դժգոհում ես, որ երեկոյան ժամերին կամ չեն աշխատում, կամ ժամը մեկը են հայտնվում: Ասում են` մեզ «ձեռք չի տալիս սենց գնալը»: Նկատի ունեն չբեռնավորված: Ըմբռնումով ես մոտենում, այնպես, ինչպես «ոնց չծխենք», «դրսի օդն ավելի կեղտոտ է», «ոնց ռաբիս չլսենք» բանավոր բացատրություններին: Լավ, գոնե «գոնկա» անելուց հաշվի առնեին մարդկանց կարծիքը. դուր գալի՞ս է մրցավազքի մասնակից լինելը, թե՞ դուր չի գալիս: Առավել բնորոշելու համար ուղևոր-վարորդ փոխհարաբերությունները` օրինակ բերեմ 46 համարի երթուղու վարորդի հեռախոսազրույցը: Իր հետևից եկող ավտոբուսի վարորդին ասում է` «Ես բարձել եմ, դու հավքելով արի»:

Մի շտապեք դժգոհել, որ ձեզ կարտոֆիլի տեղ են դրել, որովհետև ձեր աչքը կմտցնեն «չենք վճարումը»: Մի դժոգեք, որ կարտոֆիլի պարկերին երբեմն ավելի լավ են վերաբերվում: Որովհետև նրանց համար միևնույն է ինքնարժեքի տատանումը, գլուխը կախ պարկում հող ու ավազի հետ սպասում են, թե ով ինչքանով իրենց տուն կտանի, ու եթե ճիշտ խոսենք, հեչ էլ ուրախ չեն, մեկ ա, վերջում իրենց ուտելու են:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ