Ներոնը սիրում էր լինել ուշադրության կենտրոնում, գրում և արտասանում էր բանաստեղծություններ, երգում էր ու պարում։ Գլխարկների տեսականիի բացակայության պարագայում նա դափնեպսակ էր սիրում կրել։
Նրա տարերքը բեմն էր ու զանգվածային միջոցառումները։
Նրա կողմից կազմակերպված հյուրասիրություններն ու զանգվածային միջոցառումները Հռոմի աղքատները բաց չէին թողնում։ Ներոնը պլեբսի կուռքն էր, որի շահերի պաշտպանության մասին էր մշտապես ելույթներ ունենում։ Պլեբսը էքստազի էր հասնում, երբ որևէ հաջողակ անհատի պատժի տասարաններ էին լինում։
Պատմում են, որ երբ Հռոմն այրվում էր, որի հիմնական տուժողները հենց աղքատներն էին, Ներոնը հիմներ էր երգում։ Սակայն պլեբսը շարունակում էր նրան սիրել, ու երբ Ներոնին սպանեցին, քաղաքում պլեբսի հուզումներ սկսվեցին։
Ստեփան Դանիելյան