Իրանը պատրաստվում է հակահարված տալ Միացյալ Նահանգներին Մերձավոր Արևելքում՝ հաղորդել է Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի Telegram ալիքը։ Ավելի վաղ հաղորդվել էր, որ «ամերիկացիները սխալ հաշվարկներ են արել», քանի որ Իրանը նախկինում տարհանել էր բոլոր նյութերը երեք միջուկային օբյեկտներից, որոնք հարված էին ստացել ԱՄՆ-ի կողմից։               
 

Պահանջատիրությունը` վտա՞նգ, թե՞ գերակա ուղղություն

Պահանջատիրությունը` վտա՞նգ,  թե՞ գերակա ուղղություն
28.04.2015 | 00:15

Հայաստանը «ապրելու ապրիլին» հայտնվեց ողջ աշխարհի ուշադրության կենտրոնում ու այդ ամենից պատվով դուրս եկավ: Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջոցառումները գեղեցիկ ու պատշաճ էին կազմակերպված: Դրան նախորդած իրադարձությունները ևս բավականին ուշագրավ էին: Եղեռնից մեկ դար անց ճիշտ ժամանակն է, որ ամփոփենք այս հարցում մեր ունեցածն ու ուղենշենք ապագա անելիքները: Այսօր հասել ենք մի հանգրվանի, որից հետո պիտի հստակեցնել՝ ի՞նչ մարտավարությամբ ենք առաջ գնալու, ո՞րն է լինելու Հայաստանի հաջորդ քայլը. այս հարցերն ուղղեցինք ԱԺ պատգամավորներին:

«ՊԱՀԱՆՋԱՏԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀՀ ՊԵՏԱԿԱՆ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԳԵՐԱԿԱ ՈՒՂՂՈՒԹՅՈՒՆ
ՀԱՄԱՐԵԼԸ ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ Է»

ԽԱՉԱՏՈՒՐ ՔՈՔՈԲԵԼՅԱՆ

-Այն, ինչ մինչև այս պահն ունեինք, դրան ավելացավ Հռոմի պապի հստակ մեսիջը,- ասաց պատգամավորը:- Այդ կարևորագույն պատարագը բովանդակային առումով բացառիկ էր, ավելի շատ մարդիկ իրազեկվեցին Հայոց ցեղասպանության մասին: Թուրքիան, քաղաքակիրթ աշխարհին դեմ գնալով, Հայկական հարցի հետ կապված ինքնամեկուսացման ճանապարհ է ընտրել: Հայաստանը նոր փուլ է մտնում: Պետք է հետամուտ լինել, աշխատանքներ ծավալել, որ ազդեցություն ունեցող երկրները ճանաչեն ցեղասպանությունը, այդ թվում՝ Թուրքիան, որ առերեսվի իր պատմության հետ:
-Այս նոր փուլո՞ւմ էլ պետք է ճանաչումը գերակա նպատակ համարել, թե՞ դրան զուգահեռ հարկավոր է խոսել նաև պահանջատիրության, փոխհատուցման մասին:
-Այս փուլում պահանջատիրությունը ՀՀ պետական քաղաքականություն դարձնելը խիստ վտանգավոր եմ համարում և ոչ նպատակահարմար զուտ ցեղասպանությունը որպես իրավական փաստ ճանաչելու սկզբունքից ելնելով: Թուրքիան ունի երկու խնդիր: Առաջին` պետական գործիչները ճանաչման հետ կապված ունեն հոգեբանական պատնեշ: Երկրորդ` նրանք հասկանում են, որ ճանաչումը կարող է հանգեցնել իրավական հետևանքների: Թուրքիան որքան շուտ կարողանա իր մեջ քաղաքական կամք, ուժ գտնել ու ճանաչել, այնքան օգտակար կլինի իր իսկ քաղաքական ուղու համար: Այս հանգամանքն է լավատեսություն ներշնչում, որ ուշ թե շուտ Թուրքիան ճանաչելու է ցեղասպանությունը:

«ՊԱՀԱՆՋԱՏԻՐՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ ՊԵՏՔ Է ԼԻՆԵՆ ՕԲՅԵԿՏԻՎ ՊԱՅՄԱՆՆԵՐ»

ՍԱՄՎԵԼ ՆԻԿՈՅԱՆ
-Այսօր չեմ կարծում, որ այդ հարցում մեր քաղաքականությունը հստակեցնելու ժամանակն է, քանի որ իրականացված միջոցառումները դեռ ամփոփելու խնդիր ունենք: Հանրագումարի բերելուց հետո կարելի է նոր հետևություններ անել,- փաստեց պարոն Նիկոյանը:- Շատ կարևոր և պատմական իրադարձություններ եղան, սկսած Վատիկանի պատարագից, որի ազդեցությունը երևալու է ողջ կաթոլիկ աշխարհի վրա: Ավելին, ժամանակին Թուրքիայի դաշնակից պետություններն այսօր արդեն հստակ դիրքորոշում ունեն, անհամբեր սպասում են, թե Գերմանիայի Բունդեսթագում ինչպիսի քվեարկություն կլինի:
-Այսինքն, շարունակելո՞ւ ենք ճանաչման գործընթացը` մի կողմ թողնելով իրավական հետևանքները (պահանջատիրություն, փոխհատուցում):
-Եթե պահանջատիրության խնդիրը դնենք, կխաթարենք ճանաչման գործընթացը: Պահանջատիրության համար պետք է լինեն շատ օբյեկտիվ, անհրաժեշտ պայմաններ: Եթե Հայաստանի Հանրապետությունը հստակ պահանջատիրության քաղաքականություն վարի, միջազգային ընկալմամբ լիովին այլ բան դա կնշանակի: Այն երկրները, որոնք ճանաչել են ցեղասպանությունը, անմիջապես դրան զուգակցել են հայ-թուրքական խաղաղ համագործակցումը` կարծելով, որ դրանով օգուտ են տալիս այդ հարաբերությունների բարելավմանը: Մենք այս պահին պետք է միջազգային հանրության այս մոտեցմանը համահունչ քայլեր կատարենք: Ամեն ինչ պետք է իր ժամանակն ունենա: Եթե ուզում ենք հարցը մեկ այլ փուլ տեղափոխել, պետք է նախ առաջին մակարդակում շատ ամուր հիմք ունենալ: Առանց ամրապնդելու ունեցածդ, չպետք է անցնես մեկ այլ գործընթացի:

«ՃԱՆԱՉՄԱՆԸ ԶՈՒԳԱՀԵՌ ՊԵՏՔ Է ՊԱՀԱՆՋԱՏԻՐՈՒԹՅԱՆ ՊՐՈՑԵՍՆ ԸՆԹԱՆԱ»

ՎԱՀՐԱՄ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
-Սա շատ ընդգրկուն հարց է: Մի կողմից՝ պետությունն իր քայլերը պետք է իրականացնի, մյուս կողմից էլ՝ գիտական հանրությունը, հասարակությունը պետք է աջակցեն դրան,- ասաց պարոն Մկրտչյանը:- Արդեն քսանմեկ պետություն և բազմաթիվ միջազգային կառույցներ ճանաչել են ցեղասպանությունը: ՈՒ մեր արտաքին գերատեսչության օրակարգում ցեղասպանության ճանաչման հարցը, որպես գերակա ուղղություն, շարունակում է մնալ: Ես, որպես ՀՀ քաղաքացի և պատգամավոր, կարծում եմ, ժամանակն է, որ մենք խոսենք նաև փոխհատուցումից: Միջազգային իրավական նորմերը բավականացնում են, որ մենք կարողանանք համապատասխան ատյաններում վիճարկել փոխհատուցման հարցը: Ցավոք, ճանաչման հարցը իրավականից դուրս հարթություն է: Եթե ողջ աշխարհը ճանաչի ցեղասպանությունը, իսկ Թուրքիան` ոչ, ոչինչ չի փոխվի: Պարզապես առաջադեմ պետությունների կողմից փաստի ճանաչումը կստիպի Թուրքիային վերանայել իր դիրքորոշումը:
-Սակայն շատերը պնդում են, որ պահանջատիրության հարցը «մեջտեղ բերելով», գործընթացը փակուղի ենք տանելու:
-Պահանջատիրություն ասելով նկատի ունենք հայրենազրկված ժողովրդի իրավունքների վերադարձ: Ցեղասպանության առնչությամբ Հայաստանում անցկացված միջազգային ֆորումի ընթացքում էլ այս հարցը բարձրացվեց, որ հայրենազրկում տերմինը պիտի մտցնել ՄԱԿ-ի համապատասխան կոնվենցիայի մեջ: Եղած միջազգային փաստաթղթերի շրջանակում էլ կարելի է լուրջ քայլեր կատարել: Սակայն աշխարհը դեռ պատրաստ չէ սրան:
-Ասել է՝ Հայաստանի արտաքին քաղաքականության առաջնային նպատակը ոչ միայն ցեղասպանության ճանաչումը պիտի լինի, այլև պահանջատիրությո՞ւնը:
-Ճանաչմանը զուգահեռ պետք է պահանջատիրության ուղղությամբ պրոցես ընթանա: Սրանով ոչ թե պետությունը, այլ նախ գիտական հանրությունը և հասարակությունը, սփյուռքի կառույցները պիտի զբաղվեն, հարցը հասունացնեն: Համոզված եմ, որ Թուրքիան անպայման տրոհվելու է, և վաղ թե ուշ այդ երկիրը ստիպված է պատմության հետ հաշվի նստել:


Ճեպազրույցները`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 1538

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ