Կաթողիկոսի առանձնաշնորհյալ իրավասություններն են եպիսկոպոս ձեռնադրելը և Սրբալույս Մյուռոն օրհնելը։ Կաթողիկոսի զգեստը հիմնականում համապատասխանում է եպիսկոպոսական զգեստին, այն տարբերությամբ, որ Կաթողիկոսը՝ իբրև գերագույն իշխանության մարմնավորում, իրավունք ունի կրելու նաև հայրապետական ասա և կոնքեռ։
Կաթողիկոս բառը հոմանիշ է նաև պատրիարք տիտղոսին։ Սակայն քանի որ Հայ Եկեղեցում գոյություն ունեն երկու պատրիարքություններ, Կաթողիկոսն անվանվում է նաև Ծայրագույն Պատրիարք, որով ցույց է տրվում Նվիրապետության մեջ Կաթողիկոսի առավել բարձր լինելը (հայ եկեղեցում Ծայրագույն Պատրիարք է միայն Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը, իսկ Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսը նախաթոռ Պատրիարք է, ընդունելով Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը, որպես նախամեծար և գլուխ)։ Կաթողիկոսին անվանում են նաև Ամենայն Հայոց, այս տիտղոսը սկսել է գործածվել Ժ դարից, տարածում ստացել՝ ԺԵ դարից, պաշտոնապես կիրառվել՝ ԺԹ դարից, Ներսես Ե Աշտարակեցու օրոք։ Կաթողիկոսին ողջունում են` ասելով. «Աստված օգնական, Վեհափառ Տեր»։
«Խոկում»-ի ՖԲ էջից