Մտավոր հետամնացներին չեմ արձագանքում, բայց ալյոնկայի երեկվա ելույթը աչքովս ընկավ ու մի քանի հարց կուզեի տալ դրան։

Կարծում եմ՝ բոլորի շրջապատում կան մարդիկ, որոնց երբ էլ հարցնես, թե ոնց են, նվնվալով պատասխանում են՝ յոլա, էլի։ Սկսում են իրենց խնդիրները, անհաջողությունները պատմել, ու սա իրենց մոտ խրոնիկական է, ընդմիշտ է այդպես...

Դեռևս 1990-ականներին մշակված ու 2018-ի «թավշյա հեղափոխություն» հատուկ օպերացիայից ի վեր կյանքի կոչվող այս ծրագիրն այսօր կուլմինացիոն փուլ է մտել: Աշխարհաքաղաքական ակտորները բացել են խաղաքարտերը: Աչք ունեցողը կտեսնի, ականջ ունեցողը կլսի...

Երեկ խորհրդարանում տեղի ուենցած վակխանալիան բավականին ուշացած, այնուամենայնիվ, նայեցի:Ճիշտ է նախապես որոշել էի չանդրադառնալ տեղի ունեցած օրգիային, սակայն, տեսնելով, թե ինչ ոգևորությամբ էր քանդում «պատմական Հայաստանի» հիմքերը, անտարբեր անցնել, ուղղակի, չէի կարող։

Պառակտվա՞ծ է արդյոք հասարակական, քաղաքական դաշտը Հայաստանում։ Ոչ, այն բավականին միասնական է։ Ամենակարևոր հարցում կա 99.99%-ոց միասնականություն և կոնսենսուս` չապստամբել Արևմուտքի դեմ։

Ոչ մի դատավոր չի կարող հեղինակություն ձեռք բերել «օրենքի ուժով»։ Այն պարզ պատճառով, որ հեղինակությունը ոչ թե իրավական, այլ բարոյական հատկանիշ է։

Ավետիս Սադոյանն իր ֆեյսբուքյան էջում օրեր առաջ Թումանյանի «Զատկի առիթով» հոդվածի վերաբերյալ մի չարախոսություն է գրել, որին ի պատասխան երկու մեկնաբանություն եմ գրել, բացատրելով, որ իմ Թումանյանը բոլորովին «ուրիշ բան է», քան ինքը պատկերացնում ու ներկայացնում է և մի ընկերական խորհուրդ տվեցի` «կարդացեք ֆեյսբուքյան իմ էջի երկու ալբոմների նյութերը, գուցե սկսեք «ուրիշ» Թումանյանին հասկանալ. ալբոմներից մեկը իմ թումանյանագիտական հոդվածների ալբոմն է` «Թումանյանագիտություն», երկրորդը` «ՀԱՅ ՄԵԾԵՐԸ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ»:

Ստրատեգիական առումով մեզ համար լավագույնը կլիներ, որ մենք լոկալ քաղաքակրթական բախման ճակատային մասից տեղափոխվեինք դեպի հնարավորինս խոր թիկունք՝ մնալով ռուսական շահերի շրջանակում։

Ադրբեջանական թեզեր հանրայնացնող, առանց սահմանազատման քարտեզի հաստատման Տավուշից 4 գյուղերի տարածքները միակողմանի կերպով Ադրբեջանին հանձնելու պատրաստակամության մասին հայտարարած, պատերազմով ոսկեպարցիներին վախեցնել փորձած Նիկոլ Փաշինյանը նոր պատերազմի դեպքում ինչպե՞ս է գերագույն գլխավոր հրամանատարություն անելու, կոչ անելու պայքարել ադրբեջանական ագրեսիայի դեմ։

Փաշինյանի երեկվա (ապրիլի 10-ի-irates.am) ելույթը ինչպես ասես՝ կարելի է բնորոշել: Բայց դա պետության ղեկավարի խոսք չէր: