Առաքելություն` առանց բեռի. Եկեղեցու սրտի զարկը

Մարդու ճանապարհին միշտ հարց է բարձրանում․ ինչո՞ւ եմ ուղարկված, ի՞նչ է իմ նպատակը, և ո՞ւմ զորությամբ եմ կոչված ապրելու։

Ղուկասի ավետարանի 9-րդ գլուխը, հատկապես առաջին վեց համարները, մեզ կանգնեցնում են մի հնազանդության դռան առջև, որը բացվում է դեպի Աստծո թագավորության գաղտնիքը։

Հիսուսը կանչում է իր աշակերտներին և իշխանություն է տալիս․ սա պատահական ուժ չէ, այլ մասունքի պես փոխանցվող աստվածային զորություն, որը տալիս է ոչ թե իշխանություն մարդկանց վրա, այլ իշխանություն ծառայության մեջ՝ ցավը բուժելու, չարիքը արտաքսելու, հույսն ու արքայությունը քարոզելու։

Բայց Տերը մի արտասովոր պահանջ է դնում․ ոչինչ մի վերցրեք ճանապարհի համար։

Ինչի՞ համար է այս սահմանափակումը։

Որովհետև իսկական առաքելությունը սկսվում է այն ժամանակ, երբ մարդը զրկվում է իր ապահովության համակարգից և հենվում է միայն Աստծո նախախնամության վրա։ Երբ մարդը զենքով, հացով, գումարով, երկրորդ զգեստով է փորձում ապահովել իր առաքելությունը, նա իրեն կենտրոն է դարձնում, իսկ երբ գնում է մերկ հավատով՝ Աստված դառնում է կենտրոն։

Այս հատվածը բացահայտում է մի խոր հոգեւոր ճշմարտություն․ մարդը չի վերափոխում աշխարհը իր ունեցածով, այլ այն ազատությամբ, որով բաց է լինում Աստծո ներգործության համար։ Որպես առաքյալներ՝ նրանք ապրում են հավատքի փափկությամբ, հյուրընկալությանը վստահված, մերժման մեջ նույնիսկ հույսով կանգնած։

Եվ եթե մերժվում ես՝ փոշին թափ տուր ու առաջ գնա։ Քրիստոնեական առաքելությունը հպարտության մասին չէ։ Այն չի կորցնում իր արժանապատվությունը նույնիսկ մերժման մեջ։ Քանզի ճշմարտությունը ոչ թե պարտադրում է իրեն, այլ վկայում է։

Այս բաժինը մեզ հիշեցնում է, որ Եկեղեցին միայն քարոզող համայնք չէ։ Այն մի սրբագործող ուղարկում է, որն իր զորությունը ստանում է Տիրոջից, իր հույսը դնում է մարդկանց պարզ հյուրընկալության վրա, և իր հաղթանակը չափում է ոչ թե հաջողությամբ, այլ հավատարմությամբ։

Մեր ժամանակներում, երբ ծառայությունը հաճախ ծանրաբեռնվում է նյութական և վարչական անհանգստություններով, այս հատվածը մեզ վերադարձնում է մեկ պարզ ճշմարտության․ Եկեղեցու սրտի զարկը մնում է մերկ հավատը՝ զորացած Տիրոջից, ճանապարհ ընկած՝ առանց բեռի, սիրով, ճշմարտությամբ ու բժշկությամբ։

Տեր Հեթում Հեթում

Մեկնաբանություններ