Տիեզերքում չկա ավելի խորը, ավելի խորհրդավոր բան, քան մոր հայացքը։ Մոր հայացքը միանգամից չի առաջանում, այլ նռան նման կամաց-կամաց հասունանում ա, կարմրում, լցվում տարբեր իմաստներով, իմաստությամբ, խորհրդով։ Էդ հայացքը սկիզբ ա առնում դեռ էն ժամանակ, երբ մատղաշ ցողունի նման ճկուն աղջկա մեջ ծնունդ ա առնում նոր կյանքի սաղմը։ Ու հանկարծ նրա անհոգ, ջինջ աչքերում խորհրդավոր փայլեր են սկսում առկայծել։ Դրանք ապագա կյանքի ցոլքերն են։ Ինչ-որ ժամանակ դրանք տագնապախառն են, անսովոր, հետո հրեշտակը փսփսում ա ականջին, ու գալիս ա հանգստությունը։ Հղիություն։

Իմ համար հայերենն այլատառ գրելը նույնն ա, ինչ ճաշի գդալով հաց կտրելը։ Ախր, անհարմար ա, գդալը բորշի համար ա, իսկ հաց կտրելու համար դանակ կա։ Տենց էլ այլատառ հայերենն ա՝ քրքրված, քչփորված հայերեն։ Իսկ կարդալն անտանելի դժվար ա։

Ժակ Ատտալի-մասոն, իլյումինատ, Ռոդշիլդների աջ ձեռքը. « Պետք է գտնել բնակչության թիվը նվազեցնելու ճանապարհ: Սկսենք ծերերից, որովհետև,երբ մարդկանց տարիքը գերազանցում է 60-65-ը, նրանք սկսում են թանկ արժենալ հասարակության վրա։ Հետո անցնենք թույլերին, անօգնականներին, որոնք հասարակությանը ոչինչ չեն տալիս և, ի վերջո, հիմարներին։ Էվթանազիան ուղղված է այդ խմբերին: Ապագա հասարակություններում էվթանազիան պետք է լինի մեր հիմնական գործիքը:

Տեսել ե՞ք, թե առավոտը վեցի կողմերը ոնց ա լրիվ մթության մեջ լույսը սկսում կամաց-կամաց բացվել։ Ասես մի բաժակ սև սուրճի մեջ կաթիլ-կաթիլ կաթ լցնես։

Իշխանության ուզուրպացման հետ կապված բազմաթիվ տերմիններ իրենց նախնական իմաստով ամենևին էլ այնքան սարսափելի չեն եղել, որքան հնչում են այսօր: Օրինակ, դիկտատոր կոչումը հռոմեացիները հանրապետության ժամանակաշրջանում տալիս էին կոնսուլի կողմից ընտրված և արտակարգ լիազորություններով օժտված պաշտոնյային՝ 6 ամիս ժամկետով: Դեսպոտ էր կոչվում Բյուզանդիայում միապետի ժառանգորդը: Իսկ սատրապը, որով այսօր որակում են բռնակալ ղեկավարին, պարսիկների մոտ ծայրագավառի կուսակալն էր:

Ավանակը կանգնած էր` ծառին կապված: Մոտով անցնելով` սատանան կապը քանդեց: Ավանակը գնաց հարևանների քաղաք և կերավ, ինչ աչքը կտրեց: Հարևանի կինը, տեսնելով այդ, հրացանն առավ ու կրակեց ավանակի վրա: Ավանակի տերը, լսելով կրակոցի ձայնը, դուրս եկավ փողոց, տեսավ իր ավանակին` սատկած, և կրակեց հարևանի կնոջ վրա: Տուն դառնալիս հարևանն իր կնոջը մեռած գտավ և սպանեց իշատիրոջը: Իշատիրոջ երեխաները, տեսնելով իրենց հորը` մեռած, կրակի մատնեցին հարևանի տունը: Վրիժառու հարևանը սպանեց նաև նրանց:

Խորհրդային տարիները տեսած ընկերներ, հիշու՞մ եք, թե ձեր տան փաստաթղթերը քանի հատ էին ու որտեղ էին պահվում: Դրանք ծննդյան վկայական, անձնագրերն էին, խնայգրքույկն ու էլեկտրաէներգիայի մուծման գրքույկը: Մեկ էլ ատեստատ-դիպլոմները: Այդ բոլորը հերանցս տանը պահվում էր մի շագանակագույն, հնամաշ կաշվե պայուսակում: Բայց, ինչպես կարգին արձակագիրը կասեր, դա անվերադարձ անցյալ է, ու մոռացության ոսկի փոշին է նստել մեր հիշողության մարգարտահատիկներին: Թոթափենք վերհուշի փոշին ու վերադառնանք զարգացած կապիտալիզմի մերօրյա կենցաղին, ավելի ճիշտ, այն մասին, որ թղթաբանությանն է վերաբերվում:

1965 թվականին աշխարհահռչակ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանը հրավիրվել էր Շվեյցարիա՝ մասնակցելու միջազգային երաժշտական մրցույթի ժյուրիին։ 76-ամյա Չարլի Չապլինն այն ժամանակ ապրում էր մեկուսացած՝ Վևեյ քաղաքում և հազվադեպ էր հյուրեր ընդունում:

Քառասուն տարեկանում սկսում ես հասկանալ էն բաները, որ քառասուն տարեկանները քեզ ասում էին, երբ դու քսան տարեկան էիր։ Վաթսունում սկսում ես հասկանալ էն բաները, որ վաթսուն տարեկանները քեզ ասում էին, երբ դու քառասուն տարեկան էիր։

Իսրայելի 5-րդ վարչապետ Գոլդա Մեիրը ասել է. «Եթե ուզում եք կառուցել մի երկիր, ուր կվերադառնան նրա որդիները և դուստրերը, եթե ուզում եք կառուցել մի երկիր, որտեղից նրանք կմեկնեն միայն արձակուրդին, եթե ցանկանում եք կառուցել մի երկիր, որը վախ չի ունենա ապագայի համար, ապա արեք ընդամենը երկու քայլ․ 1. Կոռուպցիան հավասարեցրեք հայրենիքի դավաճանությանը, իսկ կոռումպացված պաշտոնյաներին ՝ դավաճանների, ընդհուպ մինչև յոթ պորտ: