1979 հեղափոխությունից հետո իրանցիները հաշվեհարդար են տեսնում նախկին ռեժիմին ծառայած մարդկանց նկատմամբ։

«Սահմանին զինվոր է զոհվել. Ֆրանսիան շտապեցնում է հրետանային համակարգեր մատակարարել Հայաստանին»:

Երկու ամսից ավելի է Ռուբեն Վարդանյանը գտնվում է Բաքվի բանտում։ Այս երկու ամսում այդպես էլ բառ չլսեցի, որևէ մեկը մեղա չեկավ, ներողություն չխնդրեց ամիսներ շարունակ այդ մարդու վրա շան պես վայրահաչելու, կաղկանձելու համար, որ իբր անգլոսաքսերը, Պուտինը և չգիտեմ ովքեր են հատուկ ուղարկել, որպեսզի Արցախը, ապա նաև Հայաստանը վերացնի։

ՌԴ Պետ. Դուման հավանություն տվեց Էմիգրացիայի մասին ժնևյան կոնվենցիայից Ռուսաստանի դուրս գալու մասին նախագահ Պուտինի հրամանագրին:

«Խաղաղ և երջանիկ» Հայաստանում ՀԱՅ մնալը դառնում է հերոսության նման մի բան, որովհետև... որովհետև, նման Հայաստանին ազգային ինքնություն, պատմական հիշողություն, քրիստոնեական հավատք և մայրենի լեզու ունեցող ՀԱՅԵՐ պետք չեն: Նման Հայաստանին պետք են «խաղաղասեր և երջանկասեր» ՀԱՅԱՍՏԱՆՑԻՆԵՐ, և ՀԱՅԵՐԸ իրենց այդ «ավելորդություններով» սպառնալիք են նրանց «խաղաղ և երջանիկ» կյանքին, որը մոլեռանդորեն նրանց համար կերտում է ՆՓ & ՔՊ контора-ն...

Ո՞վ պետք է պատասխան տա այսօր Բարձրունիում զոհված իմ հրաշալի ուսանող Գերասիմ Առաքելյանի մահվան համար:

Սրանց անբարոյականությունն էսօր էն աստիճանի ա հասել, որ Բաքվի բանտերում գտնվող Արցախի ռազմաքաղաքական էլիտայի մասին էլ ոչ մի բառ չեն ասում: Չորով ասում են, որ էդ թեման էլ ա, Արցախի հարցի պես, իրենց համար փակված: Եթե հիշողությունս ինձ չի դավաճանում՝ դաժե մարդավարի սկի չեն էլ դատապարտել՝ թեկուզ ձևական:

Եթե մեզ մտահոգում է ինքնիշխանությունը, ապա առաջնահերթը ազգային արժեքներն են՝ կրոնը, գիտությունը, մշակույթը, պատմությունը, կրթությունը և այլն:

Այսօր, ավելի քան երբևէ, Հայաստանն Արծվաշենը վերադարձնելու հնարավորություն ունի:

Ինչու ո՛չ, հայաստանցին, ո՛չ էլ առավել ևս արցախցին, լուրջ չդիմադրեցին, այլ այդպես դյուրությամբ հանձնեցին, թևաթափ եղան, երևի չընկալեցի՞ն, թե ինչ կատարվեց: