Դատապարտյալը

Ձյունը ծառերի ճյուղերը ճկել,

ցուրտը պարում է ճերմակ բքի մեջ,

պատուհանի դեմ Քոռ Բուն է կքել,

ատելություն կա մենակության մեջ:

Մարդը դատավոր չի կարող լինել.

ինձ ոչ փնովեք, ոչ էլ մեղադրեք,

աղոթքները էլ դժվար թե օգնեն.

ես մեղք եմ գործել,

բայց դուք էլ սուրբ չեք:

Մրսում եմ, սակայն մի տաքացրեք.

ցուրտը էլ ոչինչ չի կարող անել,

այսպես եկել է, կգնա այսպես.

ես մեղք եմ գործել,

բայց դուք էլ սուրբ չեք:

Անսխալ ոչինչ չի կարող լինել,

մարդն իր բնույթով լոկ պատճենող է,

իմաստության բուն ճյուղերում կքել,

ինչ էլ որ լինի`

մենակություն է:

Ինչ էլ որ լինի` մենակություն է,

ոչ ես եմ տանում, ոչ դուք կտանեք,

ցուրտն ատելության դանակն է սրել,

ես մեղք եմ գործել,

բայց դուք էլ սուրբ չեք:

Վահունի Հովակիմյան

Մեկնաբանություններ