Անվտանգային միջավայրը համակարգ է, որը կարող է միայն պետությունը ապահովել

Քաղաքացիների անվտանգության ապահովումը պետության բացարձակ մենաշնորհն ու պարտավորությունն է: Տարիներ շարունակ ասում եմ սա:

Այն մարդիկ, որ քաղաքացիների շրջանում պատրանքներ են ստեղծում, թե կրակել սովորելով և կամ ինչ-որ ռազմական ուղղվածության ակումբների մասնակից լինելով, հնարավոր է անվտանգության որոշակի (թեկուզ փոքր) մակարդակ ունենալ, հանցանք են գործում և էական չէ, գիտակցվա՞ծ են սա անում, թե՞ իրենք էլ են մոլորության մեջ:

Այս օրերին Թեհրանից մարդիկ նույնիսկ դուրս գալ են դժվարանում, պարզ պատճառով, որ պետությունը ունակ չէ նրանց անվտանգությունն ապահովել, և նրանք, որ «կրակել գիտեն», փախչում են ռազմական գիտելիք չունեցողների հետ միասին:

Սա այն մասին է, որ անվտանգային միջավայրը համակարգ է, որը կարող է միայն և միայն պետությունը ապահովել, և միայն այն դեպքում, երբ ունի ազգային իշխանություններ, որոնք գրագետ են և գիտակից, որոնք հասկանում են, որ մարդն է բարձրագույն արժեքը, և որ գիտությանը տիրապետող մարդն է, որ կարողանալու է գիտության աստվածային ուժը ծառայեցնել մարդկանց անվտանգության ապահովմանը և բարօրությանը:

Նույնիսկ, եթե օրվա ռեժիմը դավաճանած չլիներ մեզ, մենք պարտավոր էինք նրանցից ազատվել բոլորիս խաբելու և պետության ռեսուրսները մսխելու համար, բոլորիս անվտանգության ապահովումը ձախողելու համար, երկիրը խավարի մեջ պահելու և գիտության ուժը չկիրառելու համար:

Մեզ ազգային իշխանություններ են պետք, մեզ իրական պետություն է պետք, որի համար նախ համախմբվել և այս ռեժիմից ազատվել է հարկավոր:

Հովհաննես Ավետիսյան

Մեկնաբանություններ