1998 թվականի փետրվարի 3-ին Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, հրաժարական տալով, հայտարարեց, թե «խաղաղության կուսակցությունը պարտվեց պատերազմի կուսակցությանը»:

Բութը, ճկույթը, բռունցքը և միտքը հանդիպեցին։ Բութն ասաց` ամեն ինչ լավ է: Ճկույթն ասաց` ի՞նչն է լավ, պետք է փախչել:

Նիկոլը կառավարությունն էլ է դարձրել կլյաուզնիկի թերթ: Թե բա՝ հավաստի տեղեկություններով…

Երեկ երեկոյան Եռաբլուրում 4-5 ժամ լույս չկար։ Եռաբլուրում նորմալ ջուր էլ չկա, նորմալ ասֆալտ էլ չկա։ Փոխարենը կա հող ու փոշի, կա մեծ շինհրապարակ, որն արդեն 3 տարի է չի ավարտվում։

Մի ադրբեջանցի գրառում էր արել, թե հայերն իրենց պատմությունն առել անցել են... պիտի աշխարհին շահեր առաջարկեն։

Հայրենական բոլորապտույտ, փոթորկավտանգ քամի է... Ավազահատիկներն ու փոշին փակում են մեր աչքերը։ Հարկ է ձեռքերը թաշկինակներ անել` մաքրվելու համար մանր-մունր երևույթներից, շեղումներից, առկա կուրությունից, որ անցնելիք ճամփան հստակ լինի։

Ադրբեջանը շրջափակել է Արցախը, գրավել Հայաստանի ահռելի տարածքներ, չի վերադարձրել մեր գերիներին, ովքեր տառապում են բանտերում, Հայաստանի և Արցախի տարածքներից առևանգում և գերեվարում է մարդկանց, անընդհատ կրակում սահմանամերձ շրջանների ուղղությամբ, որի հետևանքով պարբերաբար ունենում ենք զոհեր, Հայաստանը համարում է արևմտյան Ադրբեջան… Էլ որն ասեմ, էլ որը։ Եվ չնայած այս ամենին, Հայաստան են այցելում ադրբեջանցի զբոսաշրջիկներ, այստեղ ձեռք բերում անշարժ գույք, այն դեպքում, երբ Ադրբեջան արգելված է ոչ միայն Հայաստանի քաղաքացիների , այլև այլ երկրներից հայկական ծագումով մարդկանց, ինչպես նաև հայանպաստ դիրքորոշում ունեցող օտարերկրյա գործիչների մուտքը։

Կառավարության նիստում երեկ հրեշավոր գաղափար է հնչել. «Մշակվում են ծրագրեր՝ Լաչինի միջանցքը միակողմանի բացելու վերաբերյալ»։ Սա հենց այն է, ինչը կոչվում է հայրենազրկում, էթնիկ զտում։

Մի կարևոր սկզբունքային սխալի մասին եմ ցանկանում նշել, որը մեր հանրային կարծիքում գերիշխում է և ըստ որի էլ մեր իբր թե ընդդիմությունը գործում է։

Երբ բոլշևիկները հեղաշրջման արդյունքում եկան իշխանության, ղեկավարի դիրքում հայտնվեց Լենինը։ Բայց շատերի մոտ հիմնավոր կարծիքներ կան, որ իրական ու գաղափարական ղեկավարը Տրոցկին էր, Լենինն ընդամենը դեմքն էր։