Իշխա­նու­թ­յունն ի զո­րու չէ վե­րա­դարձ­նե­լու հայ ռազ­մա­գե­րի­նե­րին

Կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի խայ­տա­ռակ հայ­տա­րա­րու­թյան ա­մե­նա­թե­րի կամ բաց կող­մե­րից մեկն էլ այն է, որ դրա­նում որևէ խոսք չկա ռազ­մա­գե­րի­նե­րի վե­րա­դար­ձի մա­սին: Մինչ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը տար­ված է «Իմ մեղ­քը» պա­տում­նե­րի շարք գրե­լով, հայ գե­րի­նե­րի հետ­վե­րա­դար­ձի հար­ցը գնա­լով ա­վե­լի է բար­դա­նում: Ըստ տար­բեր աղ­բյուր­նե­րի՝ հայ գե­րի­նե­րի թի­վը հաս­նում է 150-ի:

«Թեև Ադր­բե­ջա­նը հայ­տա­րա­րում է, որ ըն­դա­մե­նը 5 հայ գե­րի կա իր մոտ, բայց միայն 49 գե­րու է հնա­րա­վոր ե­ղել նույ­նա­կա­նաց­նել տար­բեր տե­սա­նյու­թե­րի մի­ջո­ցով, չնա­յած հա­մոզ­ված եմ, որ մեր գե­րի­նե­րի թիվն անց­նում է 150-ը: Ա­մեն բան պետք է ա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը, որ կա­րո­ղա­նա օր ա­ռաջ տուն վե­րա­դարձ­նել մեր տղա­նե­րին, բայց տես­նում ենք, որ նրանք այ­սօր բո­լո­րո­վին այլ օ­րա­կար­գեր են սպա­սար­կում: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը զբաղ­ված է մե­ղա­վոր­ներ փնտ­րե­լով, պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան ծպ­տունն ան­գամ դուրս չի գա­լիս, իսկ ար­տա­քին գոր­ծե­րի նա­խա­րա­րի հա­մոզ­մամբ էլ՝ մեր դի­վա­նա­գի­տու­թյունն ուղ­ղա­կի փայ­լում է գրա­գետ աշ­խա­տան­քով: Այս­քա­նից հե­տո ի՞նչ ակն­կա­լես իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րից: Հար­ցի լուծ­ման մեկ տար­բե­րակ կա՝ Փա­շի­նյա­նը պետք է հե­ռա­նա, գա նոր բա­նակ­ցող ու կա­րո­ղա­նա այն­պես ա­նել, որ բո­լոր գե­րի­նե­րը վե­րա­դարձ­վեն»,- «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում ա­սաց Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ընդ­դի­մա­դիր պատ­գա­մա­վոր­նե­րից մե­կը:

Մեր զրու­ցա­կի­ցը նշեց նաև, որ Ադր­բե­ջա­նում մենք ա­վե­լի շատ գե­րի ու­նենք, քան նրանք՝ Հա­յաս­տա­նում, բայց «դրա­կան» կողմն այն է, որ Հա­յաս­տա­նում նաև սի­րիա­ցի ա­հա­բե­կիչ­ներ կան: Թե դա ի՞նչ կա­րող է փո­խել գե­րի­նե­րի հնա­րա­վոր փո­խա­նակ­ման ժա­մա­նակ, պատ­գա­մա­վո­րը նո­րից ար­դյու­նա­վետ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին հղում ա­րեց. «Այս իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րող լու­ծել այդ հար­ցը, Փա­շի­նյա­նը բա­նակ­ցող չէ: Նրա հա­մար գե­րի­նե­րի հար­ցը 3-րդ, 4-րդա­կան է, ե­թե այդ­պես չլի­ներ, հայ­տա­րա­րու­թյան մեջ դրա մա­սին որևէ հի­շա­տա­կում կլի­ներ: Ի՞նչ է նա բա­նակ­ցե­լու իր վրա ծի­ծա­ղող Ա­լիևի հետ, և, առ­հա­սա­րակ, պարտ­ված ղե­կա­վարն ի՞նչ ե­րե­սով է բա­նակ­ցե­լու»:

Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ