Արցախյան փառապանծ շարժման անգնահատելի դերը պատկերացնելու համար մեկ փաստ նշեմ։

Թուրքիայի մասին խոսելիս, առնվազն վերջին 20 տարիների թուրքական քաղաքականությունը` Stratejik derinlik-ից (ռազմավարական խորք, Թուրքիայի գեոպոլիտիկ ռազմավարության առանցքը) մինչև Mavi vatan (Երկնագույն հայրենիք, Թուրքիայի ջրային կամ ծովային ռազմավարության գաղափարական առանցքը), Bir millet, iki devlet-ից (մեկ ազգ-երկու պետություն ) մինչև համաթյուրքական միություններ, Երիտթուրքերից ու Քեմալից մինչև Աբդուլլահ Գյուլ ու Դավութօղլու, մինչև Ֆիդան ու Էրդողան ծառայել և նրանցից հետո էլ ծառայելու են նեոօսմանիզմի և թուրանիզմի գաղափարներին։

Ես չգիտեմ աշխարհի երեսին ուրիշ ազգ, որ էսքան ատի իր հայրենակցին, ինքն իրեն ու իր տեսակին։

Եվ թող ներեն մեզ տարատեսակ ու, սովորաբար, ագրեսիվ լիբերալները, բայց Իոսիֆ Ստալինը, հեռավոր 1935 թվականին ելույթ ունենալով ռազմական ակադեմիաների շրջանավարտների առաջ, հայտարարեց. «Ամենաթանկ կապիտալը մարդիկ են: Կադրերն են վճռում ամեն ինչ»: Իսկ թե ինչ եղավ հետո, հանրահայտ է:

Իրանի վրա Իսրայելի և ԱՄՆ- ի հարձակումը կպայթեցնի ոչ միայն Մեծ Մերձավոր Արևելքը՝ մեր տարածաշրջանի, ի մասնավորի, Իրանին սահմանակից Հայաստանի և Ադրբեջանի ընդգրկմամբ, այլև եթե չհանգեցնի միջուկային սպառազինության կիրառմամբ Երրորդ համաշխարհային պատերազմի, ապա առնվազն տակնուվրա կանի ողջ աշխարհը:

Իշխանությունը անցել է, բառիս բուն իմաստով, պետական ռեկետի՝ հարկերի, տուրքերի բազմապատկում, թանկացում, գործարարների հանդեպ աննախադեպ ռեպրեսիաներ: Սա մի եզակի պատճառ ունի՝ ՀՀ բյուջեն դատարկ է կամ մոտ է դատարկվելուն...

Իրանի դեմ ԱՄՆ-ի և Իսրայելի խոշորածավալ հարձակման հավանականությունը, թերևս, երբեք այսքան բարձր չի եղել, քան այժմ։ Իսկ դա գրեթե մեխանիկորեն ու միաժամանակ նշանակում է Ադրբեջանի հարձակում Հայաստանի վրա։

Անկախ նրանից, թե Գյումրիում այս ամենն ինչով կավարտվի, միևնույն է՝ համապետական որևէ ընտրությունում իշխանության հաղթելու շանսերն օրեցօր զրոյանում են...

Ժողովուրդն իր ընտրությունը կատարեց Գյումրիում: Մնացած բոլոր «ծիսական պարերը» և կուլիսային պայմանավորվածություններ պարտադրելու ձգտումները ոչ այլ ինչ են, քան փորձ՝ արդարացնելու Փաշինյանի ձեռքում իշխանությունը պահելու ձեր ցանկությունը։

Գյումրիից «Պապի ընտրության» սպիտակ ծխի եռօրյա սպասումն իրականում խոսում է շատ լուրջ խնդրի մասին։ Մենք խնդիր ունենք այս և մյուս ազդակները ճիշտ հասկանալու՝ ներհայաստանյան հետագա սցենարները ճիշտ պատկերացնելու համար...