Արագագիր դպրի` ժամանակի ձեռքն իր ընդարձակ մատյանում արձանագրեց, թե մի տարի էլ պակասեց մեր կյանքից, մի քայլ էլ արինք առաջ, դեպի մահ այն ճամփով, որ ընկած է մեր օրորոցի ու մեր գերեզմանի միջև, որ միացնում է կյանքի վերջնական սահմաններում կանգնած այդ կետերը։
Չեմ ցանկանում քննարկել Աստծո գոյությունը: Մեկ անգամ, ուսանող ժամանակ, մի առիթով ԽՄԿԿ պատմության դասախոսը հարցրեց. «Հավատո՞ւմ ես Աստծո գոյությանը»։ Ասացի. «Չգիտեմ, Նա կա՞, թե՞ ոչ, բայց Աստծո պատիժն անխուսափելի է»:
Տարիներ առաջ դեռ նոր որմնադիր կարգուած տէրհօր հարցուցի՝ արդեօք Մայր Աթոռը տեղեակ էր իր մասոն ըլլալէն, անոր պատասխանը ինծի չափազանց զարմացուց: Ժպիտ մը իր երեսին՝ ան ըսաւ «Հոգ մի ըներ բարեկամ, արդէն լուրը հասած է Վեհափառ Հօր»:
Համաշխարհային պատմության մեջ փրկության հույսի վարդապետությունը ձգվում է դեռևս մարդկության սկզբնավորման օրից, վարդապետությունը, որը պիտի վերջ դնի գոյապայքարին ու բանական արարածի անկմանը և մարդուն վեր բարձրացնի դեպի երկնային մակարդակի հորիզոնները, ինչպես նշում է Սբ. Գրիգոր Նարեկացին «Մատյան ողբերգության» պոեմի 34-րդ գլխում. «
Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը հրաշագործություն է համարել Մայր Թերեզայի կողմից գլխուղեղի ուռուցքներ ունեցող բրազիլացի տղամարդու բուժումը և կաթոլիկ միանձնուհին կսրբադասվի։
«Ադբեջանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարության եւ Թուրքիայի Հանրապետության ազգային պաշտպանության նախարարության միջեւ փոխադարձ ռազմական անվտանգության ամրապնդման հուշագրի հաստատման մասին» օրինագիծը, որը երկու երկրների միջև ստորագրվել էր դեռևս հուլիսին, ներառվել է Ադրբեջանի Միլի մեջլիսի դեկտեմբերի 16-ի նիստի օրակարգում...