Անհարմար հարցեր

Եվ ոչ ոք հարց չի տա՝ եթե թշնամու ձեռքում՝ գերության մեջ, հնարավոր է պարբերաբար բարոյախրատական և մոտիվացիոն նամակներ գրել և ձայնային հաղորդումներ ուղարկել, հապա մնացյալ երկու տասնյակ և ավել գերիները ինչու՞ չեն օգտվում նման հնարավորությունից:

Եվ սա այն թշնամին է, որ հայ ազգի և հայկական պետության վախճանն է ծրագրել ու հետզհետե իրագործում:

Եվ ոչ ոք հարց չի տա՝ ինչու՞ է այս ամենը տեղի ունենում գերեվարվելուց մի քանի հարյուր օր անց, այն համատեքստում, երբ Հայաստան երկիրը նույն այդ գերեվարած թշնամուն ծառայող ռեժիմն է կառավարում: Իսկ այդ ռեժիմը մոտ է իր վախճանին:

Կան նմանատիպ շատ այլ անհարմար հարցեր, որ միտքը փակ մարդու համար ուղղակի անընդունելի են, անընդունելի են, քանզի ինքն իր գլխում ստեղծել է որոշակի հորինված՝ ոչ իրական ճշմարտություն:

Իմ՝ որպես հայ ինտելեկտուալի պարտականությունն է խոսել և անհարմար, սակայն անհրաժեշտ հարցեր բարձրացնել նաև այն ժամանակ, երբ թվում է, թե ամբողջ ժողովուրդը ոչխարի հոտի պես, ոչ ակնառու ուժի ուղղորդմամբ, գնում է հերթական թակարդի գերին դառնալու: Խոսել այն ժամանակ, երբ բոլորը լուռ են:

Խնդրում եմ ուղեղներդ մի անջատեք, մի տրվեք էմոցիաների: Միշտ հարցեր տվեք և մտածեք: Մարդիկ, որ դադարում են մտածել, դառնում են այլոց ծառան:

Հիշեք սա:

Հիտլերյան Գերմանիայում «լոյալություն մինչև մահ» էին քարոզում, և հիտլերյան էսէս կոչված հատուկ ջոկատում ասում էին՝ «ձիերը թող մտածեն, նրանք մեծ գլուխ ունեն»:

Եթե ձիերն է, որ մտածել գիտեն, ապա եղեք ձի, այլ ոչ՝ ոչխար: Իսկ ավելի է լավ է, որ մարդ մնաք՝ մտածելու կարողությունից չհրաժարված:

Հովհաննես Ավետիսյան

Մեկնաբանություններ