Մեծ պահքի հոգևոր պտուղներից մեկն անհատի նախապատրաստությունն է Աստծո հետ հանդիպման: Շատերը կասեն, թե մենք այսքան ժամանակ է` հավատում ենք, եկեղեցի հաճախում, մեր մեղքերը խոստովանում, Սուրբ գիրք ենք կարդում, բարեգործություն անում և այլն, սակայն այդպես էլ մեր և Աստծո միջև իրական և կենդանի հանդիպում չի կայանում: Հարցն այն է, թե մարդն ինչ դիտավորությամբ է մոտենում Աստծուն և արդյոք, երբ Երկնավոր Հայրն է մոտենում, անհատն ինչո՞ւ չի տեսնում Նրա գալուստը, կենդանի կերպով զգում այդ հաղորդակցությունը: Պատասխանը տալիս է Սուրբ գիրքը. «Երեկոյան նրանք լսեցին Տեր Աստծու՝ դրախտում շրջագայելու ոտնաձայնը, և Ադամն ու իր կինը Տեր Աստծուց թաքնվեցին դրախտի ծառերի մէջ» (Ծննդ 3:8):

Փա՜ռք Քե՛զ, Հայր Հզոր, Արարիչ Աստված, Սուրբ ձեռքերիդ մեջ պահիր, պահպանիր, Աշխարհն Հայոց և ազգն իմ Հայոց, Հայոց աշխարհին խաղաղություն տուր, Իսկ ազգիս Հայոց` Լույս և Զորություն:

Եվ այն ժամանակ, երբ քաղաքը մկրտությամբ լուսավորվեց, և արդեն ձեռնադրվել էին եպիսկոպոսները, քահանաներն ու սարկավագները, և օրենք սովորեցնող վարդապետներն արդեն հաստատվել էին, և եկեղեցու ու Աստծո սեղանի բուն կառույցն արդեն ավարտվել էր, սկսեցին սուրբ առաքյալին հարցնել եկեղեցու բոլոր կարգերի և քրիստոնյաների ողջ դավանության մասին: Եվ առաքյալը ըստ Փրկչի հրամանի եղած կարգերը` հերթականությամբ նրանց հանձնարարեց:

Փա՜ռք Քեզ մեր Հայր Արարիչ Աստված, որ մեր այս երկրային կյանքին խաղաղ օրեր ես պարգևում:

Նորածինի պես անխարդախ կաթը դուք միշտ ցանկացեք, Նրանով աճեք, Հիսուս Քրիստոսի Կենդանի Խոսքով գտեք փրկություն, Ձեզանից վանեք նախանձ, չարություն, կեղծավորություն ու խաբեություն, Նորածինի պես անխարդախ կաթը դուք միշտ ցանկացեք:

Երկրորդ գալուստին պատրաստ պիտ լինենք և ապաշխարենք, Միտքը Քրիստոսի մարդկության համար անմեկնելի է ու անքննելի, Նրա մեկ օրը հազար տարի է, իսկ հազար տարին՝ մեկ օր կլինի, Երկրորդ գալուստին պատրաստ պիտ լինենք և ապաշխարենք:

Ստախոս է նա, ով չի ընդունում Հիսուսին`Քրիստոս, Ով չի ընդունում՝ Սուրբ Երրորդություն, Ով ուրանում է Հորը և Որդուն, և Հոգուն՝ Սրբո, չունի սրբություն, Ստախոս է նա, ով չի ընդունում Հիսուսին`Քրիստոս:

Սա վանքային համալիր է Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի Տարոն գավառում (այժմ՝ Թուրքիայի տարածքում է), գտնվում էր Աշտիշատից ոչ հեռու, եղել է Հեթանոսական մեհենատեղի, վանքի է վերածվել քրիստոնեության ընդունման ժամանակ՝ 4-րդ դարում ։

Արեգակ արդար բարի լույս ժպտա, Սեր, կյանք, ջերմություն տուր հոգիներին, Անեղծ մի ժպիտ, ժպիտ արեգնյա, Օրհնանք-օծություն տուր Հայոց Ազգին: