Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Հայ­կա­կան ժո­ղովր­դա­վա­րու­թ­յան բրենդն ԱՄՆ-ում վա­ճառ­վող ապ­րանք չէ

Հայ­կա­կան ժո­ղովր­դա­վա­րու­թ­յան բրենդն ԱՄՆ-ում վա­ճառ­վող ապ­րանք չէ
27.09.2019 | 00:27
Ա­սել, որ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը բա­վա­կա­նին ման­րակր­կիտ կեր­պով էին պատ­րաստ­վում ՀՀ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ ԱՄՆ կա­տա­րե­լիք այ­ցին, թերևս ո­չինչ չա­սել է, քա­նի որ այս այ­ցի վրա բա­վա­կա­նին մեծ խա­ղադ­րույք էր ար­ված։ Ի վեր­ջո, ինչ-որ փու­լից սկ­սած՝ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը և ան­ձամբ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը սկ­սե­ցին ի­րոք հաս­կա­նալ, որ ԱՄՆ-ի հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի մա­կար­դակն այն­քան է ի­ջեց­ված, որ ա­վե­լի ցածր չի կա­րող լի­նել։ Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից ան­մի­ջա­պես հե­տո, երբ հայ­տա­րար­վեց, որ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան կուր­սում, այս­պես ա­սած, ռևերս­ներ չեն լի­նե­լու, ի­հար­կե, մի կող­մից իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի մոտ ակն­կա­լիք կար, որ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան հիմ­նա­կան գոր­ծըն­կեր­ներն ա­վե­լի լո­յալ կվե­րա­բեր­վեն թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյուն կո­չե­ցյա­լին, բայց մյուս կող­մից Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հույս ու­ներ, որ դրա­նով ժա­մա­նա­կի պա­շար կս­տեղ­ծի նոր իշ­խա­նու­թյան հա­մար, և գո­նե ո­րոշ ժա­մա­նակ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան մի­տում­ներն ու գոր­ծըն­թաց­նե­րը կշարժ­վեն այն նույն ո­գով և նույն մասշ­տաբ­նե­րով, ինչ հե­ղա­փո­խու­թյու­նից ան­մի­ջա­պես ա­ռաջ էր։ Սա­կայն ար­դեն շատ ա­րագ պարզ­վեց, որ հիմ­նա­կան աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան դաշ­նա­կից­նե­րի և գոր­ծըն­կեր­նե­րի շր­ջա­նում չի գտն­վում տե­ղի ու­նե­ցա­ծի ուղ­ղա­կի շա­հա­ռու. թե՛ Ռու­սաս­տա­նը, թե՛ ԱՄՆ-ը և թե՛ միա­ցյալ Եվ­րո­պան բա­վա­կա­նին սառն են վե­րա­բեր­վում տե­ղի ու­նե­ցած իշ­խա­նա­փո­խու­թյա­նը։ Եվ «հայ­կա­կան թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյուն» բրեն­դը վա­ճառե­լու բո­լոր փոր­ձե­րը մինչ օրս էլ ան­հա­ջո­ղու­թյան են մատն­վում։ Այս ա­ռու­մով, գու­ցե շա­տե­րի հա­մար անս­պա­սե­լի, ա­ռա­վե­լա­գույն ան­տար­բե­րու­թյուն ար­ձա­նագր­վեց Թրամ­փի վար­չախմ­բի կող­մից։
Ըստ էու­թյան, նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի օ­րոք հայ-ա­մե­րի­կյան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը գրե­թե զրո­յա­կան վի­ճա­կում հայ­տն­վե­ցին թե՛ քա­ղա­քա­կան, թե՛ տն­տե­սա­կան և ան­գամ ո­րոշ չա­փով հու­մա­նի­տար ծրագ­րե­րի ի­րա­կա­նաց­ման ա­ռում­նե­րով։ Ըստ էու­թյան, բո­լոր փոր­ձե­րը՝ որևէ լուրջ կոն­տակտ ու­նե­նալ ա­մե­րի­կյան վար­չախմ­բի ա­ռանց­քա­յին դեմ­քե­րի հետ, ան­հա­ջո­ղու­թյամբ էին ա­վարտ­վում, իսկ «նոր Հա­յաս­տա­նի» ա­ռանց­քա­յին բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­նե­րի վո­յաժ­ներն ԱՄՆ ա­վարտ­վում էին լա­վա­գույն դեպ­քում ԱՄՆ վար­չախմ­բի բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­նե­րի տե­ղա­կալ­նե­րի օգ­նա­կան­նե­րի մա­կար­դա­կի շփում­նե­րով։ Ա­ռա­վե­լա­գույ­նը, ինչ հա­ջող­վեց այս ա­միս­նե­րի ըն­թաց­քում, շփումն էր օ­րենս­դիր մար­մին­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի միջև, սա­կայն հաս­կա­նա­լի է, որ խոր­հր­դա­րա­նա­կան դի­վա­նա­գի­տու­թյու­նը և գոր­ծա­դի­րի հետ հան­դի­պում­նե­րը այ­նու­հան­դերձ եր­կու տար­բեր հար­թու­թյուն­ներ են, և օ­րեն­սդ­րա­կան մա­կար­դակն ըն­դա­մե­նը փոխլ­րաց­նում է վար­չախմ­բե­րի միջև հաս­տատ­ված հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը։
Այս հա­մա­տեքս­տում շատ զար­մա­նա­լի ու դի­պուկ էր ՀՀ արտ­գործ­նա­խա­րար Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նի խոս­քը, ըստ ո­րի՝ ԱՄՆ-ՀՀ բարձր մա­կար­դա­կի հան­դի­պում Փա­շի­նյա­նի և ա­մե­րի­կյան վար­չա­կազ­մի կամ ան­ձամբ նա­խա­գահ Թրամ­փի հետ կա­րող է տե­ղի ու­նե­նալ, ե­թե անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն կամ օ­րա­կարգ լի­նի։ Քա­նի որ չկա քա­ղա­քա­կան և տն­տե­սա­կան օ­րա­կարգ, ա­պա որևէ հան­դի­պում կազ­մա­կեր­պե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն էլ չկա։
Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նի այս խոս­տո­վա­նու­թյու­նը լա­վա­գույնս է բնո­րո­շում հայ-ա­մե­րի­կյան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի ներ­կա փու­լը։ Իս­կա­պես բա­վա­կա­նին հե­տաքր­քիր ի­րա­վի­ճակ է ստեղծ­վել. ԱՄՆ վար­չա­խում­բը թերևս նա­խա­գա­հի անվ­տան­գու­թյան հար­ցե­րով ար­դեն պաշ­տո­նա­թող խոր­հր­դա­կան Ջոն Բոլ­թո­նի շուր­թե­րով ա­միս­ներ ա­ռաջ, ըստ էու­թյան, ուղ­ղա­կիո­րեն ա­սել էր, թե ինչ ակն­կա­լիք­ներ ու­նի Միա­ցյալ Նա­հանգ­նե­րը Հա­յաս­տա­նից, և ինչ օ­րա­կարգ է ԱՄՆ-ն ա­ռա­ջար­կում Հա­յաս­տա­նին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան հա­մար։ Դա, ինչ­պես սո­վո­րա­բար լի­նում է գեր­տե­րու­թյուն­նե­րի պա­րա­գա­յում, ոչ միայն ա­ռա­ջարկ էր, այլև, ինչ­պես հե­տա­գա­յում նշ­մար­վեց, պայ­ման էր, թե որ դեպ­քում ԱՄՆ-ի հա­մար ՀՀ-ն կա­րող է առ­հա­սա­րակ հե­տաքր­քիր լի­նել՝ հաշ­վի առ­նե­լով նաև հա­յաս­տա­նյան նոր վար­չախմ­բի ԱՄՆ-ից ու­նե­ցած հիմ­նա­կան ակն­կա­լիք­նե­րը։ Իսկ դա, ինչ­պես հայտ­նի է, խո­շոր ներդ­րու­մնե­րի տես­լա­կանն է։
Ինչևէ, Բոլ­թո­նի հն­չեց­րած օ­րա­կար­գա­յին կե­տերն են՝
ա) Ի­րա­նի նկատ­մամբ պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րի կի­րառ­ման կամ ԱՄՆ կող­մից այս երկ­րի նկատ­մամբ վար­վող քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հար­ցում Հա­յաս­տա­նի հնա­րա­վոր մաս­նակ­ցու­թյու­նը, այդ թվում նաև հնա­րա­վոր պա­տե­րազ­մի պա­րա­գա­յում,
բ) ինչ­պես Բոլ­թոնն էր ա­սում՝ կարծ­րա­տի­պե­րից հրա­ժար­վե­լը, նաև՝ զգա­յուն թե­մա­նե­րում, և պարզ էր, որ այդ զգա­յուն թե­մա­ներն առ­նչ­վում են Ար­ցա­խին ու Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյան ճա­նաչ­մա­նը,
գ) բիզ­նես հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը, տն­տե­սա­կան շա­հը և փո­խա­դարձ հե­տաք­րք­րու­թյուն ներ­կա­յաց­նող գեոտն­տե­սա­կան նա­խագ­ծե­րը։ Վեր­ջի­նիս դեպ­քում նա­խա­պայ­մանն ակն­հայ­տո­րեն վե­րա­բե­րում էր Ա­մուլ­սա­րի հան­քի շուրջ ստեղծ­ված, մեղմ ա­սած, ա­նո­րո­շու­թյա­նը։
ԱՄՆ-ը, դեռևս նա­խորդ վար­չախմ­բի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րից սկ­սած, միշտ բարձ­րաց­րել է Ա­մուլ­սա­րի հան­քի շա­հա­գործ­ման խն­դի­րը։ Թե՛ Հա­յաս­տա­նում ԱՄՆ նախ­կին, թե՛ ներ­կա դես­պան­ները բա­ռիս բուն ի­մաս­տով բաց տեքս­տով ա­սում էին, որ Հա­յաս­տան պե­տու­թյու­նը պետք է ե­րաշ­խա­վոր հան­դի­սա­նա ներդ­րում­նե­րի հա­մար։ Այս­տեղ, մաս­նա­վո­րա­պես, Միա­ցյալ Նա­հանգ­նե­րի հա­մար ին­դի­կա­տոր է հան­դի­սա­նում Ա­մուլ­սա­րի հան­քի շա­հա­գործ­ման հար­ցը։ Նշ­վում էր, որ սա Հա­յաս­տա­նում խո­շո­րա­գույն ներդ­րու­մա­յին ծրագ­րե­րից է, ին­չը, սա­կայն, որևէ կերպ պաշտ­պան­ված չէ։ Այս թե­մա­յի շուրջ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով հան­դես ե­կան նաև ա­մե­րի­կյան տար­բեր կա­ռույց­ներ, այդ թվում Հա­յաս­տա­նում ԱՄՆ առևտրա­յին պա­լա­տը։
Այս­պի­սով՝ ԱՄՆ-ը Հա­յաս­տա­նի առջև քա­ղա­քա­կան և տն­տե­սա­կան հս­տակ նա­խա­պայ­ման­ներ դրեց, ո­րոնց ի կա­տար ա­ծե­լուց հե­տո միայն կա­րող է խոսք լի­նել ներդ­րում­նե­րի մա­սին։ Ընդ ո­րում, պետք է հա­տուկ շեշ­տել, որ Հա­յաս­տա­նի նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը, ըստ էու­թյան, ի վի­ճա­կի չե­ղան այ­լընտ­րան­քա­յին օ­րա­կար­գեր ա­ռա­ջար­կել Թրամ­փի նեո­կոն­սեր­վա­տիվ և գերպ­րագ­մա­տիկ ու գեր­գոր­ծա­րար վար­չախմ­բին՝ փոր­ձե­լով նեո­կոն­սեր­վա­տոր­նե­րին հրամց­նել հա­յաս­տա­նյան փաս­տա­ցի լի­բե­րալ ժո­ղովր­դա­վա­րաց­ման նոր մո­դե­լի ա­ռա­վե­լու­թյուն­նե­րը։
Բնա­կա­նա­բար, Բոլ­թո­նի ա­ռա­ջադ­րած հար­ցե­րը բա­վա­կա­նին զգա­յուն էին ՀՀ գոր­ծող իշ­խա­նու­թյան հա­մար, ա­վե­լին, ինչ­պես կյանքն է ցույց տա­լիս, դրանք շատ բարդ է լու­ծել, թեև շատ վեր­լու­ծա­բան­նե­րի կար­ծի­քով վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նը, իր խառն­ված­քին և քա­ղա­քա­կան վար­քագ­ծին հա­րա­զատ մնա­լով, ինչ-ինչ խոս­տում­ներ էր տվել ԱՄՆ բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­յին Երևան կա­տա­րած այ­ցի ըն­թաց­քում։ Այս ա­ռու­մով բնավ էլ պա­տա­հա­կան չէր, որ Փա­շի­նյա­նը հան­կարծ ակ­նար­կեց, թե չի բա­ցառ­վում, որ կա­րող է փակ­վել Հա­յաս­տան-Ի­րան պե­տա­կան սահ­մա­նը։ Սա բնա­կա­նա­բար մե­սիջ էր ԱՄՆ վար­չախմ­բին, ո­րը, հա­յաս­տա­նյան ան­փորձ իշ­խա­նու­թյան կար­ծի­քով, պետք է որ ար­դեն իսկ ինչ-որ դռ­ներ բա­ցեր ՀՀ նոր վար­չախմ­բի առջև, սա­կայն դա ըն­դա­մե­նը ԱՄՆ-ի կա­յա­ցած հա­մա­կար­գը թե­րագ­նա­հա­տե­լու պատ­րանք էր, քա­նի որ ԱՄՆ այ­սօր­վա վար­չա­խումբն իր քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հիմ­քում դնում է և հաշ­վի է առ­նում կոնկ­րետ գործ­նա­կան քայ­լե­րը։ Մինչ­դեռ Ար­ցա­խի հար­ցում ՀՀ իշ­խա­նու­թյու­նը մինչ օրս հս­տակ դիր­քո­րո­շում չի հայտ­նում, և մո­տե­ցում­նե­րի ամպ­լի­տու­դը տա­տան­վում է «Ար­ցա­խը Հա­յաս­տան է և վերջ»-ից մինչև «հար­ցի լու­ծու­մը պետք է բա­վա­րա­րի կոնֆ­լիկ­տի ե­րեք կող­մե­րին էլ» հար­թու­թյու­նում։ Սա­կայն ա­մեն դեպ­քում պարզ է, որ միան­շա­նակ զի­ջում­նե­րի գնա­լը հղի է բա­վա­կա­նին լուրջ հան­րա­յին և ներ­քա­ղա­քա­կան ցն­ցում­նե­րով։ Նույ­նը վե­րա­բե­րում է Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյան խնդ­րին։ Իսկ Ա­մուլ­սա­րի հարցն իշ­խա­նու­թյու­նը փոր­ձում էր որ­քան հնա­րա­վոր է ձգձ­գել կամ ան­տե­սել, և այդ­պես էլ ան­հաս­կա­նա­լի է, թե հույսն ին­չի վրա էր դնում։ Ա­մեն դեպ­քում ինչ-որ փու­լից սկ­սած, ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ, հաս­կա­նա­լով, որ այլ տե­ղից, մաս­նա­վո­րա­պես Ռու­սաս­տա­նից, հիմ­նա­կա­նում քա­ղա­քա­կան դր­դա­պատ­ճառ­նե­րից և միջ­պե­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րից ել­նե­լով, ներդ­րում­ներ սպա­սելն ա­նի­մաստ է, հաս­կա­նա­լով, որ ներդ­րում­նե­րի միակ ի­րա­կան նե­րու­ժը, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, ԱՄՆ ներդ­րու­մա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն է, ՀՀ իշ­խա­նու­թյու­նը ո­րո­շեց ա­մե­րի­կյան այ­ցը կա­տա­րել ոչ ձեռ­նու­նայն՝ ցու­ցա­նե­լով, որ ՀՀ իշ­խա­նու­թյու­նը Ա­մուլ­սա­րի հան­քի շա­հա­գործ­ման հար­ցում հայտ­նում է իր պատ­րաս­տա­կա­մու­թյու­նը։ Ա­մուլ­սա­րի շա­հա­գործ­ման խոս­տում­նե­րով Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը փոր­ձում է նոր թե­մա­ներ բա­ցել ներդ­րու­մա­յին հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի հա­մար, ինչ­պես նաև օ­րա­կարգ ձևա­վո­րել ԱՄՆ վար­չախմ­բի հետ երկ­խո­սու­թյան հիմ­քեր ստեղ­ծե­լու հա­մար։
Կա­րե­լի է ա­սել, որ Ա­մուլ­սա­րի շուրջ ձևա­վոր­ված մի­տում­ներն ու այդ թե­մա­յով ՀՀ իշ­խա­նու­թյան ու­ղերձ­նե­րը ինչ-որ չա­փով հա­սել են նշա­նա­կե­տին, քա­նի որ «Մու­դիս» գոր­ծա­կա­լու­թյու­նը հան­կարծ, չգի­տես ին­չու, բարձ­րաց­նում է Հա­յաս­տա­նի վար­կա­նի­շը։ Վա­ղուց գաղտ­նիք չէ, որ նման գոր­ծա­կա­լու­թյուն­ներն ի­րենց վար­կա­նիշ­ներն օգ­տա­գոր­ծում են որ­պես քա­ղա­քա­կան նե­րազդ­ման գոր­ծիք. խրա­խու­սե­լով, բարձ­րաց­նե­լով վար­կա­նի­շը՝ ու­ժե­ղաց­նում են այն իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին, ո­րոնց քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն ի­րենց ձեռն­տու է, և հա­կա­ռա­կը՝ շատ դեպ­քե­րում նվա­զեց­նում են այն իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի վար­կա­նի­շը, ո­րոնց վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն ի­րենց սր­տով չէ։ Տվյալ դեպ­քում Արևմուտ­քի հա­մա­պա­տաս­խան շր­ջա­նակ­նե­րը ըմ­բռ­նե­ցին Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ու­ղերձ­նե­րը և հան­դես ե­կան փո­խա­դարձ քայ­լով՝ «Մու­դի­սում» բարձ­րաց­նե­լով ՀՀ վար­կա­նի­շը և փոր­ձե­լով ամ­րապն­դել Փա­շի­նյա­նի դիր­քե­րը Հա­յաս­տա­նում։
Ի­րա­կա­նում Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի այ­ցը ԱՄՆ, չի կա­րե­լի է ա­սել, հա­ջող­ված չէր, քա­նի որ թերևս որևէ մեկն ա­վե­լին չէր սպա­սում, որ­քան էլ ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նում փոր­ձում էին այն ա­վե­լի ար­դյու­նա­վետ ու հա­գե­ցած դարձ­նել։ Այս պա­րա­գա­յում ՀՀ վար­չա­պե­տը փոր­ձեց հիմ­նա­կա­նում եր­կու խն­դիր լու­ծել՝ շա­րու­նա­կել հան­դես գալ որ­պես հա­մա­հայ­կա­կան նոր ա­ռաջ­նորդ՝ ոգևո­րե­լով սփյուռ­քին ու նրա գոր­ծա­րար շր­ջա­նակ­նե­րին, ևս մեկ ան­գամ շա­հագ­րգ­ռե­լով, որ­պես­զի այն­տեղ, ի տար­բե­րու­թյուն Հա­յաս­տա­նի, դեռևս տի­րող (թեև զգա­լիո­րեն նվա­զած) էյ­ֆո­րիան կա­պի­տա­լի­զաց­նեն ու ներդ­րում­նե­րի տես­քով ուղ­ղոր­դեն դե­պի Հա­յաս­տան։ Բա­ցի այդ, ԱՄՆ-ում ՀՀ վար­չա­պե­տը փոր­ձում էր ստա­նալ իր նկատ­մամբ մեծ ոգևո­րու­թյան պատ­րանք, որ­պես­զի այդ գոր­ծոնն օգ­տա­գոր­ծե­լով՝ ԱՄՆ վար­չա­կազ­մի հետ բա­նակ­ցու­թյուն­ներ սկ­սե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն ստա­նա ԱՄՆ նա­խա­գա­հի ընտ­րու­թյուն­նե­րի շե­մին։ Փա­շի­նյա­նը ցան­կա­նում է հաս­կաց­նել ԱՄՆ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին, որ այդ երկ­րի ա­պա­գա ընտ­րու­թյուն­նե­րում կա­րող է ուղ­ղոր­դել հայ­կա­կան սփյուռ­քին։
Ի­հար­կե, չի կա­րե­լի ա­սել, թե Փա­շի­նյա­նի այցն ամ­բող­ջո­վին անպ­տուղ է։ Թեև հաս­կա­նա­լի է, որ ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ, չեն ար­դա­րա­ցել սպա­սե­լիք­նե­րը, շատ ա­վե­լի մեծ զանգ­ված­ներ էին ակն­կալ­վում լո­սան­ջե­լե­սյան հա­վա­քին (ըստ ա­մե­րի­կյան մա­մու­լի՝ ա­ռա­վե­լա­գույ­նը 10 հա­զար մարդ է ներ­կա գտն­վել, մինչ­դեռ ակն­կա­լում էին 35-40 հա­զար), սա­կայն ա­մեն դեպ­քում հա­մա­պա­տաս­խան տեխ­նո­լո­գիա­նե­րով փոր­ձե­լու են ուռ­ճաց­նել հա­վա­քի նշա­նա­կու­թյու­նը։ Գու­ցե ինչ-որ բան կա­րե­լի է սպասել Սի­լի­կո­նյան հով­տում ՏՏ ո­լոր­տի հայ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հետ վար­չա­պե­տի հան­դի­պում­նե­րից։
Փա­շի­նյա­նի ԱՄՆ այցն իր բո­վան­դա­կու­թյամբ և ձևով բնավ էլ նման չէ պե­տա­կան բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­յի այ­ցի, թեև ֆոր­մալ ա­ռու­մով այն ի­հար­կե հա­մար­վում է ոչ թե ԱՄՆ այց, այլ մաս­նակ­ցու­թյուն ՄԱԿ-ի գլ­խա­վոր ա­սամբ­լեա­յի նս­տաշր­ջա­նին։ Այն կար­ծես մաս­նա­վոր, լա­վա­գույն դեպ­քում՝ աշ­խա­տան­քա­յին այց լի­ներ, որն ու­ներ ըն­դա­մե­նը մեկ պաշ­տո­նա­կան բա­ղադ­րիչ, այն է՝ ե­լույ­թը ՄԱԿ-ում։ Այս պա­րա­գա­յում շատ զա­վեշ­տա­լի է այն հան­գա­ման­քը, որ ՀՀ պե­տա­կան քա­րոզ­չա­մե­քե­նան փոր­ձում է որ­պես լր­ջա­գույն ձեռք­բե­րում ներ­կա­յաց­նել Կա­լի­ֆոռ­նիա­յի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան պայ­մա­նագ­րի կն­քու­մը։ Հաս­կա­նա­լի է, որ ԱՄՆ-ում Հա­յաս­տա­նի կար­գա­վի­ճա­կը բա­վա­կա­նին ցածր է, քա­նի որ Հա­յաս­տան պե­տու­թյա­նը թույլ են տա­լիս բա­վա­րար­վել միայն նա­հանգ­նե­րի հետ փոխ­գոր­ծակ­ցու­թյամբ։ Այ­սինքն՝ Հա­յաս­տա­նը ոչ թե պե­տու­թյան գոր­ծըն­կերն է, այլ ա­ռան­ձին վար­չա­կան ստո­րա­բա­ժան­ման։ Փաս­տո­րեն, Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյուն սու­բյեկ­տի կար­գա­վի­ճա­կը նվա­զեց­վել է, և Հա­յաս­տա­նին ցույց են տվել իր տե­ղը՝ լա­վա­գույն դեպ­քում նա­հան­գի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ու շփ­ման մա­կար­դա­կը։ Այն էլ միայն նրա հա­մար, որ տվյալ նա­հան­գում է հիմ­նա­կա­նում կենտ­րո­նա­ցած հայ­կա­կան հա­մայն­քը։ Դուր է գա­լիս մեզ դա, թե ոչ, սա է ի­րա­վի­ճա­կը։ Եվ ե­թե մի կողմ դնենք Փա­շի­նյա­նի այ­ցի հետ կապ­ված քա­րոզ­չա­կան բո­լոր ժա­պա­վեն­ներն ու փայ­լուն ատ­րի­բուտ­նե­րը, կտես­նենք, որ ՀՀ նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին ա­ռայժմ չի հա­ջող­վում ճեղ­քել այն պատ­նե­շը, որ ԱՄՆ վար­չա­կազ­մը դրել է վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի առջև։
Ա­մեն դեպ­քում վար­չա­պե­տի և նրա բազ­ման­դամ պատ­վի­րա­կու­թյան շր­ջա­գա­յու­թյունն Ա­մե­րի­կա­յում ևս մեկ ան­գամ ա­պա­ցու­ցեց, որ այս­պես կոչ­ված հայ­կա­կան ան­նա­խա­դեպ ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան բրենդն ԱՄՆ-ում և Թրամ­փի վար­չախմ­բում վա­ճառ­վող ապ­րանք չէ։ Ա­վե­լին, եր­բեմն նաև դժ­վար մար­սե­լի է։
Ա­րամ Վ. ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3026

Մեկնաբանություններ