Հարիֆի պես նստել-սպասում ենք, թե երբ է թուրքը գալու երկիր, այնինչ, թուրքը վաղուց երկրի ղեկին է ու չի սպասում, թե մենք երբ գլխի կընկնենք, այլ գործում է՝ քայլ առ քայլ հաջողելով իր ծրագիրը:

Հենց այնպես քաղաքներ չեն այրվում: ՈՒ պատահական քաղաքներ չեն այրվում: Ի՞նչ արժե Լոս Անջելեսում հողի մեկ ակրը:

Մեր բոլոր տեսակի քաղաքականությունների հիմքում պետք է լինեն ոչ թե եվրոպական, ամերիկյան, ռուսական մոդելները, այլ հենց ազգայինի վրա հիմնված, հարմարեցված մոդելները։

Ասում է, թե «Ռուսաստանի Դաշնության հետ մեր հարաբերությունները պրակտիկ են առավել քան երբևէ»:

ԱՄՆ-Հայաստան ռազմավարական համագործակցության փաստաթուղթը ստորագրվեց այդ երկրի վարչակազմի փոփոխությունից 6 օր առաջ...

Հայաստանի և ԱՄՆ-ի միջև ռազմավարական գործընկերության կանոնադրության առթիվ ոգևորությունը արդարացված կլիներ, եթե՝ - այդ փաստաթղթի մեջ «ռազմավարական» տերմինը ունենար կոնկրետ բովանդակային արժեք, ոչ թե պարզապես դիտվեր որպես իրավական հնարք...

Հայաստանի համար ճակատագրական, կասեի՝ գոյաբանական, որոշումներն ընդունվում են մեկ անձի կամ մեկ ընտանիքի կողմից։

Նոր քեռի գտնելու՝ հնից փախչելու բերկրանքն անսահման է քաղաքականապես ինֆանտիլ ազգի մոտ. նա այդպես էլ դուրս չեկավ իր մանկական կիսատաբատից:

Էս հսկա, ծանր հեռուստացույցի վրա ընդամենը 12 ալիք կար՝ ինչպես ժամացույցի թվատախտակին. հենց թվատախտակի նման էլ դասավորված էին թվերը՝ վերևում՝ տասներկուսը, ներքևում՝ վեցը և այլն։ Արտադրողների մտքով անգամ չեր անցնում, որ դրանից ավելի շատ ալիքներ կարող են լինել. էդքան ի՞նչ պիտի հաղորդեն։ Իրականում՝ տասներկու ալիք, իհարկե, չկար. ընդամենը երկու ալիք էր՝ առաջին ալիքը՝ հայկականը, ու ութերորդը՝ Մոսկվան։ Ավելի ուշ ավելացավ 11-րդ ալիքը՝ երկրորդ հայկական հեռուստատեսությունը, որ երեկոյան մի քանի ժամ էր աշխատում, ու հինգերորդ ալիքը՝ երկրորդ ռուսական ալիքը, որ էլի երեկոյան էր միանում։ Դրանց ավելանալն իրադարձություն էր. կարծես, աշխարհը երկու անգամ մեծացավ։ Պուլտ, իհարկե, չկար. ալիքը փոխելու համար պիտի մոտենայիր հեռուստացույցին, խոնարհվեիր, ինչպես նորին գերազանցության առաջ, ու բռնակը պտտեիր չորս գործող ալիքներից մեկի վրա։ Երբ էլ միացնեիր, էդ չորս ալիքներից մեկով մի հետաքրքիր բան, անպայման, հաղորդում էին, որ կարելի էր նայել, մի նոր բան իմանալ, հաճելի պահեր ապրել։

Երեկվանից հայաստանյան տեղեկատվական դաշտը հեղեղված է հայ-ամերիկյան ռազմավարական հարաբերությունների հաստատման մասին դիսկուրսով: Ամեն դեպքում, հենց այդպես են ներկայցնում Երևանի ու Վաշինգտոնի միջև ստորագրված կանոնադրությունն իշխանական ու մերձիշխանական մեդիաներն ու պալատական «փորձագետները»: