Լույսին հրաժեշտ չեն տալիս. Սուսաննա Բաբաջանյան

2016-ի սեպտեմբեր. Աղավնոյի նորակառույց թաղամասի բացումը:
Միշտ մտածել եմ, որ Աղավնոն Նոյի տապանի Աղավնին է՝ թեթև ձևափոխմամբ, ահա թե ինչու եմ հոգուս մեջ առանձին սիրով փայփայել նրան՝ շյուղը կտուցին, բարի ավետիսով թևելիս:
Ողջ ճանապարհին՝ թանձր մշուշ, վերևից թաղված էր փոթորկալի անձրևի ու մառախուղի մեջ:
Ինչքան մոտենում էինք Աղավնոյին, մշուշը ցրվում էր: Հենց սարն իջանք, ակնթարթի մեջ զարմանահրաշ բան կատարվեց. արևը փայլեց, անձրևը կտրվեց, պարզ ու հստակ գեղեցկությամբ բացվեց Աղավնոն՝ կապույտ, կարմիր ու նարնջագույն երազային աչքերով:
Նման բաները հենց այնպես չեն լինում, երկինքը, տիեզերքը հենց այնպես չեն խառնվում մարդկային գործերին:

Աղավնոն միֆական մարմին է: Միֆերին կարող են տիրել, բայց ոչ՝ հաղթել, նրանք անհաղթելի են, անսպասելի վերադառնալու սովորություն ունեն՝ շյուղը կտուցին:
Մի ջարդեք, մի քանդեք մեր կառուցածը, մի թալանեք, անաստվածներ:
Մի մարեք լույսը:
Աղավնոյի նորաստեղծ Գէս-ին հրաժեշտ չտվեցի՝ հեռանալիս:
Լույսին հրաժեշտ չեն տալիս:

Մեկնաբանություններ