Արցախում հայտարարվեց համաժողովրդական շարժման մասին՝ ապաշրջափակման պահանջով։ Բազմաթիվ մարդիկ էին հավաքված, ու շատ ծանր էր տեսնել, որ շատերի աչքին արցունքներ կային։ Հանրահավաքը, կարծում եմ, պետք էր ու սպասված էր, անգամ՝ ուշացած։ Բայց, անկեղծ ասեմ, կոչերը միայն հուզական էին։ Դրանք ուղղված էին միջազգային հանրությանը, խաղաղապահներին, Կարմիր խաչին, աշխարհասփյուռ հայերին ու Հայաստանի հայերին։

«Հայաքվե» քաղաքացիական-օրենսդրական նախաձեռնությունը, որքան էլ պարադոքսալ հնչի, պաշարված ու արյունաքամ եղող, օր-օրի ուժազրկվող Արցախը և Հայոց ցեղասպանության միլիոնավոր նահատակների հիշատակը մեծ դավադրության, դավաճանության ու խարդավանքների ճանապարհով Հայաստանի իշխանության բուրգի գագաթին բազմած «պատուհասի» ու իր «ուսապարկերի» խառնամբոխի ոտնձգություններից պաշտպանելու շարժում է, որը, համոզված եմ, հասնելու է իր տրամաբանական հանգրվանին։

Ձերբակալվել է Վիտալի Բալասանյանը: Ինչ-որ մեղրի համար ինչ-որ փող է վերցրել, բայց ուրիշ բանի վրա է ծախսել, դրա համար էլ կրակն է ընկել որդու հետ, որը նույնպես ձերբակալվել է:

Հարավային Կովկասի և Վրաստանի ճգնաժամի հարցերով ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը հայկական Ստեփանակերտն անվանել է «Խանքենդի», անձամբ ինձ համար սա նորություն չեր, հաշվի առնելով իմ վերաբերմունքը եվրադեմոկրատական երկակի ստանդարտներին։

Ամեն պատեհ, անպատեհ առիթներով՝ «Արցախը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում», հայտարարողներին. 1. քանի՞ վարկյանում եք վազում 100 մետրը, քանի՞ վարկյանում եք քանդում և հավաքում Կալաշնիկովի ինքնաձիգը:

Առաջին անգամ Հադրութ ուղևորվելիս աննկարագրելի էր հպարտությունը, սերը, վայելքը, որը զգում էի անցնելով Հադրութ տանող ճանապարհով։

Արցախը շրջափակված է արդեն յոթ ամիս: 207 օր է, որ Մեծ Հայքի 10-րդ նահանգը հայտնվել է հումանիտար աղետի շեմին՝ զրկված լինելով գոյության ամենատարրական պայմաններից: Եվ այս ամբողջ ընթացքում թշնամին ոչ միայն չի դադարեցրել Հայի՝ իր պատմական բնօրրանում գոյատևելու իրավունքի դեմ գործելուց, ինչը ցեղասպանության դրսևորում է, այլև բոլոր հնարավոր ու անհնարին հարթակներով հակահայ քարոզչություններ իրականացնելուց, ինչպես եղել է միշտ: Եվ սա իրականացնում է ոչ միայն միջազգային, դիվանագիտական հարաբերություններում, այլև ամենապարզ՝ զուտ սոցցանցերի հարթակներում:

Արցախի նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող Արայիկ Հարությունյանը, ինչպես տեղեկանում ենք Artsakhor.am-ի տելեգրամյան ալիքի երեկվա հրապարակումից , նամակ է գրել Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին: Նամակով նա Պուտինին հորդորել է մի քանի օրում իրեն պատասխանել, թե ինչ են պատրաստվում անել Արցախում՝ արդյոք շարունակելու՞ են կատարել խաղաղապահների առաքելությունը, որի մեջ մտնում է նաև արցախցիների ազատ տեղաշարժի ապահովումը։

Ասում են, որ Արայիկ Հարությունյանը նամակ է գրել Վլադիմիր Պուտինին: Նա նկարագրել է արցախահայության անելանելի վիճակը: Ակնկալել է օգնություն:

Կա Ղարաբաղյան խնդիր: Եվ այդ խնդրի լուծումը կախված չէ ո՛չ Հայաստանից, և ո՛չ էլ Ադրբեջանից: Պատերազմն անգամ չլուծեց այդ խնդիրը: Պատերազմն այլ խնդիր կարգավորելու համար էր, բայց ո՛չ երբեք Ղարաբաղյան խնդրի լուծման համար: