Արցախում պարտադիր պետք է մնան միայն ադրբեջացիներն ու ռուս խաղաղապահները։ Ինչ-որ ժամանակ: Վերջիններս կարող են օգտակար ու շահեկան ներկայություն ունենալ հայ բնակչության ունեցվածքի թալանի ժամանակ արյունալի բախումները կանխարգելելու և այդ պրոցեսը խաղաղ ու ստեղծարար եղանակով իրականացնելու համար։
Մայրս եկավ, հոգնած էր, բայց ուղեղը պարզ է ու հստակ, ինչպես աշնան առավոտները։
Ստեփանակերտում չորս օր քնել էր տարբեր տեղեր՝ ասֆալտի վրա, հյուրանոցների աստիճանների, առողջապահության նախարարի լքված կաբինետի հարմար բազմոցին։
Այն, ինչ զգուշացնում էր մի փոքր, բայց շատ խորքային ու համակարգված ուժ, ամբողջապես իրողություն է։ Այն ուժը, որին անպատկառորեն բոյկոտեցին բոլոր լրատվականները, իսկ հասարակությունը պասիվ դիտորդի դերում էր։
Արցախից եկող և Լաչինում գերեվարվող բոլոր ռազմական ու քաղաքական գործիչների ձերբակալությունները դիտարկեք բացառապես ալիևյան իշխանության հաղթարշավի և Փաշինյանի իշխանության քաղաքական և անվտանգային երաշխավորման դիտանկյունից:
Երբեմն լսում և կարդում եմ մարդկանց այն հարցերը, թե ինչու՞ Ռուսաստանը չի օգնում հեռացնել Փաշինյանին։
Ռուսաստանն ասում է, որ չի միջամտում այլ պետությունների ներքին գործերին, և դա ճիշտ մոտեցում է։
Սրա իշխանության մնալու պարագայում, շատ շուտով ՀՀ պաշտոնական ԶԼՄ-ներում կհայտնվեն այսպիսի բովանդակությամբ նորություններ.
«Ալիևի և Փաշինյանի ձեռք բերած պայմանավորվածությունների շրջանակում ՀՀ Ոստիկանությունը ձերբակալել և Ադրբեջանին է հանձնելու այսպես կոչված «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության» կողմից 1992-95 կամ 2016 կամ 2020 թթ. Ադրբեջանի Հանրապետության դեմ իրականացված ռազմական-ահաբեկչական գործողությունների հայտնի մասնակից (Անուն Ազգանուն)»:
.Ռուբեն Վարդանյանը գալիս էր Հայաստանը «Թաթարստան» դարձներ, բայց Ալիևը բռնեց, քանի որ դե Ալիևն անկախ ՀՀ-ի կողմնակից է, ու կապ չունի, որ մեր երկիրը կոչում է «Արևմտյան Ադրբեջան»:
Մեր ներկա կյանքում ամենից շատ արծարծվող հարցերից մեկն այն է, թե ուժային աշխարհում և ուրիշների շահ-ուժային դաշտում մենք ինչքանո՞վ կարող ենք ազդել մեր ճակատագրի ու մեզ հետ կատարվող ամեն ինչի վրա...