Սղոցում է հոգիս խորունկ ցավն այս կրկին.
Մի պտղունց մասունք է` երազով շաղախված,
Մի բուռ ազգ հինավուրց, որի ծեծված գլխին
Լինել-չլինելու հարցականն է կախված:
Այրեր, ում ցավոք, վստահել եմ Հայրենիքս,
Սփյուռքահայեր, ում կարոտած սրտի համար իզուր եմ լացել,
Զորականներ, ում զորությունը փողի ու փոխանի մեջ է,
Քաղաքական գործիչներ, որոնք լոկ իրենց քաղաքի հայրերն են:
Իմ Արարատ, թույլ տուր այսօր ես էլ երգեմ սիրուս մասին,
Գիտե՜մ, շատ են քեզ գովերգել՝ քո հանճարեղ որդիքն անգին,
Բայց, դե, ես էլ քո զավակն եմ, թեկուզ այնքան ո՛չ փառունակ,
Եվ իրավունք ունեմ, հարկավ, երգեմ սիրուս մասին անհագ։
Առակը (առ ակն՝ աչքի առաջ) բարոյախոսական բնույթի գրական ստեղծագործություն է, որտեղ այլաբանության միջոցով ներկայացվում, ծաղրվում և քննադատության են ենթարկվում մարդկանց արածները։
ՈՒկրաինական միջնորդավորված պատերազմը Արևմուտքի ու Ռուսաստանի միջև մոտենում է իր ավարտին այն տարբերակով, երբ հիմնական հակառակորդներից (ԱՄՆ և Ռուսաստան) ոչ մեկին ձեռք չի տալիս այն շարունակելը, քանի որ խաղաղությունն ավելի շահավետ կարող է լինել, քան պատերազմը շարունակելը...