Սիրիայում Ասադի իշխանության տապալումից և թուրքամետ զինված խմբավորումների սրընթաց հաղթանակից հետո կարելի է փաստել և կանխատեսել հետևյալը. 1. Սա Մեծ Մերձավոր Արևելքի վերաձևման և վերափոխման փուլերից մեկն է, սակայն` ոչ վերջինը:

Հալեպից Դամասկոս տարածությունը 310 կմ է: Ավտոբուսով այն կարելի է անցնել շուրջ 3 ժամում:

Սիրիայում կատարվողը հասկանալու համար անհրաժեշտ է հետ գնալ: Պետք է սկսել նրանից, որ Իսրայելը նախորդ դարի վերջերից ԱՄՆ -ին ներկայացրեց մի ծրագիր, ըստ որի ինքը կարող է տարածաշրջանում պրոամերիկյան կայունություն ապահովել, միայն թե անհրաժեշտ կլինի տարածաշրջանի մի քանի երկրներում իշխանափոխություն կատարել: Ծրագրի կայացմանը լծվեց հրեական լոբբին:

Համաշխարհային մամուլը գրում է, որ մայրաքաղաք Դամասկոսը գրավված է, իսկ նախագահ Ասադը հեռացել է երկրից։

«... Անմոռանալի է այն ոգևորությունը, որով 2009 թ. հունիսի կեսին ... Երևան ժամանած Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ-Ասադը պատմում էր Թուրքիայի հետ բացվող բարեկամության նոր հեռանկարի մասին ու վկայակոչելով Դավութօղլուի «զրո պրոբլեմ հարևանների հետ» տեսությունը՝ Սերժ Սարգսյանին փաստարկում, թե ինչու Սիրիան չի կարող գնալ Հայոց ցեղասպանության ճանաչմանը։ Նույնքան անմոռանալի էր այդ առանձնազրույցի ժամանակ Սարգսյանի կանխատեսումը. - Դուք թուրքերին լավ չեք ճանաչում։ Կգա ժամանակը, և արդյունքով կդատենք։

Ցավոք, տարածաշրջանում լարվածության ֆոնի դրամատիկ զարգացումը գուժում է ապագայում նոր հակամարտության օջախների բռնկման մասին։

Սիրիայում թուրքական ահաբեկչական խմբավորումները գրոհում են հյուսիսից և հարավից:

Ըստ ամերիկյան New York Times պարբերականի անանուն աղբյուրների՝ Իրանը սկսել է Սիրիայից դուրս բերել իր հրամանատարներին և զինվորական անձնակազմը, քանի որ այլևս հնարավոր չի համարում պահպանել նախագահ Ասադի իշխանությունը։

Ես չգիտեմ՝ կկարողանա՞ արդյոք Ասադի իշխանությունն այս անգամ էլ դուրս գա ճգնաժամից, բայց եղածն արդեն բավական է, որպեսզի հստակ լինի մեկ բան. մեծ առևտուր է տեղի ունեցել և այդ առևտրում վաճառվել են Սիրիայի շահերը։ Ավելի ճիշտ, հենց ինքը՝ Սիրիան։

Պատմական ճշմարտության խլացուցիչ աղաղակն ու առաջ մղվող սպառնալիքները անզոր ու անհավասար պայքարի մեջ են «Հովիկ Ազազարյան» և հանրային ուշադրությունը շեղող ու ազգային զգոնությունը թուլացնող այլ արհեստական ու մանր օրակարգերով հանրային կյանքը հագեցնելու այսօրվա պարտադրվող իրականության հետ...