Գազ տվողները, կամ` երկիր, որտեղ մեր տեղն իրենք են ապրում

Գլխավոր եկեղեցու մոտ մանկական կարուսել կա։

Տեղս նեղ էր, մտա էդտեղի տուալետ։

Դե, տարիքս մեծ է , ես հո սովորական գրո՞ղ չեմ։

Մի անգամ տուալետ էի վազում, ճամփին բռնացրին, ասին` կներեք, դուք գրո՞ղ եք:

Ասի` չէ՛, ես շռող եմ..

Էնպես որ քաղաքի բոլոր զուգարանների տեղերն անգիր գիտեմ։

Հա՛, մտա տուալետ, 200 դրամ տվի` սպասում եմ մանրի վերադարձին։ Աշխատողը, թե.

- Պապի, գինը 200 դրամ ա` մտեք:

Զարմացա։ Ասի.

- Էս տրանսպորտին հավասար գազ եք տալի՞ս...

Ասաց.

- Ես ի՞նչ մեղավոր եմ, պապի, գազ տվողը շեֆերն են:

Ասենք, իրենք էլ մեղավոր չեն, իրենք ու՞մից են պակաս, համատարած թանկացում է։

Մնում ա ` կամ ռոճիկներն ավելացնեն, կամ էլ` ժողովրդի փամփերսի հարցերը լուծեն:

Թերևս, մի հնար էլ կա. Ճիշտը ո՛չ ուտելն ա, ո՛չ էլ խմելը...

Մեր տեղը թող շեֆերն ապրեն...

19.01.2025

Լևոն ՋԱՎԱԽՅԱՆ

Մեկնաբանություններ