Իրանը պատրաստվում է հակահարված տալ Միացյալ Նահանգներին Մերձավոր Արևելքում՝ հաղորդել է Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի Telegram ալիքը։ Ավելի վաղ հաղորդվել էր, որ «ամերիկացիները սխալ հաշվարկներ են արել», քանի որ Իրանը նախկինում տարհանել էր բոլոր նյութերը երեք միջուկային օբյեկտներից, որոնք հարված էին ստացել ԱՄՆ-ի կողմից։               
 

Ինչու՞ է Արևմուտքն այդքան համառորեն ուզում փակել տալ Մեծամորի ատոմակայանը

Ինչու՞ է Արևմուտքն այդքան համառորեն ուզում փակել տալ Մեծամորի ատոմակայանը
08.09.2017 | 00:40

(Առաջին մասը)

Իրոք, նայենք շուրջբոլորը: Տարածաշրջանի բոլոր երկրները ներդրումներ են անում Էներգիայի արտադրության կարողությունների ստեղծման գործում (Թուրքիան և Իրանը ատոմային էլեկտրակայաններ են կառուցում, Ադրբեջանն ու Վրաստանը նոր էներգետիկ ծրագրեր են կյանքի կոչում), միայն Հայաստանին է Արևմուտքը առաջարկում փակել իր ատոմային ծրագիրը: Այդ ինչու՞: Եթե Արևմուտքը չի վստահում ռուս ինժեներներին ու ատոմագետ ֆիզիկոսներին, ապա պարզապես պարտավոր է արգելել Թուրքիային, որը ԵՄ-ի հետ ասոցացված է դեռ 20-րդ դարի 60-ականների վերջերից, Ռուսաստանի հետ պայմանագիր կնքելու Աքքույուում ԱԷԿ կառուցելու մասին: Հասկանալի է, որ Իրանի վրա Արևմուտքի հարձակումները չեն տարածվում և ոչ մի կերպ չեն ազդում, դրա համար էլ Իրանն ու Ռուսաստանը համաձայնության են եկել թե՛ Բուշերի ԱԷԿ-ում նոր էներգաբլոկների շինարարության, թե՛ հեռանկարում առնվազն 10 նոր ատոմակայանների կառուցման շուրջ: Բայց Թուրքիան այլ բան է: Այսպիսով, Արևմուտքի կարծիքով, թուրքերին ամեն ինչ կարելի է, նույնիսկ ռուսական նախագծերն ու ռեակտորները, իսկ հայերին ոչինչ չի կարելի: Անձամբ ես համոզված եմ, որ ԵՄ-ն ամենևին ինքնուրույն չէ, և որ այդ կառույցը վաղուց արդեն ԱՄՆ-ի կամ ԱՄՆ-Իսրայելի արտաքին քաղաքականության մի լրացուցիչ «անիվ» է: Նայած՝ ով ինչ ճաշակի է: Ավելին, ԵՄ-ն չի պահանջում փակել Արևմտյան Եվրոպայի երկրների, նույն Ֆրանսիայի և այլն, ատոմակայանները: Եվ հենց այստեղ միտքս եկավ. կա՞ մեկը, որ հիշում է, թե ժամանակագրական կարգով ինչ կատարվեց Բալկաններում ԽՍՀՄ-ի ինքնալուծարումից հետո, բացի նրանից, որ փլուզվեցին ՏՓԽ-ի ու Վարշավայի պայմանագրի կառույցները, իսկ Բալկանների շատ երկրներ մտան ԵՄ-ի ու ՆԱՏՕ-ի մեջ: Ճիշտ է. պատերազմներ և ներքաղաքական անկայունության ալիքներ, «գունավոր հեղափոխությունների» ծնունդ, այս կամ այն երկրի անվանատու ազգի (ազգերի) ճնշում: Օրինա՞կ եք ուզում:

Խնդրեմ, Բուլղարիան: ՈՒներ «Կոզլոդույ» ԱԷԿ-ը և կառուցում էր «Բելենե» ԱԷԿ-ը: ԵՄ-ի պահանջով հրաժարվեց «Բելենե» ատոմակայանի շինարարության շարունակումից, իսկ ԱՄՆ-ի ու ԵՄ-ի «կրկնակի» պահանջով սառեցրեց ու փաստորեն ոչնչացրեց «Կոզլոդույ» ԱԷԿ-ը: Բուլղարիայում անմիջապես գլուխ բարձրացրին տեղաբնակ ազգայնական թուրքերը, Բուլղարիայի ներքին գործերին անմիջապես սկսեցին միջամտել... բնականաբար, թուրքերը, ոչ թե Արևմուտքը: Իսկ Հարավսլավիայում՝ Սլովենիայում, Արևմուտքը փակեց «Կրշկո» ԱԷԿ-ը: Այս ամենը եղավ 1991-96 թթ.: Եվ Բուլղարիան ծնկի եկավ. այդուհետ այնտեղ ոչ թե բուլղարներն են ամեն ինչ որոշում ու կառավարում, այլ... թուրքերն ու Արևմուտքը: Հարավսլավիան փորձեց պայքարել, բայց 1996 թ. նրա գլխին սարքեցին սերբերի և Կրաինայի, Բոսնիայի և Հերցեգովինայի այլ ուղղափառների ցեղասպանություններ, իսկ 1999-ին ՆԱՏՕ-ն հարձակվեց Հարավսլավիայի վրա, որից հետո տեղի ունեցավ սերբերի և ուղղափառների ցեղասպանությունն արդեն Կոսովոյում ու Մետոխիայում: Ավելի ուշ հենց Հարավսլավիայի մնացորդ Սերբիան դարձավ Արևմուտքի ռազմակայան՝ «գունավոր հեղափոխության» տիպի պետական հեղաշրջումների իրականացման մեթոդաբանության մշակման համար:
Հիմա դառնանք Հայաստանին: «Գունավոր հեղափոխությունների» բազմակի փորձերն այստեղ ձախողվել են. այս կամ այն պատճառով, բայց ձախողվել են:

Ես հիշում եմ իմ անձնական կոնֆլիկտը Երևանում ԱՄՆ-ի նախկին դեսպան և «գունավոր հեղափոխությունների» վարպետ Մարի Յովանովիչի հետ, երբ ես, ի պատասխան ԵՊՀ-ի ուսանողների ու դասախոսական կազմի հետ հանդիպման ժամանակ նրա թույլ տված մի շարք հայտարարությունների, լրագրողներին հայտարարեցի, որ եթե միսս Յովանովիչը իրոք կոչ է արել «հեղափոխաբար ցնցել հայոց լեռները», քանի որ «դա այնքա՜ն ռոմանտիկ է», ապա դա անընդունելի կոպիտ միջամտություն է երկրի ներքին գործերին, և հայ երիտասարդությանն ուղղված նման կոչի ապացուցման դեպքում Հայաստանում ցանկացած երկրի դեսպան պետք է անցանկալի անձ համարվի և արտաքսվի երկրից: Յովանովիչը չմոռացավ դա, և Հայաստանի նախագահի աշխատակազմին առընթեր քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտը, որտեղ ես աշխատում էի որպես փորձագետ, ցուցադրաբար լուծարվեց, ինձ և ուրիշ շատ փորձագետների փողոց շպրտեցին: Իսկ պատերազմը մեր տարածաշրջանում չդադարեց, ինչի ապացույցները եղան և՛ 2016 թ. ապրիլի ողբերգական իրադարձությունները, և՛ ռազմաճակատներում 2017 թ. հուլիսի «լարված օրերը»: Ես արդեն գրել եմ ԱՄՆ-ի կողմից ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի անմոռանալի նախկին համանախագահ Ջեյմս ՈՒոռլիքի «ջանքերի» մասին, որ նա գործադրում էր Անդրկովկասում հայերի ու ադրբեջանցիների միջև լայնածավալ պատերազմ վերսկսելու ուղղությամբ, և առհասարակ, նրա հակահայ պլանների և Հայաստանի ու Արցախի դեմ ուղղված ծրագրերի մասին: Իսկ հիմա պարզվում է, որ, ոչ հրապարակային տվյալների համաձայն, որոնք, ճիշտ է, ճշգրտման ու հաստատման կարիք ունեն, ոչ միայն ԱՄՆ-ը, այլև մի շարք եվրոպական հատուկ ծառայություններ գաղտնի հատուկ գործողություն են իրականացնում Արցախի ու Ադրբեջանի հակամարտությունը «թեժ փուլ» մտցնելու ուղղությամբ և Բաքվին ու Անկարային հրահրում են լայնածավալ մարտական գործողություններ սկսելու տարածաշրջանում:

Դեռ միսս Յովանովիչի հետ իմ կոնֆլիկտից առաջ էր ինձ վիճակվել իմանալ, որ ԱՄՆ-ը ճնշմամբ ուզում է Հայաստանի իշխանությունների համաձայնությունն ստանալ նաև Արցախում իր զազրելի «դեյտոնյան խաղաղության» ինչ-որ ձևի հաստատման համար: Բալկանյան պատերազմի պատմության մեջ չխորանալու նկատառումով ասեմ միայն. «Դեյտոնը» Հարավսլավիայի, Սերբիայի և Բալկաններում բնակվող սերբական համայնքների կապիտուլյացիայի առաջին փուլն էր: Դրան են հայ ժողովրդին տարել և շարունակում են տանել նրա «ամերիկյան բարեկամները» նաև հիմա:
Բալկաններում ատոմակայանների ոչնչացումը հանգեցրեց ոչ միայն նույն Բուլղարիայի և Հարավսլավիա-Սերբիայի կողմից էներգետիկ ինքնաբավության և անկախության կորստյանը: Նրանք դադարեցին լինել ինքնիշխան երկրներ, առհասարակ պետություններ՝ որպես այդպիսիք: ՈՒ քանի որ ԵՄ-ն, Արևմուտքը նույն նպատակն ունեն նաև Հայաստանի առնչությամբ, հետևություններն արեք ինքնուրույն, ընթերցողներ: Դա դժվար բան չէ: Եվ մի ընկեք Արևմուտքից տարածվող այն ստահոդ քարոզչության ծուղակը, թե, իբր, Եվրոպան մտահոգված է Հայաստանի ու նրա շրջակա երկրների բնապահպանության հարցերով, մտահոգված է միջուկային աղետի վտանգով: Փչոց է: Բրյուսելը հոգ չի տանում Հայաստանի բնության պահպանության մասին, այլ վախենում է իր տարածքի՝ ԵՄ անդամ երկրների և Թուրքիայի տարածքի ռադիոակտիվ ճառագայթահարումից: Եվ հետո, բա որ հանկարծ մի օր էլ պայթի թուրքական այդ Աքքույուի ատոմակայա՞նը: Ես չեմ լսում ԵՄ-ի կականն այս թեմայով: Եվ այդ ինչու՞ հայ ժողովրդի թշնամի Արևմուտքը պիտի ունենա և զարգացնի ատոմային էներգետիկան, իսկ Հայաստանը՝ ոչ: Մեկ էլ ընդգծեմ. համոզված եմ, որ նման ցինիկ վարքագծով ԵՄ-ը «վարձահատույց է լինում» ԱՄՆ-ին, ինչպես 90-ականներին Բալկաններում: Ո՞վ չգիտի, որ «վերականգնված» կամ «նորաստեղծ» Խորվաթիան, Բոսնիան ու Հերցեգովինան և «ալբանական Կոսովոն» հենց ԱՄՆ-ի խամաճիկային տարածքներն են, ոչ թե ԵՄ-ի:
Հիմա պատկերացրեք, որ Բալկաններում ատոմակայանները փակված չլինեին: Մի՞թե դժվար է հասկանալ, որ այդ դեպքում չէին լինի պատերազմներ կամ չէին լինի այն նպատակով և այն ընդգրկմամբ, ինչ եղան: ՈՒ մի՞թե հասկանալի չէ, որ այդ դեպքում ՆԱՏՕ-ն չէր հարձակվի Հարավսլավիայի վրա: ԱՄՆ-ը և ԵՄ-ը շահագրգռված են բոլոր «սառեցված հակամարտությունների» սրմամբ, սա պարզ բան է, և միայն քաղաքական կուրությամբ տառապողները կարող են ժխտել դա: Բայց ԱՄՆ-ը և ԵՄ-ն առանձնակի շահագրգռված են նախկին խորհրդային տարածությունում առկա հակամարտություններով, իսկ Ռուսաստանի դիրքորոշումը Մեծամորի ԱԷԿ-ի առնչությամբ խոչընդոտում է բացասական սցենարների իրականացմանը, գոնե՝ Անդրկովկասի տարածաշրջանում: Իսկ եթե հանկարծ Հայաստանի կառավարությունը տեղի տա Արևմուտքի շանտաժին և իր ձեռքով փակի ատոմակայանը, ինչպես արեցին բուլղարներն ու հարավսլավացիները, այդ դեպքում և՛ ԱՄՆ-ը, և՛ ԵՄ-ն արդեն բացահայտորեն թքած կունենան Ռուսաստանի դիրքորոշման և Արևմուտքի անդրկովկասյան հակառակորդների դիրքորոշման վրա:


Եվ վերջապես, իրավիճակին նայենք նաև շարքային քաղաքացու տեսանկյունից: Հիմա Հայաստանում էլեկտրաէներգիան համեմատաբար էժան է հենց այն պատճառով, որ այդ էլեկտրաէներգիայի մի մասն արտադրվում է Մեծամորի ԱԷԿ-ում: Իսկ ատոմային էներգիան իրականում ամենաէժանն է, համենայն դեպս, մեզ մոտ՝ Հայաստանում: Ով չի հավատում, թող հարցնի մասնագետներին ու տնտեսագետներին: Կայանի փակումից հետո էներգասակագների թռիչքը Հայաստանում մի ժամվա գործ է: Հայաստանի կառավարության վրա էլի ինչ-որ «Սվիտալսկու պլան» բավական է «բռունցք թափ տա», և գործն արված կլինի: Այսպիսով, ԵՄ-ի նպատակը նաև Հայաստանի հարաբերական սոցիալ-տնտեսական կայունության խարխլումն է: Ասենք, ինչպես մի ժամանակ Սերբիայում, վերջապես, հաջողությամբ «գունավոր հեղափոխություն» կատարվի: Ահա, խնդրեմ, լուրեր են տարածվում, չէ՞, որ ԱՄՆ-ի նախկին քաղաքացի և Հայաստանի նախկին արտգործնախարար Րաֆֆի Հովհաննիսյանը իր «Ժառանգություն» կուսակցության վերջին համագումարում սպառնացել է, որ եթե «Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը պահպանվի», 2018 թ. «գունավոր հեղափոխություն կարվի»: Ի՞նչ պակաս նպատակ է: Կամ, Երևանի վրա, որպես ԵԱՏՄ-ի անդամի, ճնշման լծակների ստեղծման համար: Միանգամայն իրագործելի նպատակ:
Կա ևս մեկ հանգամանք: Նայենք Մերձավոր Արևելքին: ԱՄՆ-ի, Իսրայելի, Թուրքիայի և ԵՄ անդամ մի շարք երկրների հատուկ ծառայությունների սաները՝ «Իսլամական պետության» շարքերում կռվող զինյալները, հուլիսին կորցրին Իրաքի Մոսուլ քաղաքը: Նրանց վիճակը Սիրիայում ժամ առ ժամ ավելի ու ավելի սպառնալից է դառնում:

Բայց մեկ անգամ ևս վերադառնանք Լ.Գունինի «Կովկասը որպես Իսրայելի տարածքի մաս» աշխատանքին և վերհիշենք, որ ԻՊ-ի ահաբեկիչների նպատակը միայն Սիրիան չէր: «Խալիֆայությունը» ձգտում էին տարածել Իրանի վրա, Ռուսաստանի գրեթե կեսի վրա՝ սկսած Կովկասից: ԻՊ-ի զինյալները մտադիր էին Կովկաս ներխուժել, մասնավորապես, Թուրքիայից՝ Վրաստանով, և, իհարկե... Հայաստանով: Բա զու՞ր էին, ի՞նչ է, 2016 թ. ապրիլյան մարտական գործողությունների ժամանակ Արցախում լուրեր տարածվել, որ Թուրքիայով Ադրբեջան են լցվել և ռազմաճակատներում են հայտնվել ԻՊ-ի զինյալներ, ինչպես նաև թուրքական «գորշ գայլեր»: Եվ որ «խալիֆայության» զինյալների մի մասը նույնիսկ գտնվում է Նախիջևանում: Իսկ ի՞նչն է խանգարում, որ վերցնեն ու հիմա՛ «սկսեն ամեն ինչ»: Հայկական ատոմակայանի փակումից հետո կարող է Հայաստանի կողմն ուղղվել ահաբեկչական ակտիվության հոսքը Սիրիայից և Իրաքից՝ Կովկասում իրադրության ապակայունացման համար, իսկ այդ դեպքում ի՞նչ պիտի անեն ահաբեկիչները, հո չե՞ն մնալու Թուրքիայում կամ հո չե՞ն լցվելու Իսրայել:
Սրանք են ամենամակերեսային արդյունքներն այն ոչ մեծ հետազոտության, թե Եվրամիությունը, իսկ գլոբալ մոտեցմամբ՝ Արևմուտքը, ինչու՞ են այդպես համառորեն ու հաստատակամորեն ուզում փակել տալ Մեծամորի ատոմակայանը: Շարունակելով ԵՄ-ի հետ բանակցություններ վարել առհասարակ որևէ հարցի շուրջ, Հայաստանի ղեկավարությունը, որը շատ լավ իրազեկված է Մեծամորի ԱԷԿ-ի առնչությամբ ԵՄ-ի թելադրանքի մասին, իրեն առնվազն անտրամաբանական է դրսևորում: Իսկ դա նշանակում է, որ Հայաստանը, փաստորեն, հրաժարվում է ատոմային էներգետիկայի ոլորտում ռուսական օգնությունից, իսկ արդի պայմաններում ատոմային էներգետիկայից հրաժարումը ինքնասպանություն է: Հայաստանի ղեկավարությունը պետք է անի այն, ինչ վաղուց պարտավոր էր անել. անգամ եթե չէր ուզում դադարեցնել բանակցությունները ԵՄ-ի հետ, պետք է Արևմուտքին կոշտ ու վճռականորեն հայտարարեր, որ ատոմային էներգետիկայի ոլորտի հարցերը միայն Հայաստանի ու այն երկրների առանձնաշնորհն են, որոնք պատրաստ են իրական օգնություն ցուցաբերելու Երևանին:

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 5879

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ