Ընծայական

Մեղկ հեռուներում իմ Քույրն է լռին

դեդեւում բախտի խաչ ու պսակով -

միանձնուհու պես ու սաստ մերժվածի,

ամբաստանյալի, քշվածի տեսքով,

թեպետ աստղահուռ հմայք ունի նա,

անմեղության ցոլք՝ էության էջին

եւ գեղեցկախոս աչքեր ու հոգի:-

Նա խնամում է կարոտ ու երազ, վերքեր ու անցյալ,

վառվող հուշերի հուրն է անթեղում

երակների մեջ եւ լիցքավորում հույզերը կենաց,-

նա բոսոր կանչ է ու խղճի լապտեր,

խաղում է լուսնի, շավիղների հետ,

ասես մանկաշունչ աշխարհ է կերտում

անվերջ փլուզվող հիմերի վրա:-

Տեր, նրան կնքիր որպես ուխտյալի,

որ աղոթում է ու մեղա գալիս,

ընծայիր նրան մեղմալույս փարոս

եւ հորիզոններ ծիրանանկար,

քո գթությունից զմրուխտ նվիրիր

եւ մարգարիտներ ծփուն բերկրանքի,-

նրա հետ այսու Դու շռա՜յլ եղիր ու հայրախնա,

նրա ձեռքերի քնքշանքով գծիր ուղին առ Քաղաք,

որ երբ ետդարձի զանգը ղողանջի,

նա վերադառնա բեղմնավոր ծոցով

եւ տան բանալին սրտի մեջ պահած:

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ